به گزارش وبلاگستان مشرق، وبلاگ "نقطه چین تا خدا" نوشت: اين عقيده يا انديشه يا ادعا يا حرف يا هرچه كه شما اسم َش را مي گذاريد يكي از مهم ترين مسائلي بود كه براي خودم در ميان افكار و نظرياتم جايش داده بودم.
در دوران دبيرستان مخصوصا وقتي در طرح 'مادر مؤثر فرداها' شركت كردم و برايم جايگاه بانو و سكان دار خانه روشن شده بود به صورت نظري متوجه شدم كه كار به عنوان فعاليتي كه زمان مشخص و متناوبي را از ما به خود اختصاص دهد براي بانوي خانه مناسب نيست. چه از جهات شخصي و درجات تربيت نفساني؛ چه از جهت اجتماعي و اثرات خانوادگي و چه از جهت اخلاقي و پيامد هاي برخي كوته نظري ها.
چند وقتي است كه به دلايل شايد درستي مشغول به كارم؛ در محيطي كه سالم است ، از معايب اجتماعي و اخلاقي ديگر محيط ها به دور است اما...
امروز با اطمينان بيشتر مي گويم : كار كردن براي بانويي كه قرار است خانه دار باشد ، فرمان اداره زندگي اي را بدست بگيرد، تربيت نسلي را عهده دار شود؛ مفيد كه نه، مناسب كه نه، مضر است. 'خانه داري' شايد به نظر كار سخيف و بي ارزشي بيايد؛ ديدگاهي كه از بي ارزش دانستن خود خانه ناشي مي شود.
اما اگر ما جايگاه خانه را بفهميم مطمئنا نظر متفاوتي پيدا خواهيم كرد. خانه؛ همانكه كه اولينش بهترين است (اَوَّلَ بَيتٍ وُضِعَ لِلنّاسِ...) كعبه؛ خانه خدا، خانه خدا؛ مركز عبادت انسان رو به خانه است...