به گزارش مشرق به نقل از رجا، پس از پخش نشدن مستقيم رقابت‌هاي بين المللي فوتسال که صداي همه را درآورد و سپس تيم ملي بسکتبال و علاقمندانش با پخش ضعيف رقابت‌هاي جهاني کم توجهي شد، روي آنتن بردن با تاخير قهرماني سوريان و علي اکبري، کاسه صبر دوستداران ورزش ايران را لبريز کرد.
در نوبت‌هاي قبلي، ماه مبارک رمضان و سريال‌هاي آن، به‌عنوان بهانه‌اي براي شانه خالي کردن از انتقادات در مورد کم توجهي به ساير رشته‌هاي ورزشي جز فوتبال قرار داشت و البته توضيح نمي‌داد که در ساير ماه‌هاي سال، چرا مسابقات غير فوتبالي به صورت مستقيم پخش نمي‌شود؟
اين در حالي است که توده مردم ايران وقتي پاي افتخارات ملي وسط مي آيد، ذکر گويان، گوش و چشم به اخبار مي سپارند و بي‌تاب هستند تا لحظه به لحظه در جريان تلاش فرزندان‌شان براي بالا بردن پرچم ميهن قرار بگيرند.
شايد يک نظرسنجي دقيق نشان دهد که دوشنبه شب هنگام پخش سريال‌ها چند درصد مردم با خواندن زيرنويس براي پخش با تاخير فينال‌هاي کشتي اعصاب شان به ريخت و هوش و حواس‌شان معطوف کشتي شد. به قول محمد بنا، بازي تدارکاتي و درون اردويي تيم ملي فوتبال مقابل لاتزيو را به هر زحمتي که هست به صورت مستقيم روي آنتن ببرند اما شش دقيقه از فينال جهاني کشتي فرنگي را به صورت مستقيم به علاقمندان نشان ندهند.
گلايه بنا به حق است. همين چندي پيش هم شمس سرمربي تيم ملي فوتسال به‌خاطر اين کم توجهي آزار دهنده از کوره در رفت و مسوولين صدا و سيما را به باد انتقاد گرفت. درست مثل انتقادي که بسکتبالي ها انجام دادند و درست مثل انتقادي که بسياري از رشته هاي ورزشي ديگر دارند و البته لب دوخته اند.
اين در حالي است که صدا و سيما مدام کنداکتور پر شده برنامه هايش را براي اين کم توجهي ها به رخ مي کشد و آن وقت مثلاً بلافاصله با درخواست دايي براي در اختيار داشتن 30 دقيقه اي آنتن موافقت مي کند! جالب اينکه بعد هم بالغ بر دو ساعت از کنداکتور پر ترافيک را به چگونگي حيف و ميل شدن بيت المال توسط فدراسيون و دايي اختصاص مي‌دهد.
اگر قرار باشد باز ساده‌دلانه بهانه‌هاي صدا و سيما را مبني بر اينکه مسابقات برخي رشته هاي ورزشي در زمان‌هايي برگزار مي شود که کنداکتور سيما پر است، قبول کنيم باز اين سوال بي پاسخ مي ماند که چطور براي پخش مسابقات فوتبال ترتيب برنامه ها و حتي سريال‌ها تغيير مي کند اما براي ديگر رشته ها نه؟ ظاهرا اصطکاک با رشته هاي غير فوتبالي سر دراز دارد و به کنداکتور پر و يا خالي برنامه ها ربطي ندارد. بماند که فوتبال دوستان دو آتشه هم به هنگام برگزاري رقابت‌هاي بين المللي که نمايندگان ايران در آن‌ها براي افتخار آفريني مي جنگند با ديگران همسو شده، پاي تلويزيون ميخکوب مي شوند و توقع دارند نبردهاي ملي و حيثيتي را ببينند.
به نظر مي‌رسد تنها راه برون رفت از اين دوگانگي، راه اندازي شبکه ورزش است. شبکه اي که مدت‌هاست بر راه اندازي‌اش پافشاري و تأکيد مي شود اما خبري از آن نيست. شبکه ورزش امروز با توجه به جامعه جوان و علاقمند ايران جزو واجبات است که علاوه بر راضي نگه داشتن قشر ورزش دوست، از حيث در آمدزايي براي صدا و سيما هم مي تواند اعتبار سرشاري را از منابع جذب آگهي حاصل کند. البته با اين شرط که نگاه مديريتي بر ورزش هم در اين شبکه تغيير پيدا کند، نگاه تبعيض آميز با برخي تهيه کننده ها و توجه ويژه به برخي رشته ها، تهديدي است که موفقيت شبکه ورزش را به خطر مي‌اندازد.