به گزارش سرویس دفاع و امنیت مشرق، ناوشکن ها از جمله مشهورترین شناورهای رزمی در دنیا هستند که در عرف بین المللی و زبان انگلیسی به عنوان "destroyer" شناخته می‌شود. این تجهیزات مهم معمولا بین 6 الی 12 هزار تن وزن دارند و توان انجام طیف زیادی از ماموریت ها از تهاجم علیه اهداف سطحی و زیر سطحی، دفاع هوایی نقطه ای و منطقه ای حتی در برابر موشک های بالستیک و در سالهای اخیر با اضافه شدن موشک های کروز حمله به اهداف زمینی، توان حمله به اهداف در عمق خاک دشمن را نیز پیدا کرده اند. تا دهه های اخیر، کشورهایی مثل شوروی سابق، انگلستان، آمریکا و فرانسه، رده های برتر در بحث طراحی و ساخت ناوشکن محسوب می شدند اما امروزه رقیبان بسیار قدری خصوصا از قاره آسیا وارد رقابت شده اند که نه تنها ناوشکن های غربی را به چالش می کشند بلکه در بسیاری از موارد آنها را نیز پشت سر گذاشته اند. این ابتکار و خلاقیت در کشورهای دیگر، آنقدر ملموس بوده که بر اساس برخی رتبه بندی های مهم بین المللی، آمریکا دیگر جایگاه اول در میان بهترین ناوشکن های دنیا را در اختیار نداشته و پس از حدود 2 دهه، این عنوان را به یک نمونه آسیای شرقی واگذار کرده است. برای آشنایی با 10 مدل از بهترین ناوشکن های جهان (از ضعیف ترین تا بهترین) با ما همراه باشید. ناوشکن کلاس AKIZUKI 4 ناوشکن این کلاس از جمله جدیدترین شناورهای نیروی دریایی ژاپن محسوب می شوند که توسط صنایع سنگین میتسوبیشی ژاپن ساخته و تحویل نیروی دریایی این کشور شده اند. این ناوشکن ها وزنی در حدود 6800 تن داشته و ماموریت آنها دفاع از نسل جدید ناوهای بالگرد بر ژاپن است. نکات جالبی درباره این کشتی وجود دارد که یکی از آنها که به نوعی مهمترین آنها به حساب می آید بحث استفاده از فناوری های بومی در بخش رادار و سامانه مدیریت رزمی این شناورها است. طول این ناوشکن 150 و عرض آن 18 متر است و از تعداد 200 نفر خدمه بهره می برد و توان پذیرش یک فروند بالگرد سی هاوک را نیز دارد. سامانه مدیریت رزمی ATECS شامل یک رادار آرایه فازی فعال جستجوی سطحی و هوایی در باند C و رادار کنترل آتش از نوع آرایه فازی در باند X از جمله این سامانه های بومی هستند. سیستم های جنگ ضد زیردریایی و جنگال این ناوشکن نیز به صورت بومی در ژاپن توسعه یافته است. در بخش تسلیحات ما با ترکیبی آمریکایی – ژاپنی مواجه می شویم. در بخش سلاح های ضد شناور این ناوشکن ها از 8 تیر موشک ضد کشتی کروز Type 90 ساخت ژاپن با برد 150 کیلومتر، سرعت حدود 1150 کیلومتر در ساعت و سر جنگی 225 کیلوگرمی استفاده می کند. این شناور با دو سری پرتابگر 3 لوله اژدر کالیبر 324 میلی متری نیز مسلح شده است. سامانه پرتابگر عمود مارک 41 نیز بر روی این شناور نصب شده است که حاوی موشک های ضد هوایی RIM-162 با برد حدود 50 کیلومتر و موشک های ضد زیردریایی RUM-139 و موشک ضد زیردریایی Type07 ساخت ژاپن است. یک قبضه توپ 127 میلی متری ساخت شرکت BAE با کالیبر 127 میلی متر و برد 24 کیلومتر و دو قبضه سامانه دفاع نزدیک فالانکس از دیگر تسلیحات این شناور به حساب می آید. در بخش سیستم پیشرانه این ناوشکن‌ها از توربین ترکیبی گازی به همراه 4 توربین گازی ساخت شرکت رولزرویس انگلستان بهره می برد که در مجموع توانی در حدود 78 مگاوات را برای این شناور ایجاد می کند. سرعت نهایی این ناوشکن ها نیز 55 کیلومتر بر ساعت است.نداشتن موشک دفاع هوایی برای درگیری در برد بلند و همچنین عدم توان حمله به اهداف زمینی از جمله نقاط ضعف اصلی این ناوشکن های محسوب می شود. ناوشکن Type 052C کشور چین در حدود 2 دهه اخیر برنامه مدرن سازی بسیار سنگینی را به اجرا گذاشته است و در این میان شناورهای سطحی بسیار نیرومندی را نیز وارد میدان کرده است که ناوشکن های تایپ 052 سی از جمله این شناورها به حساب می آیند. ناوشکن های این کلاس با وزنی در حدود 7 هزار تن، طول 155 متر و عرض 17 متر با ماموریت اصلی دفاع هوایی از ناوگان نیروی دریایی ارتش چین طراحی و ساخته شده است. قلب این ناوشکن پیشرفته چینی رادارهای آرایه فازی Type 348 است که بنا بر برخی از اطلاعات در باند اس فعالیت کرده و دارای بردی در حدود 450 کیلومتر است. یک رادار برد بلند دو بعدی به همراه دو رادار کنترل آتش برای موشک های ضد کشتی و توپهای دفاع نزدیک این سامانه دیگر رادارهای نصب شده بر روی این شناورها هستند. بکارگیری 4 رادار آرایه فازی فعال برای پوشش 360 درجه به همراه استفاده از موشک های ضد هوایی برد بلند HHQ-9 مدل دریایی موشک HQ-9 که در حقیقت مهندسی معکوس چین از اس 300 روسی است برای اولین بار توانایی دفاع هوایی برد بلند حتی بر علیه موشک های بالستیک را به این مدل از شناورهای چینی اعطاء می کند. بخش اصلی تسلیحاتی ناوشکن های این کلاس 48 فروند موشک سطح به هوای HHQ-9 با برد 200 و ارتفاع درگیری 30 کیلومتر است که توان درگیری با اهداف پرنده و حتی موشکهای بالستیک را نیز دارا می باشد. سلاح اصلی این موشک در نقش ضد کشتی 8 فروند موشک YJ-62 با برد 280 کیلومتر و سرجنگی 300 کیلوگرمی با قابلیت ثانویه حمله به اهداف زمینی است. یک قبضه توپ 100 میلی متری به همراه دو سامانه دفاع نزدیک Type 730 نیز بخش دیگری از تسلیحات این ناوشکن را تشکیل می دهد. در بخش جنگ ضد زیردریایی این ناوشکن به سامانه سونار فعال و غیر فعال SJD-8/9 ساخت چین به همراه 6 پرتابگر اژدر مجهز است. راکت اندازهای ضد زیردریایی نیز بر روی این ناوشکن نصب شده است. این شناور قابلیت حمل یک فروند بالگرد روسی کاموف 27 روسی و یا Z-9C ساخت چین را دارد. بخش پیشران این ناوشکن شامل دو پیشران توربین گازی هرکدام به قدرت 24 مگاوات و دو موتور دیزل هر کدام به قدرت 5 مگاوات است که سرعتی در حدود 55 کیلومتر در ساعت را برای این ناو فراهم می کند. برد این ناوشکن نیز در حدود 8700 کیلومتر است. ناوشکن های Type 052C دارای 280 نفر خدمه بوده و تاکنون 6 فروند از آنها ساخته شده و هر 6 فروند آنها نیز هم اکنون در خدمت هستند. Type 45: شیر بی یال و دم انگلیسی در دریا نیروی دریایی انگلستان به سرعت در مسیر ضعف و کاهش نیرو قدم بر می دارد و حتی جدیدترین شناور این کشور یعنی ناوشکن های دفاع هوایی تایپ 45 نیز این قاعده به کنار نیستند. این ناوشکن ها که صرفا برای امر دفاع هوایی توسعه پیدا کردند به تعداد 6 فروند ساخته شده و هر کدام از آنها در حدود 1 میلیارد پوند قیمت دارد. این ناوشکن ها در حدود 8500 تن وزن داشته و طول آنها 152 و عرض آنها 21 متر است. این ناوشکن دارای 191 نفر خدمه است و توان پذیرش 1 فروند بالگرد ضد زیردریایی Westland Merlin یا 2 فروند بالگرد Lynx Wildcat را دارد. بخش نیرومند این شناور سامانه های راداری و تسلیحات رزم هوایی آن است. یک رادار آرایه فازی فعال مدل SAMPSON با برد بیش از 300 کیلومتر برای هدایت موشک ها و توپ های این شناور و یکی رادار آرایه فازی غیر فعال S1850M ساخت شرکت تالاس که بردی بیش از 400 کیلومتر دارد و وظیفه جستجوی هوایی را داشته و حتی توان رهگیری موشک های بالستیک را نیز دارد. در بخش تسلیحات نیز این شناور به پرتابگرهای عمودی به منظور حمل 48 فروند موشک ضد هوایی Aster 15 و Aster 30 با بردهای 50 و 120 کیلومتر مجهز است. همچنین 8 فروند موشک ضد کشتی هارپون ساخت آمریکا نیز بر روی این کشتی نصب شده است که البته از سال 2018 به دلیل مشکلات مالی از روی این شناور حذف خواهد شد. یک قبضه توپ 114 میلی متری، دو قبضه توپ 30 میلی متری تک لول ساخت بوش مستر و دو سامانه دفاعی فالانکس از جمله دیگر تسلیحات نصب شده روی این ناوشکن ها هستند. نکته عجیب آن است که این شناور فاقد پرتابگر اژدر بوده و همچنین سامانه سونار آن صرفا در درون بدنه کشتی نصب شده و بخش زیادی از عملیات ضد زیردریایی بر عهده بالگردها قرار دارد. این مسائل این ناوشکن ها را شدیدا در برابر حملات زیر سطحی ضعیف کرده و امکان آسیب به آنها را افزایش می دهد. برنامه انگلیسی ها در این میان وارد خدمت کردن ناوهای تایپ 26 برای همراهی با ناوشکن های تایپ 45 است که البته تا سال 2025 حداقل خبری از این شناورها نخواهد بود. اما تمام این مشکلات تسلیحاتی به کنار بحث سیستم پیشران این ناوشکن ها از همه مهم تر است. دو توربین گازی مدل WR-21 ساخت شرکت رولز رویس انگلستان به همراه دو ژنراتور دیزل مجموع سامانه پیشران این ناوشکن را فراهم می کنند که انرژی تولید شده نهایی توسط آنها در حدود 45 هزار کیلو وات است. سرعت نهایی این شناور 56 کیلومتر بر ساعت بوده و با حرکت در سرعت 33 کیلومتر بر ساعت برد آن 13 هزار کیلومتر است. مسئله اینجاست که این پیشرانه به آب گرم حساس بوده و بارها در زمان حضور عملیاتی در مناطق مختلف جهان از کار افتاده است. موضوع از کار افتادن سیستم پیشران باعث از دست رفتن نه فقط توان حرکت بلکه باعث از دست رفتن کلیه سامانه های موجود در این کشتی به دلیل نبود الکتریسیته می شود. کلاس HORIZON/ORIZZONTE اما شناور بعدی در لیست ما یک پروژه مشترک بین دو کشور فرانسه و ایتالیا است که در فرانسه به عنوان ناوهای کلاس HORIZON و در ایتالیا به عنوان کلاس ORIZZONTE شناخته می شود. این ناوشکن ها با ماموریت اصلی دفاع هوایی طراحی و ساخته شده اند اما توان انجام انواع ماموریت های دیگر در حوزه های ضد سطحی و ضد زیردریایی و تا حدی توان حمله به اهداف زمینی را نیز دارد. طراحی کلی دو شناور یکسان بوده اما برخی از سامانه ها و تسلیحات آنها متفاوت است. این شناور که از طراحی پنهانکار بهره می برد و وزن آنها در حدود 7 هزار تن است و طول آن در حدود 152 و عرض آن 20 متر است. این شناورها بین 236 تا 255 نفر خدمه دارند. نیروی دریایی ایتالیا 2 فروند و نیروی دریایی فرانسه نیز 2 فروند از این ناوشکن ها در اختیار دارد. در بخش راداری این شناور از یک سامانه آرایه فازی غیر فعال به نام EMPAR در باند C برای جستجوی سطحی و هوایی و هدایت موشک بهره می برد. یک فروند رادار آرایه فازی غیر فعال مدل S1850M باند L برای جستجوی هوایی و هشدار زودهنگام، یک سامانه جستجوی فروسرخ به نام Vampir MB ساخت شرکت ساژم و سامانه سونار نصب شده در داخل کشتی از مدل UMS 4110 از جمله سنسورهای مشترک این شناورها است. شناورهای ایتالیایی به رادار جستجوی سطحی RAN 30X/I ساخت شرکت Selex در باند E و F نیز مجهز هستند. در بخش تسلیحات هر دو نوع ایتالیایی و فرانسوی از 48 پرتابگر عمودی برای موشک های ضد هوایی Aster 15 و 30 که بالاتر به آنها نیز اشاره شد استفاده می کنند. شناورهای فرانسوی به 8 تیر موشک کروز ضد کشتی اگزوست بلوک 3 مجهز هستند که بردی در حدود 180 کیلومتر با سرعت 0.9 ماخ را داشته و توان حمله به اهداف دریایی و همچنین توان حملات ضد اهداف زمینی را نیز دارد. ناوهای ایتالیایی نیز از 8 تیر موشک ضد کشتی کروز TESEO Mk-2/A استفاده می کنند. در مدل ایتالیایی از 3 قبضه توپ 76 میلی متری Super Rapid ساخت OTO Melara و در مدل فرانسوی دو قبضه از این توپها استفاده می شود. در مدل فرانسوی همچنین موشک های کوتاه برد میسترال و همچنین دو قبضه توپ 20 میلی متری و در مدل ایتالیایی 2 قبضه توپ 25 میلی متری نصب شده است. پرتابگر اژدرهای سبک MU90 نیز بر روی هر دو شناور نصب شده است. این شناورها از سیستم پشیران ترکیبی دیزلی یا گازی استفاده می کنند دو توربین گازی و دو موتور دیزل است که در مجموع 50 مگاوات نیرو تولید می کنند. سرعت نهایی این شناورها 54 کیلومتر بر ساعت و برد آنها با سرعت 33 کیلومتر بر ساعت در حدود 11 هزار کیلومتر است. کلاس کلکته کلاس کلکته جدیدترین و سنگین ترین ناوشکن حال حاضر نیروی دریایی هند محسوب می شود که نیروی دریایی این کشور قصد دارد 3 فروند از آن را به خدمت بگیرد. این ناوشکن ها توسط شرکت هندی Mazagon Dock ساخته شده اند. در حال حاضر دو فروند از این ناوشکن ها عملیاتی شده و آخرین فروند نیز تا قبل از پایان سال جاری میلادی در نیروی دریایی هندوستان عملیاتی می شود. هندی ها در بخش طراحی و ساخت این ناوشکن تقریبا به صورت بومی و با تکیه بر توان داخلی عمل کردند اما همچنان در بخش هایی مثل پیشرانه و برخی از سامانه های راداری و تسلیحاتی نیازمند خارج هستند. این ناوشکن در حدود 8200 تن در حالت بارگیری کامل وزن داشته، دارای طول 163 متر و عرض 17.4 متر است. ناوشکن های کلاس کلکته از دو توربین گازی ساخت شرکت Zorya اوکراین و موتور دیزلی که با مشارکت نروژ ساخته شده است بهره می برد. این سیستم قدرت سرعت نهایی در حدود 56 کیلومتر بر ساعت را برای این ناوشکن فراهم کرده و برد آن در صورت حرکت با سرعت 33 کیلومتر بر ساعت در حدود 15 هزار کیلومتر است. این ناوشکن ها دارای حدود 390 نفر خدمه هستند. در بخش رادار و الکترونیک این شناور هندی از محصولات رادار آرایه فازی باند اس در مدل EL/M-2248 MF-STAR و رادار فرانسوی LW-08 ساخت شرکت تالاس بهره می برد. در بخش سونار و فرماندهی کنترل عمده سامانه ها توسط شرکت هندی بهارات الکترونیک تامین شده است. در بخش اقدامات متقابل نیز ترکیبی از محصولات خارجی و هندی بر روی این 3 ناوشکن نصب شده است. در بخش تسلیحات موشک اصلی نصب شده بر روی این ناو 16 تیر موشک کروز ضد کشتی و حمله به اهداف زمینی مافوق صوت براهموس با برد نزدیک به 300 کیلومتر و سرعت 3 ماخ است که به صورت مشترک بین هند و روسیه ساخته شده است. در بخش ضد هوایی نیز این شناور به 32 تیر موشک سطح به هوایی باراک 8 مجهز شده است. توپ 76 میلی متری ساخت شرکت اتومورلا ایتالیا و 4 قبضه توپ دفاع نزدیک AK-630 ساخت روسیه نیز بر روی این ناوشکن ها نصب شده است. این ناوشکن دارای 4 پرتابگر 533 میلی متری اژدر بوده و به 2 پرتاب گر راکت ضد زیردریایی RBU-6000 نیز مجهز شده است و توان حمل دو فروند بالگرد مثل سی کینگ یا Dhruv را دارد. کلاس HOBART شناور بعدی در لیست ما ساخت کشور استرالیا است و کلاس HOBART نام دارد. این شناور برای امور دفاع هوایی از ناوگان نیروی دریایی استرالیا در اصل ساخته شده اما توان انجام سایر ماموریت ها به غیر از حمله به اهداف زمینی را نیز دارد. استرالیا قصد ساخت 3 فروند از این ناوشکن ها را دارد و البته هنوز هیچ کدام از آنها به صورت رسمی وارد خدمت نشده است. این ناوشکن ها 6800 تن وزن داشته و طول آنها 147 و عرض آنها نیز 18 متر است. این ناوشکن ها دارای حدود 200 نفر خدمه بوده و توان حمل یک فروند بالگرد MH-60R را نیز دارد. در بخش سامانه های راداری و حسگرها با سیستم هایی مثل SPY-1D P از خانواده ایجیس ساخت آمریکا در باند S با برد بیش از 350 کیلومتر، رادار باند ایکس AN/SPQ-9B برای کشف اهداف پروازی در ارتفاع پایین و سامانه VAMPIR IR در نقش جستجوی فروسرخ ساخت فرانسه رو به رو هستیم. سامانه های یک پارچه سونار و سیستم اپتیک برای هدایت توپ از دیگر سیستم های نصب شده بر روی این شناور است. در بخش تسلیحات به غیر از 8 تیر موشک کروز ضد کشتی هارپون ساخت آمریکا 48 پرتابگر عمودی مارک 41 برای شلیک موشک های سطح به هوای ESSM با برد 50 کیلومتر، SM-2 با برد 150 کیلومتر و SM-6 با برد 350 کیلومتر در این ناوشکن ها نصب می شود. 1 توپ 127 میلی متری ، 2 توپ 25 میلی متری ، یک سامانه دفاع نزدیک فالانکس و دو پرتابگر برای اژدرهای سبک MU-90 از دیگر تسلیحات این ناوشکن ها به حساب می آید. در بخش پیشران نیز این ناوشکن ها به سامانه ترکیبی دیزل یا گازی با دو توربین گازی مدل LM2500 و دو موتور دیزل مدل Caterpillar Bravo که در مجموع 46 مگاوات نیرو تولید می کند مجهز است. سرعت این ناو در حالت نهایی 52 کیلومتر بر ساعت و برد آن با سرعت 33 کیلومتر بر ساعت در حدود 9300 کیلومتر است. Type 052D این ناوشکن چینی در حقیقت مدل پیشرفته شده از نمونه های 052 بی و سی است و در مقایسه با بسیاری از نمونه های دیگر نام برده شده در بالا می توان گفت که این شناور چینی یک کشتی جنگی کاملا بومی محسوب می شود. این ناوشکن که از طراحی پنهانکار بهره می برد در تقریبا تمامی بخش ها از سامانه های ساخت چین بهره می برد. چین به دنبال ساخت 12 فروند از این ناوشکن هاست و در حال حاضر 3 فروند از این شناورها به صورت عملیاتی در اختیار نیروی دریایی چین است. این ناوشکن ها در حدود 7500 تن وزن ، 156 متر طول و 18 متر عرض بوده و 280 نفر خدمه دارند. این شناورها از دو موتور توربین گازی چینی QC-280 به توان هر کدام 28 مگاوات و دو موتور دیزل آلمانی هر کدام به قدرت 6 مگاوات استفاده می کند. این شناورها سرعتی در حدود 55 کیلومتر داشته و برد آن در هنگام حرکت با سرعت 33 کیلومتر بر ساعت در حدود 9260 کیلومتر است. این شناور مجهز به سامانه راداری آرایه فازی فعال Type 346 و همجنین رادار باند ال مدل Type 518 می باشد. رادار آرایه فازی مورد نظر در باند اس فعالیت کرده و برخی کارشناسان انگلیسی، روس و چینی این رادار را مشابه نمونه آمریکایی یعنی رادار SPY-1 ساخت شرکت لاکهید که قلب سامانه ایجیس نیروی دریایی آمریکا به حساب می آید دانسته اند. این کارشناسان اعتقاد دارند که این سامانه راداری توان شناسایی هواپیمای پنهانکار اف 35 را در فاصله 350 کیلومتری شناسایی کند. سامانه های سونار، جنگ الکترونیک، به اشتراک گذاری اطلاعات به صورت شبکه ای، سیستم دریافت اطلاعات از ماهواره و اخلالگرهای نصب شده بر روی این شناور همگی ساخت چین است. در بخش تسلیحات این شناور به پرتابگرهای عمودی موشک مجهز بوده و 64 تیر موشک شامل موشک های کروز حمله به اهداف زمینی CJ-10 با برد 1500 کیلومتر، موشک ضد کشتی و حمله به اهداف زمینی YJ-18 با برد 540 کیلومتر، موشک سطح به هوایی HQ-9B با برد 200 کیلومتر، موشک سطح به هوای میان برد DK-10 با برد 50 کیلومتر و موشک های ضد زیردریایی CY-5 مسلح شده است. 2 توپ 30 میلی متری، یک سامانه دفاع نزدیک تایپ 730، پرتابگر موشک های کوتاه برد سطح به هوای HHQ-10 و 6 پرتابگر اژدر به همراه یک توپ 130 میلی متری در جلوی ناو از دیگر تسلیحات این شناور است. ناوشکن های Type 052D قابلیت حمل یک فروند بالگرد را نیز دارند. کلاس Atago دو فروند ناوشکن های کلاس Atago در حال حاضر پیشرفته ترین ناوشکن های عملیاتی نیروی دریایی ژاپن را تشکیل می دهند و توسط شرکت میتسوبیشی ژاپن ساخته شده اند. در حقیقت این دو ناوشکن 10 هزار تنی دارای نقش اصلی دفاع هوایی و موشکی هستند و از سامانه راداری معروف ایجیس بهره می برند. این شناور که به نوعی برای ساخت آن از ناوشکن های آمریکایی کلاس Arleigh Burke الگو برداری شده است در حدود 10 هزار تن وزن، 165 متر طول و 21 متر عرض داشته و 300 نفر خدمه در آن حضور دارند. 4 توربین گازی نصب شده بر روی این ناوشکن به طور مشترک توسط آمریکا و ژاپن ساخته شده است و توانی در حدود 100 هزار اسب بخار را برای این شناورها تامین می کند. سرعت نهایی این شناور در حدود 56 کیلومتر بر ساعت بوده و در زمان حرکت با سرعت 37 کیلومتر بر ساعت بردی در حدود 9260 کیلومتر دارد. قلب راداری این شناور سامانه راداری آرایه فازی غیر فعال AN/SPY-1DV ساخت شرکت لاکهید مارتین است که در باند اس فعالیت می کند. رادارهای جستجوی سطحی و سونار این شناور ساخت آمریکا هستند. در بخش تسلیحات این ناوشکن از 8 تیر موشک Type 90 در نقش ضد کشتی استفاده می کند. این موشک ها توسط شرکت میتسوبیشی ژاپن ساخته شده است و بردی در حدود 150 کیلومتر دارد. اما بخش مهم تسلیحات این شناور موشک های ضد هوایی آن است که متشکل از موشک های سری استاندارد در مدل های SM-2 و SM-3 است که توان دفاع هوایی و رهگیری و نابودی موشک های بالستیک را نیز برای این شناور فراهم می کند. سامانه ضد زیردریایی RUM-139 نیز بر روی این شناور نصب شده است و دو پرتابگر اژدر سبک را نیز حمل می کند. یک قبضه توپ 127 میلی متری در جلوی نصب شده است که در اصل ساخت آمریکا بوده اما در ژاپن به صورت تحت لیسانس تولید می شود. دو قبضه سامانه دفاع نزدیک فالانکس نیز بر روی این دو ناوشکن نصب شده است. در بخش پروازی نیز یک فروند بالگرد دریایی سی هاوک ساخت آمریکا بر روی این ناوشکن ها مستقر شده است. به مانند دیگر ناوشکن ژاپنی در این لیست همچنان توان حمله به اهداف زمینی در این شناور نیز وجود ندارد. کلاس Arleigh Burke اما به ناوشکن های کلاس Arleigh Burke نیروی دریایی ارتش آمریکا می رسیم که به نوعی معروف ترین ناوشکن عملیاتی حاضر در دنیا محسوب می شود و نیروی دریایی آمریکا 62 فروند از آنها را از سال 1991 که اولین نمونه وارد ناوگان رزمی شد، در خدمت دارد. وزن این ناوشکن ها حدود 9 هزار تن و ابعاد آن 154 متر طول و 20 متر عرض است. این ناوشکن ها در حدود 280 نفر خدمه دارد. این ناوشکن ها در سالهای اخیر تحت ارتقاء های مختلفی تحت عنوان Flight قرار گرفته اند و دارای سامانه ها و تسلیحات مختلفی هستند. به طور معمول این ناوشکن ها به سامانه ایجیس و رادار AN/SPY-1D مجهز هستند. انواع رادارهای جستجوی سطحی و سامانه های سونار نیز در آنها نصب شده است. موشک کروز حمله به اهداف زمینی تاماهاوک، موشک های ضد هوایی استاندارد SM-2 و موشک های ضد کشتی هارپون، موشک ضد هوایی SM-3 ، SM-6 RIM-162 ، RIM-161 و RUM-139 از جمله دیگر تسلیجات موشکی این شناور هستند که به غیر از موشک های هارپون همگی از پرتابگر های عمودی مارک 41 پرتاب می شوند. یک قبضه توپ 127 میلی متری، یک سامانه دفاع نزدیک فالانکس، 2 قبضه توپ 25 میلی متری بوش مستر و پرتاب گر های اژدر سبک مارک 32 از دیگر تسلیحات این ناوشکن ها به شمار می آید. این ناوشکن ها همچنین بسته به استاندارد آنها توان حمل یک یا دو فروند بالگرد را نیز دارد. پیشرانه این ناوشکن ها دارای 4 توربین گازی مدل LM2500 است که در مجموع توانی در حدود 19800 کیلو وات را فراهم می کند. سرعت نهایی این شناورها در حدود 56 کیلومتر بر ساعت بوده و برد آنها با سرعت 37 کیلومتر بر ساعت در حدود 8100 کیلومتر است. سجونگ کبیر و شوک بزرگ به آمریکا اما آخرین شناوری که به آن می رسیم ساخت کره جنوبی است. این شناور به نوعی شاید قوی ترین ناوشکن عملیاتی در جهان باشد و با وزنی در حدود 11 هزار تن در میان سایر شناورهای کلاس ناوشکن، سنگین ترین محسوب می شود. فراموش نکنید که شناوری مثل کلاس زوموالت آمریکایی در حقیقت یک رزم ناو (کلاس بالاتر از ناوشکن) محسوب می شوند و اطلاق واژه ناوشکن به آنها بیشتر برای امر جلوگیری از ایجاد حساسیت در سایر کشورها است. همان طور که چینی ها نیز طرح آینده Type 055 خود را ناوشکن نامیده اند در حالی که این شناور از نظر وزنی در اندازه های یک رزم ناو است. کره جنوبی از دیگر کشورهای بسیار فعال در حوزه توسعه توان دریایی در سالهای اخیر بوده و سرمایه گذاری وسیعی را در این بخش کرده است. کلاس سجونگ کبیر در حال حاضر پیشرفته ترین ناوشکن عملیاتی نیروی دریایی کره جنوبی محسوب می شود. کره ای ها در حال حاضر 3 فروند از این ناوشکن را در اختیار داشته و به دنبال ساخت سه فروند دیگر از آنها نیز هستند. این ناوشکن ها به صورت مشترک توسط دو شرکت دوو و هیوندای کره جنوبی ساخته شده اند. هر کدام از این ناوشکن ها در زمانی در حدود 2 سال ساخته شده اند که با توجه به وزن، ابعاد و سامانه های نصب شده بر روی آنها زمانی بسیار کوتاه به حساب می آید. این ناوشکن ها وزنی در حدود 11 هزار تن در حالت بارگیری کامل داشته ، طول آنها 165 متر و عرض آنها 21 متر است و بین 300 الی 400 نفر بر روی هر ناوشکن خدمت می کنند. این شناور از 4 توربین گاز ترکیبی مدل LM2500 بهره می برد که توانی در حدود 100 هزار اسب بخار را برای این شناور تامین می کند. سرعت بیشینه این ناوشکن ها 56 کیلومتر بر ساعت و برد آنها نیز در حدود 10200 کیلومتر است. در این ناوشکن نیز رادار ایجیس مدل AN/SPY-1D V نصب شده است و باقی سامانه های رادار کنترل آتش و جستجوی سطحی نیز از مدل های آمریکایی مثل AN/SPG-62 نصب شده است. در این شناور سامانه جنگ الکترونیک ساخت شرکت کره ای LG نصب شده است. یک قبضه توپ 127 میلی متری و یک قبضه توپ 30 میلی متری گل کیپر ساخت هلند بر روی این ناوشکن ها نصب شده است. سامانه پدافندی RAM بلوک 1 نیز بخش دیگری از دفاع نزدیک این ناوشکن ها را تشکیل می دهد. این شناورهای رزمی با 4 تیر موشک ضد کشتی SSM-700K با برد 150 کیلومتر ساخت کره جنوبی مسلح شده است. 80 تیر موشک ضد هوایی استاندارد SM-2 ، 32 تیر موشک کروز حمله به اهداف زمینی Hyunmoo-3 ساخت کره جنوبی با برد 1500 کیلومتر و 16 تیر موشک مخصوص ضد زیردریایی Hong Sang Eo ساخت کره جنوبی نیز بر روی این شناور نصب و 2 پرتابگر 3 لول اژدر سبک کوسه آبی ساخت کره نیز بر روی این ناوشکن تعبیه شده است. در بخش پروازی نیز این ناوشکن توان حمل دو بالگرد مثل سری لینکس یا سی هاوک را دارد. شاید این ناوشکن ساخت کره جنوبی در بحث دفاع در برابر موشک های بالستیک آنچنان توانایی خاصی نداشته باشد اما در بحث های دیگری مثل جنگ سطحی، زیر سطحی، حمله به اهداف زمینی و دفاع در برابر موشک کروز و سایر حملات هوایی نمره کامل را می گیرد. آنچه با مطالعه این مطالب و آشنایی با این شناورهای جدید می توان فهمید این مسئله است که شناورهای غربی مثل سری Arleigh Burke آمریکایی در یک دهه اخیر با رقبای بسیار قدری رو به رو شده اند و ساخت ناوشکن دیگر علمی در انحصار صرفا چند کشور محدود نیست.