مشرق - کاهش ساعات کاري، افزايش تعطيلات در کنار کم کاري پنهان در بدنه سيستم نظام جمهوري اسلامي و عدم کارايي لازم متناسب با شرايط کشور چيزي نيست که بتوان به آساني از کنار آن گذشت. اين در حالي است که بسياري از مردم کشور اساسا با اين تعطيلات موافق نيستند.
ممکن است کساني که مواجب بگير دولتند، حقوقشان بر سر جاي خود باشد و کار نکرده مزد بگيرند اما بخش هاي خصوصي و مردمي که کارشان با ادارات جمهوري اسلامي است از اين وضعيت ناراضي اند و اصلا هم به شعار براي رفاه مردم روزه دار توجهي ندارند.
انساني که روزه دار است کار خود را هم بخشي از عبادت خود مي شمارد و دنبال از زير کار در رفتن نيست. گروهي هم هستند اساسا بنا به دليلي توانايي روزه گرفتن نيز ندارند و طبعا فشاري از بابت ماه مبارک رمضان بر آنان وارد نمي شود و بدين ترتيب آنچه باقي مي ماند هزينه است که از جيب مردم و مملکت برج! شده( نه خرج) و نارضايتي که موجود از عدم انجام کارها باقي در دل مردم باقي مي ماند.
اما نکته جالب تر آنکه اين تنبل پروري و تعطيل پروري در سالي صورت مي گيرد که مزين به همت مضاعف و کارمضاعف است. گويا مسئولين نمي دانند که رشد جهشي کشور در کار و تلاش فراوان است که به لطايف الحيلي در فکر تعطيلي هستند. در دنيايي که ما از قافله آن بسيار عقبيم ملتي که مي خواهد الگو باشد نمي تواند با رويه ها با آن جايگاه برود.
کشوري که در حال حاضر نيز بيشترين تعطيلات را در طول سال دارد و از طرف ديگر ساعت کار مفيد آن بسيار نازل است چه جاي تعطيل کردن اضافي در آن است.
تعطيلات مي بايست بصورت شناور در ابنداي هر سال مشخص باشد و در تقويم ارايه شده کشوري نيز به اطلاع همگان برسد جز موارد خاص در بسياري از موارد نه تنها نبايد برخي روزها تعطيل شود بلکه اتفاقا در روزها بايد سعي شود کار بيشتري صورت پذيرد. زيرا لزوما در تعطلات نيز ماه امکانات سرگرمي مناسبي نداريم تا براي اين ايجاد به اصطلاح فراغت، آنرا پر نماييم.
يکي از آنان همين ماه مبارک رمضان است کار در حالت روزه داري موجب ثواب بيشتر نيز مي شود. گويا در اين خصوص نيز ما (البته مانند بسياري ديگر موارد) دچار وارونگي فرهنگي در ذهن و نگاه مسئولين هستيم.
کشوري با اين همه مشکلات موجود و اين شرايط خاص نه تنها نبايد روحيه تعطيل محوري داشته باشد بلکه بايد به سمتي برود که تعطيلات بيهوده را نيز حذف کند.