به گزارش خبرنگار ورزشی مشرق، امیر قلعه نویی را دیگر همه می شناسند. پسرک دیروز محله نازی آباد، این روزها برای خودش مردی شده است. فریاد می زند. اخم می کند. قسم می خورد. تهدید می کند و فحاشی می کند. آری، درست خواندید. امیر دیروز که قهرمان آبی ها بود، روزگار عجیبی را می گذراند. این روزها، ژنرال مرد دوست داشتنی دیروز نیست. او زمین بلندی شده است که آب به آن نخواهد رسید چرا که، افتادگی نیاموخته یا فراموش کرده!

 

* پرده اول: ورود پسرک نازی آبادی
وقتی فوتبال را کنار گذاشت، سریع وارد عرصه مربیگری شد. او در تیم هایی مانند برق تهران و استقلال اهواز فعالیت کرد و زود خود را نشان داد. توانایی فنی تیم های وی برابر بزرگان به گونه ای بود که بسیاری، آینده مربیگری امیر را درخشان می دانستند. مایه مربیگری را داشت و این را می شد در تیم هایش دید و البته، شخصیت جاه طلبی که موجب می شد تا به کم قانع نباشد. ویژگی که او را از هم نسلی هایش متمایز می کرد. امیر مرد پیروزی بود و موفقیت.
همین ها باعث شد تا راهی تیم محبوبش، استقلال تهران، شود. وجود مدیریت قوی و ساختارمند دکتر قریب در آن روزها موجب شد تا امیر بتواند این تیم را به قهرمانی در لیگ برساند. تیمی که او آماده و مهیا کرده بود، به قدری خوب بود که به عنوان نخست رسید و نام او را به عنوان مربی جام دار مطرح کند؛ اما همه ماجرا به این نقطه ختم نشد ...

 

* پرده دوم: شک در داوری ها و بازی حریفان
امیر قلعه نویی در استقلال تهران و سپاهان اصفهان به موفقیت می رسید و دیگر به مربی محبوبی تبدیل شده بود؛ اما شبهه ها شروع شد. داوری ها و پنالتی ها به قدری مشکوک بود که عادل فردوسی پور و برنامه نود، هر هفته بخشی مخصوص تیم های این مربی داشتند. این موضوع تا به آنجا رفت که عملا، برخی موفقیت های این مربی زیر سوال دائمی داوری قرار داشت و برخی از این نقش در موفقیت ها می گفتند. البته، این شائبه تا امروز هم همراه سرمربی بوده و به نظر می رسد هرگز وی را رها نکند.
از سوی دیگر، پیروزی وی مواجه شد با بازی ضعیف برخی بازیکنان حریف که به مهمترین چالش ژنرال تبدیل شد. گاهی این بازیکنان نیز راهی تیم های سرمربی در فصل آینده می شدند که همین بر دامنه شائبه ها می افزود. این موضوع حتی در رسانه ملی نیز مطرح می شد که باعث ناراحتی مربی قهرمان می شد.
این دو شائبه هنگامی بیشتر قدرت گرفت که امیر قلعه نویی در رقابت های آسیایی به موفقیت نرسید و نتایج تلخی گرفت. این موجب شد تا این زمزمه ها باشد که قهرمانی های سرمربی، خالص نبوده است.

 

 

* پرده سوم: مربی که قانون شکن شد
ماجرا ادامه یافت و شائبه ها ادامه داشت تا اینکه از سپاهان جدا و راهی تبریز شد. درباره مبلغ قرارداد وی حرف های فراوانی به گوش می رسید. از هشتصد میلیون تا بیش از یک میلیارد تومان گفته می شد که انگشت تعجب را بر دهان هر آگاهی می گذاشت. به راستی چنین قراردادی بسته شده بود؟ این پرسش هنگامی جدی تر می شد که قانون سقف قرارداد مورد تصویب قرار گرفته بود.
جدال در یافتن پرسشی برای این پرسش به آنجا منتهی شد که کارت مربیگری قلعه نویی صادر نشد. این اتفاق در حالی روی داد که به عربده کشی و جنجال سازی رسانه ای روی آورده و قصد داشت از این طریق به مقصودش دست یابد؛ اما سازمان لیگ بیدی نبود که با این بادها بلرزد.
سرانجام، قرارداد امیر با تراکتورسازی تغییر کرد و چنان شد که مورد نظر سازمان لیگ بود؛ اما نام او مترادف قانون شکنی در فوتبال ایران شد. در کنار شائبه هایی که درباره فعالیت این مربی بود، اکنون قانون شکنی هم افزوده شده بود که باعث سخت تر شدن شرایط برای قهرمان دیروز و مرد مستاصل امروز بود.

 

* پرده چهارم: و اینک فحاشی!
شاید می شد پیش بینی کرد تداوم روند حرکتی امیر قلعه نویی به سقوط و هضمش در روزمرگی فوتبال منتهی شود؛ اما اتفاقی روی داد که همه را متعجب کرد. مربی پس از شکست برابر حریف، در دالان به داور بازی فحاشی کرد و کلماتی بر زبان راند که نباید.
افشای این موضوع در رسانه ملی از سوی مسئولان کمیته داوران موجب شد تا برخی آگاهان و قدیمی های فوتبال، بار دیگر تکرار تاریخ را ببینند. آنها به یاد می آوردند، مردانی که از هیچ به همه چیز رسیدند و عاقبت، چون آب پرتاب شده از فواره، با سرعت نقش بر زمین شدند. این روزهای ژنرال را هم می توان چنین دید.
وی با کوله باری از غبار و ابهام در کارنامه مربیگری، این روزها به فحاشی و قانون شکنی هم مبادرت می کند. باید منتظر ماند و دید، امیر قلعه نویی این سقوط را تا کجا ادامه می دهد و شاید هم، فهمید راهش ناصواب است و برگشت. هیچ چیز معلوم نیست؛ اما باید نگران آینده ژنرال بود؛ نگران ...