سرویس ورزش مشرق – جنجال دو مربی اروپایی شاغل در فوتبال کشورمان کم کم می رود تا آتش سوزنده ای را به جان علاقمندان به این رشته بیندازد. آتشی که داغش فقط شامل حال فوتبال ملی نمی شود. بلکه علاوه بر فوتبال باشگاهی در لیگ قهرمانان آسیا و در آستانه برگزاری دور برگشت مقدماتی جام جهانی غرور ملی و شأن و جایگاه ملت را هم زیر سئوال می برد.

 

درس نگرفتن از استعفاهای تکراری کی روش در حساس ترین لحظات موجب شد تا سرمربی تیم ملی که در ازای پولی که از فوتبال ایران نصیبش شده کارهایی هم برای این رشته انجام داده باز هم در روزهایی که دل فوتبالی ها به عشق تیم ملی شان می تپد لرزه بر تن آنها انداخته و فدراسیون را رودرروی مردم قرار دهد. فدراسیونی که مدیرش برای حرف زدن با سرمربی تیم ملی اش جرأت احضار او را که ندارد هیچ بلیت هواپیما تهیه می کند و به دوبی می رود تا همه کاره این روزهای فوتبال ملی ایران را آرام کند!

 

امیر حاج رضایی در گفت و گو با مشرق، در ارتباط با اینکه شرایط کنونی چه اتفاقی به صلاح و چه اتفاقی به ضرر فوتبال مان است اظهار داشت: «همه می دانند که این شرایط به صلاح تیم ملی نیست و نیازی به کار کارشناسی ندارد. هر کسی که علاقمند به فوتبال است به عنوان یک تماشاگر و بیننده می داند با توجه به اینکه زمان علیه ماست نباید به مجادلات دامن زد. در حال حاضر در اواخر بهمن، اسفند و فروردین تیم های استقلال، پرسپولیس و تیم ملی همه درگیر هستند و طبیعی است که به هیچ وجه هیچ عقل سلیمی رأی به این شرایط نمی دهد».

*مدتهاست کی روش جامعه ما را تحقیر می کند
اما من یک سئوال کلیدی از فدراسیون فوتبال دارم. ما برای رسیدن به جام جهانی باید هر باج و خراجی را بپردازیم؟ جام جهانی ملکه و سقف آرزوهای ماست؟ جام جهانی که بخواهد شرافت ما را لکه دار کند پشیزی نمی ارزد. مدتهاست که جامعه تحت تأثیر تحقیرهای کی روش است و آن را تحمل می کند. کی روش از بالا به ما نگاه می کند و مثل اینکه ایران یک بیابان است و این کشور یک آدم فرهیخته و بزرگ ندارد.

*مسایلی فراتر از جام جهانی هم هست
ما بحث ضعف مدیریتی داریم. قدرت کی روش ناشی از ضعف مدیریتی در فدراسیون فوتبال است. نه حالا این فدراسیون بلکه در دهه اخیر. واقعا ارزشش را دارد که این همه توهین بشنویم و در نهایت به جام جهانی برویم؟ می دانم جام جهانی در روحیه ملی، در عشق و علاقه مردم تأثیر گذار است. این را درک می کنم ولی یکسری مسایل در زندگی وجود دارد که فراتر از این مسایل است.

*زمان علیه فوتبال ماست/ تغییر به صلاح نیست
به هر حال از این دیدگاه کلی که عبور کنیم و شاید طرفدار هم نداشته باشد، نه! شرایط کنونی شرایط خوبی نیست و زمان علیه ماست. امیدوارم متولیان فوتبال بتوانند این تنش جاری را برطرف کنند. به دلیل اینکه زمان زیادی نداریم. به اعتقاد من تغییر به صلاح نیست ولی باید فکری برای آینده مان بکنیم.

*نه برانکو می سوزد نه کی روش، ما می سوزیم

می خواهم به یک بخش از بیانیه آقای کی روش اشاره کنم که ایشان در آن گفته "برانکو در آتشی که به پا کرده خواهد سوخت". می خواستم بگویم که نه آقای کی روش! هیچکدام از شما نمی سوزید. این فوتبال ملی ایران است که می سوزد. این سرمایه های ملی ماست که می سوزد. شما هر دو دستمزدتان را می گیرید و می روید و ما می مانیم و این فوتبال. اگر قرار باشد در این آتشی که به پا شده کسی بسوزد آن فوتبال ملی ماست و شما دو بزرگوار نه تنها آسیبی نمی بینید بلکه پاداش های خودتان را گرفته اید و خواهید گرفت.

 

 

 

*فقدان مدیریت به کی روش حق وتو داده است
فدراسیون باید خیلی مقتدر باشد خیلی. البته فدراسیون نشین ها از منظر من آدم های نازنینی هستند اگر من منتقدشان هستم منتقد عملکردشان هستم نه منتقد خودشان. آنها آدم های نازنین و آدم های خوبی هستند و قصد خدمت دارند ولی مطیع نیستند. این یک واقعیت تلخ است. این فقدان مدیریت باعث شده که کی روش حق وتو داشته باشه و فراتر از وظایفش عمل کند و دائما ما را با استعفاهایش بترساند. این اتفاقات تاکتیکی است و آدم هوشمندی است در خیلی از جاهای دنیا کار کرده و پخته و جهان دیده است و می داند استراتژی خودش را کجا بخش بخش به فوتبال ما تزریق می کند.

*کی روش رییس، رییس فدراسیون ماست
سئوال روز باید این باشد که آیا رییس فدراسیون فوتبال باید برای شنیدن توضیح سرمربی تیم ملی به دوبی برود یا مربی تیم ملی بیاید تهران و توضیح بدهد؟ چه کسی رییس است و چه کسی مرئوس؟! فکر می کنم کی روش رییس است. نمی خواهم نقد منفی پررنگ و غلیظی درباره کی روش داشته باشم اما اگر ما در این جامعه زندگی می کنیم درباره خودم عرض می کنم، به عنوان یک معلم تحقیر را نمی توانم بپذیرم. نمی شود! چون اگر تحقیر را بپذیرم دیگر از معلمی افتاده ام. ایشان دارد توهین می کند.

 

 

*در انگلیس با یک خطا مربی تیم ملی برکنار می شود
ما فوتبال انگلستان را می بینیم. دیشب آرسنال پدرش درآمد تا پرستون دسته دومی را حذف کند. فوتبال دیگ جوشان و خروشان است و زنده است و اول و آخری در آن روشن نیست. مشخص نمی کند چه تیمی برنده می شود و یک فوتبالی است که لذتش از طریق امواج ماهواره ای به ما می رسد. این فوتبال پویا و خروشان نیم قرن است حتی در قاره کوچک خودش صاحب هیچ افتخاری نشده است. جام های جهانی و یوروها بماند. ولی پایدار و ارکانش محکم است. صاحب فوتبالند، صاحب سبک و مؤلف هستند... قرار نیست که به خاطر جام جهانی رفتن همه چیز نابود شود. آقای هاجسون چند سال سرمربی تیم ملی شان ماند و وقتی کاری نکرد خودش کنار رفت. آقای آلاردایس آمد یک خطا کرد و سریع او را کنار گذاشتند. در انگلستان به او سام بزرگ می گویند ولی به خاطر یک خطای کوچک او را برکنار کردند. آلاردایس در کشورش مربی نامداری است. البته درست است جزو مربیان نامدار جهان نیست ولی سرمربی تیم ملی انگلیس که بود. اما وقتی خطا می کند او را کنار می گذارند.

*نگذاریم جام جهانی رفتن شرافت مان را لکه دار کند
پس مادامی که ما ارکان مان محکم و مبتنی بر اساس اصول پیشرفته و مدرن فوتبال نباشد این آش همین است و این کاسه همین. نباید آرمان ما و سقف آرزوهای مان جام جهانی باشد. 4 بار که رفتید. درست است مزایایی دارد و یک روحیه خیلی خوب به جامعه تزریق می کند و خیلی چیزهای دیگر که در حوصله این بحث نمی گنجد اما اگر قرار است جام جهانی رفتن شرافت ما را لکه دار کند پشیزی نمی ارزد . این دیگاه من است و شاید از سوی خیلی ها رد شود ولی من پایبندش هستم و به آن اعتقاد دارم.