و از اين پس ديگر در پاسخى درمانده نگردد و در (تشخيص) صواب، سرگشته نشود.
او معصوم است و تأييد شده (از جانب خدا) و توفيق يافته و رهنمون گشته و از خطا و لغزش و افتادن در امان است.
خداوند او را به اين امور اختصاص داده تا حجّت او بر بندگان خدا و گواه او بر خلقش باشد و « و اين فضل خداست كه به هر كه خواهد، دهد و خدا صاحب فضل بزرگ است* »
متن حدیث:
الإمام الرضا عليه السلام: إنَّ العَبدَ إذَا اختارَهُ اللّه ُ
عَزَّوجَلَّ لاُِمورِ عِبادِهِ شَرَحَ لِذلِكَ صَدرَهُ، و أودَعَ قَلبَهُ
يَنابيعَ الحِكمَةِ، و ألهَمَهُ العِلمَ إلهامًا، فَلَم يَعيَ بَعدَهُ
بِجَوابٍ، و لا يَحيرُ فيهِ عَنِ الصَّوابِ، فَهُوَ مَعصومٌ مُؤَيَّدٌ،
مُوَفَّقٌ مُسَدَّدٌ، قَد أمِنَ الخَطايا والزَّلَلَ والعِثارَ ،
يَخُصُّهُ اللّه ُ بِذلِكَ لِيَكونَ حُجَّتَهُ عَلى عِبادِهِ، وشاهِدَهُ
عَلى خَلقِهِ، و «ذلِكَ فَضلُ اللّه ِ يُؤتيهِ مَن يَشاءُ و اللّه ُ ذُو
الفَضلِ العظيمِ*».
*جمعة: 4، حديد: 21
«اصول كافي، جلد1، صفحه 202- عيون ج1،ص221 -معاني الأخبار، ج2،ص101»
