به گزارش مشرق، هفتم ذی‌الحجه سالروز شهادت امام محمد باقر(ع) است. مرحوم شیخ کلینی(ره) در کتاب «کافی» با اسناد خود از جابر بن یزید جعفی از حضرت امام باقر (ع) چنین نقل کرده است: «جابر گوید: حضرت امام محمد باقر علیه‌السلام به من فرمود: ای جابر آیا برای تشیّع همین بس است که کسی ادعا کند محبت ما اهل‌بیت را؟! سوگند به خدا که شیعیان ما نیستند مگر افرادی که تقوای خدا پیشه گیرند و او را اطاعت کنند. شیعیان ما شناخته نمی‌‏شوند مگر به تواضع و خشوع دل، و نگاهداری امانت، به زیاد یاد خدا کردن، به زیاد روزه گرفتن، نماز خواندن، احسان به پدر و مادر، مراعات فقرای همسایگان، از حال آنها با خبر بودن، از حال مسکینان و قرض داران و یتیمان با اطلاع بودن، و به آنها رسیدگی کردن، و در گفتار از راستی تجاوز نکردن، و تلاوت قرآن کردن و زبان را از گفت‌وگوی با مردم مگر چیزهایی که راجع به خیر آنها است بازداشتن و افراد امین و مورد اعتماد اقوام خود بودن در همه چیزها.

جابر گوید: عرض کردم ای فرزند رسول خدا ما در امروز کسی را به این صفت که بیان می‏فرمایی نمی‏‌شناسیم.

حضرت فرمود: ای جابر آراء و مذاهب، فکر تو را خراب نکند و تو را در شک نیاورد. آیا برای انسان همین قدر کافی است که بگوید: من علی را دوست دارم و ولایت امر او را قبول دارم و در عین حال، عمل به دستورات او نکند؟ و اگر کسی بگوید: من رسول خدا را دوست دارم- با آنکه معلوم است که رسول خدا از علی بهتر است- در صورتی که عمل به سنت رسول خدا(ص) نکند این محبت و دوستی برای او فایده‏ای ندارد. بنابراین تقوای خدا را پیشه سازید، و به آنچه خدا فرموده عمل کنید.

بین خدا و کسی قرابت و خویشاوندی نیست، محبوب‌ترین بندگان در نزد خدا پرهیزکارترین آنهاست، و عامل‏ترین آنها به دستورات خدا. ای جابر سوگند به خدا بنده‏ای نمی‏تواند به خدا نزدیک شود مگر به فرمانبرداری از اوامر او، و با ما چنین قدرت و اختیاری نیست که کسی را از آتش بری سازیم، و هیچ بنده‏ای بر خدا نمی‏تواند حجتی اقامه کند. کسی که مطیع خدا باشد او دوست ماست، و کسی که گناه کند او دشمن ماست، و کسی را قدرتی نیست که به ولایت ما برسد مگر به عمل صالح و اجتناب از افعال ناپسند.»

* صلوات خاصه امام باقر(ع)

در صلوات خاصه امام باقر که از امام حسن عسکری منقول است، می‌خوانیم:

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ بَاقِرِ الْعِلْمِ وَ إِمَامِ الْهُدَى وَ قَائِدِ أَهْلِ التَّقْوَى وَ الْمُنْتَجَبِ مِنْ عِبَادِکَ‏ اللَّهُمَّ وَ کَمَا جَعَلْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِکَ وَ مَنَاراً لِبِلاَدِکَ وَ مُسْتَوْدَعاً لِحِکْمَتِکَ‏ وَ مُتَرْجِماً لِوَحْیِکَ وَ أَمَرْتَ بِطَاعَتِهِ وَ حَذَّرْتَ مِنْ مَعْصِیَتِهِ‏ فَصَلِّ عَلَیْهِ یَا رَبِّ أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ ذُرِّیَّةِ أَنْبِیَائِکَ وَ أَصْفِیَائِکَ وَ رُسُلِکَ وَ أُمَنَائِکَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ‏

پروردگارا درود فرست بر محمد بن على حضرت باقر العلوم و پیشواى هدایت و رهبر اهل تقوى و برگزیده از بندگان خاص تو. پروردگارا و چنانکه او را علم و مرجع رشد و هدایت بندگان و چراغ روشن شهر و دیار خود گردانیدى و محل ودیعه علم و گنجینه حکمت خویش و ترجمان و مبین حقایق وحى خود قرار دادى و خلق را امر به طاعت او کردى و نهى و تحذیر از عصیان و مخالفتش فرمودى. پس اى خدا درود فرست بر او درودى افضل از آنچه بر احدى از ذریه پیغمبران و خاصان و رسولانت ‏و امناى وحیت فرستادى اى پروردگار عالم.