به گزارش مشرق، شورای آتلانتیک در گزارشی با عنوان «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهوری روسیه، «اسب تروجان خود را در اروپا پارک کرده است» نوشت که روسیه روابط خوبی با رهبران و احزاب سیاسی راستگرا و ضد اتحادیه اروپا برقرار کرده است.
این گزارش سپس مدعی شد که فرانسه یک حزب ضد اروپایی دارد که آشکارا از روسیه حمایت کرده و بودجه خود را از کرملین دریافت می‌کند.
شورای آتلانتیک ضمن تأکید بر نفوذ روسیه در اعماق غرب اروپا، نوشت در لندن، «برگزیت» یا همان خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، فرصتی را برای مسکو ایجاد کرد تا در سیاست‌های انگلستان اعمال نفوذ کند.
«گرهارد شرودر» صدراعظم سابق آلمان هم‌اکنون به عنوان رئیس پروژه خط لوله «نورد استریم» میان آلمان و روسیه فعالیت می‌کند.
این اندیشکده نوشته است که یک فرمول واحد برای چگونگی اعمال قدرت روسیه در اروپا وجود ندارد اما هدف راهبرد اسب تروجان مسکو مشابه است و آن ایجاد شبکه‌ای از رهبران سیاسی، احزاب و سازمان‌های جامعه مدنی است که این شبکه‌ها به اهداف روسیه برای «بی‌ثبات کردن اتحاد اروپا و تضعیف ارزش‌های اروپا» مشروعیت ببخشند.
این گزارش ادامه می‌دهد، وقتی چهره‌های کاملاً مستقل سیاسی خواستار روابط نزدیک‌تر با روسیه، لغو تحریم‌های این کشور هستند و یا اینکه از اتحادیه اروپا و ناتو انتقاد می‌کنند، در واقع به کرملین در سطح جهان مشروعیت می‌بخشند.
از زمان بحران اقتصادی در سال 2008 که موجب افزایش بی‌اعتمادی به مدل اقتصادی غرب شد، کرملین فرصت پیدا کرد تا عملیات اعمال نفوذ خود در اروپا را تسریع بخشد و روابط خوبی را با احزاب و رهبران سیاسی راستگرا و ضداروپایی برقرار کرد و راهبرد نفوذ روسیه با زمینه‌های فرهنگی و تاریخی هر کشوری متناسب است.
در این گزارش آمده است که تاخت و تاز اصلی روسیه به سیاست فرانسه از طریق تجارت و سیاست است. در سال ۲۰۱۴، جبهه ملی، ۹ میلیون یورو وام از اولین بانک چک-روسیه مستقر در مسکو دریافت کرد. در سال ۲۰۱۶، «مارین لوپن» رئیس جبهه ملی از روسیه درخواست ۲۷ میلیون یورو وام برای آماده شدن در مبارزات انتخابات ریاست‌جمهوری و پارلمانی فرانسه کرد.
شورای آتلانتیک سپس نوشت که حزب لوپن از الحاق «کریمه» به روسیه حمایت کرد و برخی تحلیلگران معتقدند که این حمایت حزب لوپن از روسیه در قبال وام‌هایی بود که از مسکو دریافت کرده بود.
این گزارش ادامه داد که هم جبهه ملی فرانسه و هم برخی از جمهوری‌خواهان اطراف «نیکلا سارکوزی» که در رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۷ فرانسه شرکت کرده است، خواستار روابط گرم‌تر با روسیه هستند و بنابراین انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه می‌تواند روابط فرانسه با روسیه را دستخوش تغییر کند.
طبق این گزارش، در آلمان نیز، روسیه از شبکه‌های طرفدار کرملین همچون نشست آلمان-روسیه و همچنین گفت‌وگوی پترزبورگ، احزاب و جنبش‌های پوپولیستی در تمامی طیف‌های سیاسی استفاده می‌کند.
بنا به گفته شورای آتلانتیک، آلمان نیز در سال ۲۰۱۷ با انتخابات روبرو است و روسیه به عنوان یک موضوع جدی مطرح است. «آنگلا مرکل» صدراعظم آلمان همچنان اتحاد تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه روسیه را حفظ کرده است و هدایت تلاش‌ها برای آتش‌بس پایدار در اوکراین را نیز برعهده دارد.
با اینحال، رقبای وی یعنی سوسیال دموکرات‌ها، چپگراها و آلترناتیو برای آلمان با سیاست‌های مرکل در قبال روسیه مخالف هستند. حزب سوسیال دموکرات‌ها از لغو تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه روسیه حمایت کرده و چپگراها و الترناتیو برای المان نیز خواستار برقراری روابط با روسیه شده‌اند.
این گزارش ادامه می‌دهد، انگلستان همچنان آسیب‌پذیر است. در حین کمپین برگزیت، «نایجل فاراژ» رهبر حزب یوکیپ از تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه روسیه انتقاد کرد و پوتین را مورد تحسین قرار داد و بعد از برگزیت، یوکیپ احتمالاً عملکرد بهتری در انتخابات آتی دارد و سعی می‌کند مواضع تند کشورش در قبال روسیه را نرم‌تر کند.
بنا به گفته شورای آتلانتیک، شواهدی وجود دارد که حزب محافظه‌کار انگلستان، کمک‌های مالی چشمگیری را با ارتباط مستقیم با روسیه دریافت کرده است. گرچه در دوران نخست‌وزیری «ترزا می»، حزب محافظه‌کار به شدت از ناتو و ائتلاف ترانس آتلانتیک حمایت می‌کند اما «جرمی کوربین» رهبر حزب کارگر انگلستان مواضع گرمی در قبال روسیه اتخاذ کرده است.
این گزارش ادامه داد، به طور کلی، تعداد بی‌شماری اندیشکده و سازمان‌های فرهنگی، خطوطی را در حمایت از روسیه دنبال می‌کنند.
شورای آتلانتیک سپس توصیح کرد که سازمان‌های اطلاعاتی بریتانیا می‌بایست حکم شفافی را برای تحقیقات در زمینه بودجه‌های خارجی که به احزاب سیاسی اعطا می‌شود، صادر کنند و کمک‌های مالی از خارج از انگلستان باید ممنوع اعلام شود.
این گزارش سپس نوشت، تلاش‌های متمرکز کرملین برای ایجاد شبکه‌های نفوذ سیاسی کارساز است و هدف آنها این است که این شبکه‌ها از منافع اقتصادی و ژئوپولتیکی روسیه حمایت کنند و اتحاد اروپا و اتحادیه اروپا را مورد تقبیح قرار دهند و روایتی از زوال غرب را ترویج دهند و علیه سیاست‌های اتحادیه اروپا در قبال روسیه، رأی دهند.
شورای آتلانتیک در پایان نتیجه‌گیری کرد، رهبران بریتانیا، فرانسه و آلمان می‌بایست به آسیب‌پذیری‌های کشورهای خود در قبال نفوذ روسیه قبل از آنکه دیر شود، رسیدگی کنند.
