گروه فرهنگی مشرق: از امام کاظم علیه السلام از پدران ارجمند خود علیهم السلام از امیرمومنان علیه السلام روایت شده که ایشان فرمود: مردی یهودی چند دینار از رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ طلب داشت. آمد و آن را خواست.
پیامبر به او فرمود: ای یهودی! چیزی ندارم که به تو بدهم.
یهودی گفت: ای محمد! من از تو جدا نمی شوم تا این که طلب مرا بدهی.
حضرت فرمود: بنابراین کنارت می نشینم. ایشان آن قدر کنار وی نشست که در همان جا نماز ظهر و عصر و مغرب و عشاء و صبح را خواند.
یاران رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ چون چنین وضعی را مشاهده کردند فرد یهودی را تهدید کردند و  ترساندند.
ناگاه رسول خدا به آنان نگریست و فرمود: این چه کاری است که با او می کنید؟
 گفتند: ای رسول خدا! یک یهودی شما را اسیر کرده؟!
پیامبر فرمود: پروردگارم  ـ عزّ و جل ـ مرا برنیانگیخته تا به کسی چه هم پیمان یا غیر هم پیمان ستم کنم.
چون ظهر برآمد مرد یهودی گفت: گواهی می دهم که هیچ خدایی جز خدای یگانه نیست و گواهی می دهم که محمد بنده و رسول اوست و نیمی از مالم را در راه خدا بخشیدم، اما به خدا سوگند من این کار را تنها به این خاطر با شما کردم که به وصفی که در تورات از شما آمده بنگرم، من در تورات وصف شما را چنین خوانده ام:
 محمد بن عبدالله که زادگاهش در مکه است و به طَیبة (مدینه) هجرت می کند، تندخو و بداخلاق و بددهن و آلوده به دشنام و ناسزا نیست.
 مرد یهودی که فردی ثروتمند بود، افزود: من گواهی می دهم که هیچ خدایی جز خدای یگانه نیست و تو رسول خدا هستی، این دارایی من است بر اساس آن چه خداوند نازل کرده بر آن حُکم کن.

منبع: بحارالانوار ج 16 ص 21 به نقل از امالی ص 279