به گزارش مشرق؛ ورود ایرباس به کشور باعث ذوق زدگی برخی از مسئولان دولت تدبیر و امید شد این ذوق‌زدگی به حدی بود که موجبات طنزهای گوناگون را برای مردم فراهم آورد و این سئوال را در ذهن افکار عمومی بوجود آورد که چه زمانی دولت قرار است از ذوق زدگی به سمت واقع‌گرایی قدم بردارد؟
روزهای پس از برجام برای دولت تدبیر و امید همانند بدست آوردن یک پیروزی عظیم بود این پیروزی را از متنی که ظریف در حضور 1+5 خواند می‌توانستیم حس کنیم ظریف پس از بدست آمدن برجام می‌گوید:" به همه دوستان پیشنهاد می‌کنیم که عظمت این کوه را که در این توافقات ایجاد شده است ببینند نه اینکه در داخل کوه به دنبال یک خس و خاشاکی که به زمین افتاده بگردیم" البته این حس در سخنان حسن روحانی بیش از پیش نمایان بود. دولتمردان یکی پس از دیگری پیام تبریک می‌گفتند و از آن چه بدست آمده استقبال می کردند. این در حالی بود که مردم هنوز دقیقا نمی دانستند چه چیزی بدست آورده اند و چه چیزی را قرار است از دست بدهند زیرا همه چیز محرمانه بود! البته برای مردم ایران!
روزها یکی پس از دیگری سپری شد و مشخص شد که تعهدات طرف مقابل نه روی کاغذ بلکه بر روی کوهی از یخ نگاشته شده که هر لحظه آب می رود و این آب رفتن را ملت می فهمیدند. هدف اصلی ایجاد گشایش اقتصادی بود زیرا این آقای رئس جمهور بود که می گفت:" ما وقتی می‌گوییم باید تحریم‌های ظالمانه رفع شود بعضی‌ها چشمان‌شان زیاد نچرخد. تحریم‌های ظالمانه باید از بین برود تا سرمایه بیاید و مشکل محیط زیست، اشتغال، صنعت و آب خوردن مردم حل شود، منابع آبی زیاد شده و بانک‌ها احیا شوند."
اما دولتمردان تدبیر و امید همواره تاکید داشتند که همه چیز درست و دقیق پیش می رود. البته پس از ماه ها مجبور به اعترافات تلخی شدند که تقریبا هیچی از برجام دست ایران را نگرفت!
در این میان تکاپوهای دولتی برای یک اقدام دهان پرکن متمرکز شد و آن هم ورود هواپیمای ایرباس بود. ایرباسی که همراه با ذوق زدگی دولتی ها و عکس یادگاری انداختن با آن همراه شد البته این سوال در ذهن افکار عمومی باقی ماند که چه دادیم و چه گرفتیم؟
دولت تدبیر و امید تا به امروز نشان داده که دوست ندارد از خواب خوش ذوق زدگی بیدار شود و واقعیت های دنیا و داخل کشور را ببیند همین خوش خیالی و ذوق زدگی باعث شد تا امکانات داخل کشور نادیده گرفته شود و نتیجه آن وضعیت وخیم اقتصادی باشد. بی توجهی به مشکلات اصلی مردم نظیر بیکاری و مسکن، مشکلات راه ها، چرخه تولید، کشاورزی و منابع آبی و... همه نشان از آن دارد که ذوق زدگی های دولت تبدیل به یک بحران برای کشور شده است.
واقعیتی که دولتی ها باید آن را ببینند این است که طرف مقابل در مذاکرات هسته ای هیچ گاه به دنبال انجام تعهداتش نبوده است هرچند که هر از چندگاهی برای فریب برخی از مسئولان داخلی به دادن امتیازهایی بسنده می کند اما باید فهمید که بدون اعتماد به نیروهای داخلی و توانمندی های درونی هیچ اتفاقی رخ نخواهد داد و بی توجهی به این نکته خسارات جبران ناپذیری را برای کشور ببار خواهد آورد.
