{$sepehr_media_1759437_400_300}

 

 

1. گزینه اول، که محتمل‌ترین گزینه به شمار می‌رود اما محبوب‌ترین گزینه نیست، «جو بایدن» است. وی که همگان انتظار داشتند به عنوان کاندیدای اصلی حزب دموکرات خود را معرفی نماید، با مرگ پسرش در اثر سرطان، اقدام به اعلام کاندیداتوری نکرد.

بایدن یک سیاستمدار زبده است؛ از محبوبیت زیادی در بین دموکرات‌ها و حتی بخشی از جمهوریخواهان برخوردار است و پرونده‌اش بسیار پاکتر از هیلاری است. اما مشکل بزرگی که دارد، سن اوست. وی، هم‌اکنون وارد 74 سالگی شده است.

«استفانی داب دوئیلسون» که یکی از برجسته‌ترین تحلیلگران آمریکاست، معتقد است که بایدن نمی‌تواند توفیق چندانی بیابد. چرا که با انتخاب او به جای کلینتون، آن دسته از هواداران سندرز که از هیلاری حمایت کردند به شدت از اینکه چرا نامزد محبوبشان به جای هیلاری قرار نگرفته، خشمگین می‌شوند و به هیچ وجه از بایدن حمایت نخواهند کرد و شاهد ریزش خیل عظیمی از رای دهندگان دموکرات خواهیم بود و تقریبا شکست بایدن در مقابل ترامپ که روز به روز قدرت می‌گیرد، حتمی خواهد بود. این فشار از همین حالا شروع شده که طرفداران سندرز با ایجاد کمپین، حزب دموکرات را برای انتخاب وی به شدت تحت فشار گذاشته‌اند اما مشکل اینجاست که طبق آنچه توسط ویکی‌لیکس فاش شد، رهبران و اکثر اعضای حزب اصلا خوش ندارند که سندرز را در قامت رییس‌جمهور ببینند. دوئیلسون بر این باور است که تصمیم‌سازان کمیته ملی حزب، نهایتا فارغ از هر گونه خصومت و بی‌میلی شخصی، مجبورند آن کسی را انتخاب کند که پتانسیل‌اش برای شکست‌ دادن ترامپ بیش از بقیه است.

 

2. گزینه دوم، «برنی سندرز» رقیب سرسخت سابق هیلاری است که از محبوبیت بسیار زیادی در بین جوانان و چپ‌گراها برخوردار است. اما سن او با رقم 75، بزرگترین مانع بر سر راه رییس‌جمهور شدنش است. البته در رابطه با سندرز باید گفت که وی یک بار در طی گردهمایی ملی دموکرات‌ها، در حالی که می‌توانست از حق رای بازنگری استفاده کند و در صحن علنی کنوانسیون ایجاد تنش نماید، از این اقدام خودداری کرد و مانع از هر گونه بی‌ثباتی در بدنه روابط دموکرات‌ها شد که منطقا باید یک امتیاز از سمت رهبران حزب برای وی محسوب گردد. دوما اینکه سندرز همان بلایی که هیلاری سر اوباما آورد را سر هیلاری آورد. کلینتون در سال 2008 وقتی رقابت را به اوباما واگذار کرد، «وکلای انتخاباتی» خود را به او نداد اما او را حمایت کرد. او این کار را کرد که در صورت افتادن اوباما -حال به هر دلیلی- وی به عنوان نامزد حزب جایگزین شود اما از بداقبالی‌اش اوباما تا به امروز به جای او رییس‌جمهور آمریکاست. سندرز نیز از این تاکتیک بهره برد اما ظاهرا اگر رهبران حزب سنگ نیاندازند و قضیه‌ای همچون قضیه تضییع حق او که توسط هکرهای ویکی‌لیکس کشف شد تکرار نشود، او شانس بالایی دارد که جایگزین هیلاری بیمار و نامناسب برای ریاست جمهوری شود. سندرز اکنون محبوب‌ترین نامزد انتخاباتی بالقوه آمریکاست. او در نظرسنجی‌های هفته‌های پیش از پیروزی درون‌حزبی هیلاری و ترامپ، مدام این دو نفر را شکست داد و از محبوبیت بسیاری در اقشار مختلف و بخصوص اقلیت‌ها برخوردار است. 

 

 

3. «تیم کین» -قائم مقام هیلاری- سومین گزینه‌ است. وی با کوله‌باری از تجربه و چهره‌ای موجه در میان هر دو حزب، هر چند که خود را به اندازه کافی آماده برای ریاست جمهوری نمی‌داند اما نظر هواداران کلینتون بر این است که وی دارای پتانسیل کافی برای روبرویی با ترامپ است.اما مشکل کین این است که وی دارای کاریزمای کافی برای طرفداران سندرز که هیلاری را حمایت کردند نیست. ممکن است که کین در بین هواداران کلینتون محبوب باشد اما در گردونه محبوبیت برای اقشار ملت جایگاهی ندارد. از طرفی، درصد بازی خوردنش از لمپن‌های ستاد ترامپ خیلی بیشتر از هیلاری است. از سوی دیگر، بسیاری از منتقدین و صاحبنظران، او را دچار وضعیت دائم‌الانفعال می‌دانند که در برخورد با فرد چالشی و جنجالی چون ترامپ، دچار مشکل انبساط تمرکز و استرس در مناظره‌ها می‌شود.

طبق گزارشات علمی و شواهد مستند، ذات‌الریه عموما در افراد سالخورده رخ می‌دهد و براحتی می‌تواند با ایجاد اختلال در کارکرد سایر اعضای بدن، موجب مرگ شخص شود. ذات‌الریه در 90 درصد از افراد بالای 65 سال موجب مرگ شده و هیلاری کلینتون در این ماه اکتبر 69 ساله می‌شود.

طی چند سال اخیر، شاهد مرگ تعداد قابل توجهی از سیاستمداران و هنرمندان آمریکایی در اثر ایست قلبی ناشی از ذات‌الریه بوده‌ایم. در هر حال، اگرچه شایعاتی در مورد بیماریهای دیگر وی هم وجود دارد اما ذات‌الریه با توجه سن کلینتون و شواهد متعدد مستند، خود به تنهایی می‌تواند او را از پای درآورد.