به گزارش مشرق، تیم فوتبال نفت نماد ورشکستگی فوتبالی است که درآمدهایش را به دیگران انفاق می‌کنند، بخشی از آن را تلویزیون بر می‌دارد، بخشی دیگر را آژانس‌های حمل و نقل، برخی دیگر را تولید کننده لباس تیم‌ها که سهم نمی‌دهد، برخی دیگر را سازمان لیگ و تبلیغات محیطی‌اش هم تقسیم می‌شود و سهم باشگاه‌ها در این میان بسیار کم است.

تیم نفت در واقع آه ندارد با ناله سودا کند، آنها شب قبل از بازی‌ها در تهران حتی به هتل هم نمی‌روند، خرج سفر به اهوازش را فدراسیون قرض می‌دهد و با فروش ۶ بازیکن قبل از مسابقات لیگ قهرمانان آسیا با «کلیه فروشی» حذف شد. این اتفاق اما دو سند جدید را امضا کرد.

سند اول: منصوریان
 علیرضا منصوریان بود که توانست در سخت ترین شرایط و پس از فروش بازیکنانش و البته قهر برخی دیگر، نتیجه‌ای حتی بهتر از دوران ستاره های نفت بگیرد.

منصوریانی که خیلی ها به او اعتماد نداشتند خوب نتیجه گرفت و شاید حتی در ادامه بتواند سهمیه آسیایی هم بگیرد. حالا او بد گمان ترین کارشناس ها و هواداران را هم مطمئن کرده که سازه جدیدی در میان سازه های مربیان ۹۸ متولد شده که قابل اعتماد است، می ماند، قهر نمی کند، مبارزه می‌کند و پیروز می‌شود. این را باید در مورد باقی مانده بازیکنان نفت هم نوشت، آنها که مانده‌اند و می‌جنگند و پولی نمی‌گیرند و پیروز هم می‌شوند، قطعا به درد همه تیم‌های لیگ می‌خورند و عاشق فوتبال هستند.

سند دوم: تجملات در فوتبال
بسیاری از هزینه‌های لیگ تجملات است. هزینه کردهای میلیاردی برای خرید بازیکنان، هزینه‌های میلیاردی برای هتل‌ها و حتی هواپیماها، آنقدر که خود مربیان فکر می‌کنند موثر نیست و عزم و اراده و جوانی این موارد را کنار می‌زند.

نفت ثابت کرد که بدون بریز و بپاش‌ها هم می‌توان مدعی بود. این مهم را البته فولاد اهواز و اسکوچیچ و بازیکنان جوان این تیم هم ثابت کرده‌اند. آنها هم ۱۲ بازیکنشان را برای موارد سربازی از دست دادند اما با جوان‌ها دوباره ایستادند و باز هم در لیگ ماندند، ویسی و تیم جوانش هم چنین کرده‌اند و مدعی اول قهرمانی هم هستند.

این اسناد برای مدیران باشگاه‌ها می‌تواند راه و چاه را نشان دهد البته این را هم در نظر داشته باشید که وفای به عهد در مورد پرداخت دستمزدها بسیار ضروری و البته پیش نیاز موفقیت های بزرگ است و پرداخت حقوق جزو تجملات محسوب نمی‌شود.