به گزارش مشرق، روز گذشته لیلا صوفی‌زاده به عنوان نایب‌رئیس فدراسیون فوتبال انتخاب شد و الهه عرب‌عامری بعد از حدود 2 سال فعالیت در این فدراسیون استعفایش را اعلام کرد. اگرچه عرب‌عامری در همان ابتدای ورودش به فدراسیون اعلام کرد وقتی برای پاسخگویی به رسانه‌ها ندارد و اولویتیش خانواده و بعد دانشگاه است، اما عدم توجه عرب‌عامری فقط به رسانه‌ها نبود بلکه وی به گفته خیلی از مربیان لیگ برتری برای آنها هم وقتی نداشت.
بسیاری از مربیان لیگ برتری در گفت‌وگوهای مختلف اعلام کردند بعد از حضور عرب‌عامری به فدراسیون فوتبال، آنها به راحتی کنار گذاشته شدند چرا که عرب عامری از جنس فوتبال نبود و شناختی از فوتبال و اهالی این رشته نداشت. حضور عرب‌عامری در فدراسیون فوتبال نکته منفی دیگری هم به دنبال داشت که آن از دست دادن یک کرسی در آسیا بود. با توجه به اینکه فریده شجاعی در کمیته بانوان کنفدراسیون فوتبال آسیا عضویت داشت، با رفتن وی این کرسی هم از دست رفت.
مربیان فوتبال و فوتسال بانوان انتظار داشتند بعد از رفتن عرب‌عامری این بار نایب‌رئیسی از جنس خودشان امور کار را در دست بگیرد، اما انتخاب یکی از کارمندان وزارت ورزش و یا یکی از مشاوران وزیر همه فوتبالی‌ها را ناامید کرد.
اگرچه به گفته برخی انتخاب فدراسیون فوتبال شهریاری رئیس دپارتمان فوتسال بود، اما به نظر می‌رسد بازهم زور وزارت ورزش به فدراسیون فوتبال چربید و لیلا صوفی‌زاده برای این پست انتخاب شد.
البته انتخاب کارمندان وزارت ورزش برای نایب‌رئیسی بانوان در فدراسیون‌های مختلف کار جدیدی نیست و این موضوع را در رشته‌هایی مثل والیبال، هندبال، جودو، قایقرانی و گلف شاهد بوده‌ایم، اما سوال اینجاست چرا به وجود اینکه کارمندان وزارت ورزش که تخصصی هم در رشته مورد نظر ندارند و کاری هم پیش نمی‌برند، بازهم وزارت ورزش آنها را به فدراسیون‌ها مامور می‌کند؟ آیا بخش نایب‌رئیسی بانوان محل آزمون و خطاست؟ آیا از نظر وزارت ورزش حوزه بانوان واقعا اهمیت دارد؟
با انتخاب نایب‌رئیسانی که تجربه‌ای هم در ورزش ندارند، وزارت ورزش به دنبال چه چیزی است؛ توسعه یا نابودی؟
بسیاری از مربیان لیگ برتری در گفت‌وگوهای مختلف اعلام کردند بعد از حضور عرب‌عامری به فدراسیون فوتبال، آنها به راحتی کنار گذاشته شدند چرا که عرب عامری از جنس فوتبال نبود و شناختی از فوتبال و اهالی این رشته نداشت. حضور عرب‌عامری در فدراسیون فوتبال نکته منفی دیگری هم به دنبال داشت که آن از دست دادن یک کرسی در آسیا بود. با توجه به اینکه فریده شجاعی در کمیته بانوان کنفدراسیون فوتبال آسیا عضویت داشت، با رفتن وی این کرسی هم از دست رفت.
مربیان فوتبال و فوتسال بانوان انتظار داشتند بعد از رفتن عرب‌عامری این بار نایب‌رئیسی از جنس خودشان امور کار را در دست بگیرد، اما انتخاب یکی از کارمندان وزارت ورزش و یا یکی از مشاوران وزیر همه فوتبالی‌ها را ناامید کرد.
اگرچه به گفته برخی انتخاب فدراسیون فوتبال شهریاری رئیس دپارتمان فوتسال بود، اما به نظر می‌رسد بازهم زور وزارت ورزش به فدراسیون فوتبال چربید و لیلا صوفی‌زاده برای این پست انتخاب شد.
البته انتخاب کارمندان وزارت ورزش برای نایب‌رئیسی بانوان در فدراسیون‌های مختلف کار جدیدی نیست و این موضوع را در رشته‌هایی مثل والیبال، هندبال، جودو، قایقرانی و گلف شاهد بوده‌ایم، اما سوال اینجاست چرا به وجود اینکه کارمندان وزارت ورزش که تخصصی هم در رشته مورد نظر ندارند و کاری هم پیش نمی‌برند، بازهم وزارت ورزش آنها را به فدراسیون‌ها مامور می‌کند؟ آیا بخش نایب‌رئیسی بانوان محل آزمون و خطاست؟ آیا از نظر وزارت ورزش حوزه بانوان واقعا اهمیت دارد؟
با انتخاب نایب‌رئیسانی که تجربه‌ای هم در ورزش ندارند، وزارت ورزش به دنبال چه چیزی است؛ توسعه یا نابودی؟
