به گزارش مشرق، اگر ماهیت بحران‌سازی در کشورهای منطقه با تکیه‌بر تروریسم تکفیری را فراموش نکنیم، روش بازی‌سازی حامیان تروریسم در مراحل مختلف مبارزه با آن را می‌توان درک کرد.
داعش و بقیه گروه‌های تروریستی که از سوی غرب و شرکای منطقه‌ای آن حمایت شده‌اند، در عراق و سوریه به دنبال اهداف ژئوپلتیکی کلان و یا سهم‌خواهی در ساخت قدرت حکومت‌های یادشده بودند. ابزار تروریسم با همه هزینه‌ها و رسوایی‌هایی که برای حامیان آن داشته در سراشیب جدی قرار گرفته و در عراق نفس‌های پایانی را می‌کشد. طراحان اصلی بحران از این روند خشنود نیستند و برای روند جاری و شرایط پس‌ازآن تدبیر و کارشکنی دارند تا از طریق اهرم‌های جدید، امکان پیگیری اهداف اصلی را داشته باشند.
رسانه‌های رژیم صهیونیستی، آل سعود و ارتجاع عرب، با تصویری وارونه از مسیر عملیات در موصل، در کنار مواضع روزانه رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه که بیشتر به هتاکی و رفتارهای غیرقانونی شباهت دارد، همه توان خود را برای معرفی جنگ شیعه با اهل سنت به‌جای مبارزه با تروریسم به کار گرفته‌اند و اگرچه می‌دانند که شاید از این تصویرسازی حاصلی نداشته باشند تا جلوی عملیات را بگیرند ولی امیدوارند تا برای پساداعش در موصل و عراق، پایه‌های تبلیغاتی اهرم‌های خود را فراهم کنند. حال که داعش در حال نابودی نظامی در عراق است، آنها در موضوعاتی متمرکز شده‌اند تا ابزارهای مداخله‌گری و امتیازخواهی و سیاست واگرایی طوائف و اقوام در عراق را مهیا کنند. نشست پاریس آغاز این تولید ادبیات است که فرانسوا اولاند در سخنرانی خود تأکید می‌کند که باید نهادهای سیاسی و اجرایی خاصی در موصل ایجاد کنیم تا حقوق مردم نینوا و موصل تضمین شود.
اردوغان نیز در عربده و هتاکی روزانه‌اش با هوشیاری تأکید کرده است که «کرکوک و موصل متعلق به ترکیه است و هر شهروند ترک که خواستار بازگشت به سرزمین‌های امپراتوری عثمانی نباشد، بی‌غیرت است». وی تأکید می‌کند که «ترکیه باید هم در عرصه میدانی و هم مذاکرات مربوط به موصل و پساداعش حضور داشته باشد»!!
اگرچه اردوغان تا این مرحله که بیش از نیمی از نینوا آزاد شده و مسیر برنامه‌ریزی شده عملیات ضد داعش در جریان است، نتوانسته و یا قادر نبوده وارد صحنه نظامی شود و اگر اصرار دارد که چیزی بنام مذاکرات در مورد موصل و پساداعش شکل گرفته و ترکیه نیز در آن سهم‌خواهی کند، یعنی اینکه حامیان غربی تروریسم تکفیری و اردوغان به دنبال این هستند تا یک اهرم بین‌المللی و خارجی برای اثرگذاری بر موصل پساداعش را شکل دهند و از این طریق بتوانند اوضاع سیاسی عراق پساداعش را مدیریت و یا امکان قرار گرفتن در جایگاه حمایت از اهل سنت و یا دیگر طوائف و اقلیت‌ها و اقوام را برای خود اختصاص دهند.
آمریکا از ابتدای اشغال عراق توسط داعش یک ائتلاف بین‌المللی و خودخواسته را شکل داده تا اتهام حمایت از تروریستها را از خود دور کند و جالب است که در ده روز گذشته، هیچ عملیات هوایی برای حمایت از واحدهای نظامی عراقی و موصل و نینوا را به اجرا نگذاشته است و حال آنکه یگان‌های عراقی از بخش شرقی وارد موصل شده‌اند!!
رسانه‌های اسرائیلی اشک تمساح می‌ریزند که با تشدید اختلافات مصر و آل سعود؛ محور سنی در منطقه فروپاشیده و اهل سنت منطقه حامی جدی و پای‌کار ندارند. این مسئله‌ای رسانه‌ای در رژیم صهیونیستی نیست و حتماً دستگاه‌های اطلاعاتی و دیپلماسی این رژیم برای جلوگیری از شکاف سنی ـ شیعی و جلوگیری از نابودی تروریسم تکفیری فعال هستند و کانال جدیدی که صهیونیست‌ها از طریق عادی شدن روابط با ترکیه به دست آورده‌اند،اردوغان را در مواضع یادشده، تغذیه می‌کند.
همان‌گونه که برای مقامات عراقی مسئله داعش یک مسئله عراقی است و اجازه مداخله خارجی و یا فتنه داخلی را نمی‌دهند و برای پساداعش در بخش امنیتی و هسته‌های خاموش و اقدامات ضدامنیتی آنها آماده شده‌اند، برای پروسه سیاسی پساداعش در عراق و حکومت هم، از هم‌اکنون باید برنامه‌ریزی و اقدامات بازدارنده را آماده و به اجرا بگذارند.
حامیان خارجی تروریست و مداخله‌گری در عراق در ارزیابی‌های خود می‌دانند که چهره‌ها و مهره‌های ابزاری آنها در بین اهل سنت در شرایط عدم وجاهت و مشروعیت قرار گرفته‌اند و نمی‌توانند به‌تنهایی، به بوق رسانه‌ای و یا شانتاژ سیاسی تبدیل شوند و لذا «مسعود بارزانی» رئیس منطقه کردستان عراق در ازای حمایت‌هایی که در اقلیم کردستان نیاز دارد تا ترکیه و غرب از وی به عمل آورند، به عامل پیشران برای شکل دادن یک سازمان رزم سنی در نینوا و موصل تبدیل شده و عربستان هزینه آن را می‌دهد و ترکیه و دستگاه‌های اطلاعاتی و نیروهای نظامی غربی ائتلاف، هدایت، برنامه‌ریزی و گسترش سازمانی آنها را به عهده گرفته‌اند تا به‌عنوان ابزار امنیت‌ساز پس از داعش در موصل و نینوا تبدیل شوند و نیروهای نظامی و الحشدالشعبی با همه ترکیب فراگیر خود از این استان خارج شود و عرصه امنیتی و فضای سیاسی را برای مداخله و فتنه جدید آماده کنند.
این آخرین حربه و ابزار آن‌هاست تا از شکل‌گیری عراق باثبات و مستقل و اثرگذار در تحولات منطقه‌ای جلوگیری کنند و طبیعی است که مقامات و مردم عراق به هوشمندی برای آن برنامه‌ریزی خواهند کرد.
