پهلوان حمید، حمید سوریان، مرد هفت مداله جهان والمپیک مجبوری گوش کنی، حتی اگر برای نشنیدن بی مهری ها، گوش هایت را موم اندود کرده باشی! پهلوان، تو نمی توانی ببازی! خواهی دید! استانبول زیر گام هایت خواهد لرزید...
تشک کشتی، سجاده ات خواهد شد و خاک آن، سجده گاهت... دستت با افتخار بالا خواهد رفت و نگاه غیرتمندت با سپاس به آسمان خدای مان دوخته خواهد شد... وزن کم کرده ای پهلوان؟ رقیبت چنین است و چنان؟! می خواهی گول مان بزنی؟! که باور کنیم تو نمی توانی؟! خب، ما باور نمی کنیم ! مگر می شود؟ مگر می توانی بار دیگر مثل بارها بار قبل، ندرخشی؟ مگر دست توست؟!
یک ایران چشم بر قامت در هم تنیده با غیرت و شهامتت دوخته اند... مگر می توانی چشم بر ما ببندی؟ پهلوان حمید، حمید سوریان، مرد هفت مداله جهان والمپیک مجبوری ببینی! حتی اگر برای ندیدن بی مهری ها، چشمانت را نقره داغ کرده باشی!....
وضو بساز پهلوان....
من که باشم که غیرتت را به تو یادآور شوم؟! یک ایران چشم بر تو دوخته اند و گوش به برخاستن سرود افتخار تو سپرده اند...
من که باشم که از تو درخواست کنم دوباره خودت شوی؟! یک ایران پهلوان حمید را صدا می زنند....
وضو بساز پهلوان، خاک استانبول را به لرزه در آور به زیر گام هایت، چشم مان را روشن کن به سجده شکر روی سجده گاه سجاده ات....
