به گزارش مشرق، علی انصاریان این روزها کمتر در مجامع فوتبالی حاضر می‌شود و بیشتر به فکر کارهایش در سینما و تلویزیون است.

مدافع سابق پرسپولیس که خودش یکی از خبرسازترین بازیکنان فوتبال ایران بود حالا در سکوت هم فوتبال را رصد می‌کند و هم به حرفه‌ای که چند سالی است وارد آن شده، می‌پردازد.

انصاریان در گفت‌وگویی از حال و روز خود در سینما و البته روند تیم فوتبال پرسپولیس صحبت کرده که متن این صحبت‌ها را در زیر می‌خوانیم.

این روزها فوتبال را پیگیری می‌کنید؟
واقعا درگیر کارهایی که دور و برم است، هستم و فقط از طریق سامانه‌های پیامکی اخبار فوتبال را رصد می‌کنم. نتایج را هم از طریق آنها می‌بینم.

یعنی بازی‌های پرسپولیس را هم نمی‌بینید؟
متاسفانه بازی آخر را ندیدم و سعی می‌کنم اخبار ساعت یک ربع به هفت شب را تماشا کنم اما فیلم گل‌ها را دیده‌ام و می‌دانم وقتی یک تیم در زمین حریف برنده می‌شود یعنی 6 امتیاز گرفته است. به خصوص وقتی که ذوب‌آهن و تراکتورسازی مساوی کردند و امتیاز از دست دادند.

عملکرد برانکو در پرسپولیس چطور بوده است؟
من در تیم ملی شاگرد برانکو بودم و می‌دانم او خیلی خوب فوتبال را می‌فهمد. پرسپولیس امسال در نقل و انتقالات خیلی خوب یار گرفت و نفرات جدیدش روز به روز بهتر می‌شود. به نظر امسال بهترین فرصت برای قهرمانی پرسپولیس است و حالا هم که با بردی که به دست آورده فاصله خود را با تراکتورسازی کم کرده است.یاد می‌آید ما یک سال 8 هفته مانده بود به لیگ تمام شود، قهرمان شدیم و در طول بازی‌ها عملکرد یک تیم نشاندهنده موفقیتش خواهد بود. اگر یک تیم بتواند فاصله‌اش را در نیم‌فصل دوم با تیم دوم کم کند مطمئنا می‌تواند زودتر قهرمان شود.

 

این روزها برانکو با کی‌روش هم اختلاف دارد و شما حق را به کدام یک می‌دهید؟
من همیشه از کی‌روش تعریف کرده‌ام چون او سابقه خوبی داشته است و از نظر من کی‌روش وزنه تیم ملی محسوب می‌شود اما این بار برانکو حرفی بی‌دلیل نزده و می‌گوید وقتی بازیکنان به یک اردو می‌روند و بازی لغو می‌شود دلیلی برای برگزاری اردو نیست. آن هم در اوج مسابقات. شما تصور کنید یک تیم خودش را آماده کرده و به یک باره 10 روز تعطیل می‌شود. روز از نو روزی از نو. من اعتقاد دارم در این شرایط که برای اولین بار طی سال‌های گذشته یک تیم بی‌دغدغه می‌تواند به جام جهانی برود همه باید دست به دست هم بدهند و خود کی‌روش و برانکو به فکر ایران باشند. اگر برانکو با تیم پرسپولیس قهرمان شود و یا کی‌روش با تیم ملی به جام جهانی برود اولین پوئن مثبتش برای هر دو نفر است و در کل کارنامه ورزشی آنها این موفقیت ثبت می‌شود. پس بهتر است آنها به فکر ایران باشند و اختلافات را کنار بگذارند.

ظاهرا کلا قید فوتبال را زده‌اید؟
من 20 سال فوتبال بازی کردم و از آن لذت بردم. از آخرین باری که در فینال جام حذفی 4 سال پیش مقابل استقلال با شاهین بوشهر بازی کردم و اتفاقا گل هم زدم دیگر فوتبال بازی نکردم و واقعا در این 3-4 سال فهمیدم می‌شود زندگی کرد. من مدام درگیر فوتبال بودم و 4 سال است می‌فهمم می‌شود مسافرت هم رفت. از طرفی به این فکر می‌کردم که چرا وقتی فوتبالیست‌ها دیگر فوتبال بازی نمی‌کنند سراغ مواد مخدر و اینگونه مسائل می‌روند. شما فرض کنید در یک دریای متلاطم با کشتی به یک باره به جایی برسیم که هیچ خبری نیست. من فردای روزی که فوتبال را کنار گذاشتم یک هفته به شمال رفتم و یک هفته به امارات. بعد که برگشتم متوجه شدم هیچ کاری ندارم و نمی‌دانستم چه کاره‌ام. حتی اگر تا ظهر هم می‌خوابیدم برایم لذت نداشت.حالا هم از راه سینما و هنر زندگی خود را می‌گذرانم و گهگداری فیلمی هم پیشنهاد می‌شود که به آن می‌رسم.

یعنی علی انصاریان حتی مربی هم نمی‌شود؟
من مدرک B و C آسیا را با نمره بالا گرفتم ولی همانطور که گفتم 20 سال درگیر فوتبال بودم و الان دوست دارم چیزهایی که در زندگی می‌دیدم و فرصت رسیدگی به آن را نداشتم تجربه کنم.دوست دارم مربی شوم ولی الان اولویتم نیست. در حال حاضر مشغول کار در فیلم آقای اسدنیا هستم که در آن نقش یک نویسنده را دارم.البته این کار تازه دو سه روز است امام شده است.

سریال چطور؟ سریال بازی نمی‌کنید؟
بعد از آسپرین و کیمیا که خیلی کوتاه در آن بازی کردم در سریال خاصی بازی نکردم.

شما با پژمان جمشیدی پرچمداران فوتبالیست‌ها در عرصه سینما هستید و پای خیلی از نفرات را به این عرصه سوق دادید.
پژمان همان زمان که فوتبال بازی می‌کرد شیرین بود. او طنازی را خوب بلد است و بر عکس من که یک چهره کاملا جدی دارم و طنز بلد نیستم او از توانایی بازی در فیلم‌های طنز برخوردار است. من با پژمان جمشیدی از سال 72 و از تیم ملی جوانان دوست هستم و هفته‌ای 3-4 بار با هم صحبت می‌کنیم. من دوست دارم وقتی کاری انجام می‌دهم نه اینکه بهترین باشم بلکه دوست دارم جزو بهترین‌ها باشم. در این بین از استاد پرستویی‌ها الگو می‌گیرم و خودم را عاشق شخصیت‌هایی مثل بهروز وثوقی، فردین،ایرج قادری، ناصر ملک‌مطیعی و... می‌دانم. من بزرگ شده فیلم‌های جنگی هستم و شاید باور نکنید هنوز هم دوست دارم کانی‌مانگا را ببینم. عاشق فیلم‌هایی مثل دیده‌بان که نوستالژی محسوب می‌شوند، هستم. خیلی از فیلم‌ها که در دهه 60 می‌دیدیم از خاطر نمی‌روند. فیلم‌هایی مثل افق، یک وجب خاک، چشم شیشه‌ای، دیده‌بان، مهاجر و خیلی فیلم‌های خوب دیگر که خاطره خوبی برای ما درست کردند. هنوز هم دوست دارم فیلم‌های دفاع مقدس را ببینم و آرزویم این است که ابراهیم حاتمی‌کیا باز هم فیلم‌های جنگی بسازد. به خاطر این مسائل است که زیاد درگیر فوتبال نیستم.

هنوز هم مجرد هستی؟
بله

از قافله عقب نماندی؟
مکث می‌کند. 2 روز پیش با علی کریمی در جایی ناهار می‌خوردیم و دیدم او یک پسر 13 ساله و یک دختر 2 ساله دارد. خوشبختانه همه دوستان من ازدواج‌های موفقی داشتند و خدا را شکر سلامت بودند. فکر می‌کنم شما راست می‌گویید کمی از قافله عقب ماندم و شاید به خاطر همین بود که در نقشی بازی کردم که پدر بودم و بعضی وقت‌ها که فکر می‌کنم با خودم می‌گوید شاید الان باید چند بچه دور و برم بود.