به گزارش مشرق، ميرزامحمدحسين نائيني، فرزند حاجي ميرزا عبدالرحيم، شيخ الاسلام نائين در سال 1277ق در شهر نائين به دنيا آمد.

 

وي پس از فراگيري مقدمات علوم ديني در زادگاهش، در سن 17 سالگي براي ادامه تحصيل به اصفهان رهسپار گرديد.

 

در حوزه علميه اصفهان، دانش هاي مقدماتي، علم اصول، فلسفه، كلام و فقه را فراگرفت. سپس در سال 1303ق براي ادامه تحصيل راهي عراق شد و از محضر اساتيدي چون سيدمحمد شيرازي، سيداسماعيل صدر و سيدمحمد فشاركي بهره گرفت.

 

وي در سال 1314ق وارد حوزه كربلا و سپس به حوزة نجف مشرف شد و از محضر درس آخوند خراساني بهره مند گرديد. بعد از اين به تدريس در حوزه نجف اشرف مشغول گرديد.

 

از ويژگي هاي آيت الله ناييني، آگاهي از پديده ها و رويدادهاي تاريخي در بررسي و تحليل مسائل و پديده هاي علمي، سياسي و اجتماعي است.

 

وي آگاه به زمان بود و شايد اين صفات بود كه در او حس مسئوليت در برابر آينده اسلام و كشور ايجاد كرده و او را وارد فعاليتهاي سياسي كرد. نقش ناييني در جنبش هاي معاصر، به ويژه مشروطيت بسيار چشمگير است.

 

به دنبال شكل گيري مشروطيت، ناييني همواره در سنگر دفاع از آزادي حضور داشت؛ به طوري كه از همان آغاز حركت، با رهبري قيام همكاري نزديكي داشت.

 

اوج تلاشهاي ناييني به سالهاي حكومت محمدعلی شاه و دوران استبداد صغير برمي گردد. به نحوي كه ايشان ضمن افزودن بر تكاپوي سياسي خود به استوارسازي تفكر ديني همت گماشت و در همين دوران استبداد بود كه كتاب معروف خود را به نام «تنبيه الامه و تنزيه المله» در سال 1327ق به زبان فارسي در مورد مشروطيت به نگارش درآورد و باعث بيداري ايرانيان گرديد. سرانجام ميرزامحمدحسين نائيني در 26 جمادي الاولي سال 1355ق (24 مرداد 1315ش) در 78 سالگي دارفاني را وداع گفت و در كنار حرم مطهر مولي الموحدين، حضرت علي(ع) به خاك سپرده شد.

 
منبع: وب سايت مركز اسناد و كتابخانه ملي ايران