سرویس جهان مشرق - آخرین تبلیغات دو نامزد به پایان رسید. اوباما با حضور در کنار هیلاری مردم را به «آمریکای امیدوار، فراگیر و مدارامدار» فراخواند در حالی که ترامپ آخرین تیر ترکش خود را درخواست از مردم برای «شکست‌دادن نظام فاسد» قرار داد.

 

در حالی که انتخابات ایالات متحده آمریکا آغاز شده است، همچنان رسانه ها از حمایت این دولت یا آن دولت از یکی از نامزدها می گویند تا شاید از کوچه های فرعی به میدان ذهن رأی‌دهندگان وارد شده و در لحظات آخر تصمیم آنها را عوض کنند.

اینکه یک دولت از نامزد خاصی حمایت کند بیش از هر چیز متأثر از برآورد تصمیم‌سازان آن دولت از نتایج پیروزی او برای کشور خودشان است. برای مثال وقتی ترامپ از لزوم کاهش فشار بر روسیه می‌گوید،‌ طبیعی است مسکو او را بر هیلاری ترجیح می‌دهد. اصلاً همین حضور گسترده ایالات متحده در جهان است که سیاستمداران کشورهای مختلف را به حمایت از یکی از دو نامزد سوق داده است.

 

 

شاید اولین دولتی که موضوع حمایتش از یکی از نامزدهای انتخابات آمریکا مطرح شد، روسیه بود. پس از هک‌شدن رایانه‌های کمیته مرکزی حزب دموکرات، انگشت اتهام به سمت روسیه رفت و حتی اف‌بی‌آی در بیانیه‌ای اعلام کرد به مسکو مشکوک است، گر چه هیچ گاه اثبات نشد. با این حال از همان زمان موضوع حمایت دوجانبه مسکو و ترامپ از یکدیگر مطرح شد و حتی کلینتون در مناظرات انتخاباتی تلاش کرد با اشاره به این موضوع از آزای رقیب جمهوری‌خواه خود بکاهد.

 

کره شمالی دومین کشوری بود که نامش مطرح شد. ترامپ، کیم جونگ‌ اون را به آمریکا دعوت کرد و از توانمندی‌های او با وجود تصمیمات عجیب و غریبش سخن گفت. در طرف مقابل نیز رسانه‌های رسمی کره شمالی ترامپ را «سیاستمدار هوشمند» توصیف کردند که می‌تواند مردم را از فشار نظام سیاسی حاکم برهاند.

 

نهایتاً می‌رسیم به ایران که به نظر می‌رسد بخش‌هایی از نخبگان ترجیح می‌دهند که ترامپ برنده انتخابات باشد، شاید از این جهت که او را مخالف هیأت حاکمه آمریکا می‌دانند و یا تعامل با او را به دلیل پیچیده‌نبودن راحت‌تر ارزیابی می‌کنند.

 

 

آلمانی‌ها پس از جنگ جهانی دوم به شدت تحت بمباران تبلیغاتی علیه هیتلر قرار گرفتند و حالا با تبلیغاتی روبرو هستند که بر وجود رویکردهای هیتلرمآبانه ترامپ تأکید می‌کنند. مخالفت او با اقلیت‌های مسلمان در آمریکا، برای آلمانی‌ها یادآور شعارهای تند هیتلر علیه یهودیان بود و عجیب نیست حتی اگر روی‌کارآمدن او به منافع برلین یاری برساند، هموچون مارگزیده از ریسمان سیاه و سپید دانلد بترسند. Wetzlarer Neue Zeitun  نوشت:«روشن است ترامپ که هیچ امتیازی جز پوپولیسم ندارد، نباید در جایگاه قوی‌ترین فرد جهان قرار گیرد.»

 

 

رویکرد آلمان را از تبلیغات انتخاباتی آمریکا نیز می‌توان دریافت. ترامپ در سخنرانی خود مرکل را به «نابودکردن آلمان» متهم می‌کند اما هیلاری در بیانیه خود از صدراعطم آلمان به عنوان «یک رهبر قدرتمند و استثنایی» یاد می‌کند. شاید زن بودنِ کلینتون نیز مزید بر علت شده تا آنگلا او را بر ترامپ ترجیح دهد.

 

از دیگر دولت‌های هوادار کلینتون، چین است. ترامپ علی‌رغم رویکرد مثبت به شرق، از سیاست‌های مدارامدار اوباما با پکن به شدت انتقاد می‌کند و بارها اعلام کرده رهبران پکن صرفاً در حال سوءاستفاده از این روابط حسنه برای ضربه‌زدن به منافع ایالات متحده هستند. اوباما از سال‌های ابتدایی ریاست‌جمهوری‌اش مذاکرات جامع با پکن را کلید زد تا در موضوعات مختلف اقتصادی و سیاسی از تقابل‌های خسارت‌زا برای دو طرف جلوگیری شود. با این احوال عجیب نیست اگر اریکه‌نشینان پکن پیروزی ترامپ را تهدیدی برای خود بدانند.

رژیم صهیونیستی حامی بعدی هیلاری است. نتانیاهو با هر دو نامزد در ماه سپتامبر دیدار کرد و علناً چیزی در مورد آنها نگفت و حتی دل خوشی از دولت دموکرات حاکم نداشت، اما خبر راشاتودی نشان می‌دهد 84% از حمایت مالی یهودیان آمریکا در مبارزات انتخاباتی به سبد هیلاری کلینتون رفته است.

 

دست آخر باز می‌رسیم به ایران. برخی جریان‌های سیاسی و نخبگان در تهران که به شدت طرفدار برجام و تداوم گفتگوها با واشینگتن هستند، هیلاری را هم به دلیل مواضع رسمی‌اش و هم اینکه به نظر آنها می‌تواند تداوم اوباما باشد، بر ترامپ ترجیح می‌دهند.

 

---