به گزارش مشرق، رئیس‌جمهور فرانسه دیروز یکشنبه طی مراسمی که به مناسبت گرامیداشت داوطلبان جنگ الجزایر در پاریس برگزار شده بود، به مسئولیت دولت فرانسه در قبال کشتار داوطلبان جنگ الجزایر اعتراف کرد.
به نوشته روزنامه فرانسوی فیگارو، «فرانسوآ اولاند» طی این مراسم با اذعان به مسئولیت دولت فرانسه در قبال کشتار داوطلبان جنگ الجزایر اعلام کرد: «من به مسئولیت دولت‌های فرانسه در رها کردن داوطلبان الجزایری جنگ این کشور «حرکی‌ها»، کشتار آنهایی که در الجزایر باقی ماندند و شرایط غیرانسانی آنهایی که به فرانسه منتقل شدند، اعتراف می کنم.»
بر اساس این گزارش، طبق اعلام مورخان پس از انعقاد توافق‌های اویان در روز 18 مارس 1962 با هدف خاتمه دادن به جنگ الجزایر، حدود 55 تا 75 هزار داوطلب جنگ در این کشور به حال خود رها شده و قربانی سرکوب‌های خونین شدند و 60 هزار نفر از این داوطلبان به فرانسه منتقل شدند.
بسیاری از الجزایری‌هایی که به عنوان نیروی مکمل ارتش فرانسه در دوره استعمار فعالیت می‌کردند، پس از آنکه ارتش این کشور به دستور دولت وقت به رهبری ژنرال دوگل از خاک الجزایر عقب‌نشینی کرد، در این کشور به حال خود رها شده و قتل عام شدند.
با این حال بیشتر آنها به زندگی در الجزایر ادامه داده‌اند و امروز با خانواده‌های خود روزگار سپری می‌کنند.
از 50 سال پیش تاکنون، این داوطلبان الجزایری که از آن ها به عنوان «حرکی‌ها» یاد می شود، قربانی تبعیض اجتماعی هستند که به نوعی در جامعه الجزایر نهادینه شده است.
به نوشته روزنامه فرانسوی فیگارو، «فرانسوآ اولاند» طی این مراسم با اذعان به مسئولیت دولت فرانسه در قبال کشتار داوطلبان جنگ الجزایر اعلام کرد: «من به مسئولیت دولت‌های فرانسه در رها کردن داوطلبان الجزایری جنگ این کشور «حرکی‌ها»، کشتار آنهایی که در الجزایر باقی ماندند و شرایط غیرانسانی آنهایی که به فرانسه منتقل شدند، اعتراف می کنم.»
بر اساس این گزارش، طبق اعلام مورخان پس از انعقاد توافق‌های اویان در روز 18 مارس 1962 با هدف خاتمه دادن به جنگ الجزایر، حدود 55 تا 75 هزار داوطلب جنگ در این کشور به حال خود رها شده و قربانی سرکوب‌های خونین شدند و 60 هزار نفر از این داوطلبان به فرانسه منتقل شدند.
بسیاری از الجزایری‌هایی که به عنوان نیروی مکمل ارتش فرانسه در دوره استعمار فعالیت می‌کردند، پس از آنکه ارتش این کشور به دستور دولت وقت به رهبری ژنرال دوگل از خاک الجزایر عقب‌نشینی کرد، در این کشور به حال خود رها شده و قتل عام شدند.
با این حال بیشتر آنها به زندگی در الجزایر ادامه داده‌اند و امروز با خانواده‌های خود روزگار سپری می‌کنند.
از 50 سال پیش تاکنون، این داوطلبان الجزایری که از آن ها به عنوان «حرکی‌ها» یاد می شود، قربانی تبعیض اجتماعی هستند که به نوعی در جامعه الجزایر نهادینه شده است.
