به گزارش مشرق به نقل از کيهان، اين روزها که آمريکا و دولت هاي غربي نوکراني چون ديکتاتورهاي مصر و تونس را تنها گذاشته اند، اشاره به سرنوشت هويدا جالب توجه است.
اميرعباس هويدا به اعتبار چاکرمآبي بي اندازه و افراطي، به مدت 13 سال نخست وزير محمدرضا پهلوي بود. او همان کسي است که در دوره صدارتش و با توطئه آمريکا و انگليس، بحرين از قلمرو ايران جدا شد.
عباس ميلاني از عناصر ضدانقلاب فراري که کتابي در ستايش و تمجيدهاي نچسب نسبت به هويدا نوشته، اذعان مي کند که براي شاه، سگش بيش از نخست وزير 13 ساله ارزش داشت. او در اين کتاب اعتراف مي کند: هشتم فروردين 58 بود. حدود شش ماه از آغاز دوران زندان هويدا مي گذشت. هفدهم آبان 1357، شاه به اميد تطميع موج فزاينده انقلاب، به بازداشت هويدا فرمان داد. اما آن موج، تطميع پذير نبود. ديري نپاييد که در 26 دي ماه 1357 شاه و خاندان سلطنتي از ايران گريختند. اميد واقع بينانه بازگشتي هم در کار نبود. در عين اين که بسياري از مايملک شخصي خويش، از جمله سگ سلطنتي را با هواپيما به همراه بردند، اما هويدا را که به مدت سيزده سال نخست وزير معتمد شاه بود، در ايران واگذاشتند.
هويدا محاکمه و اعدام شد. اتفاق مشابهي در عراق افتاد و صدام پس از محاکمه اعدام گرديد. محمدرضا پهلوي هم اگرچه از پنجه ملت انقلابي ايران گريخت اما دست تقدير بر آن بود که وي ماه هاي آخر زندگي خود را با فلاکت و در به دري بگذراند در حالي که اربابان وي هيچکدام حاضر نبودند محمدرضا پهلوي را در خاک خود جاي بدهند. انورسادات ديکتاتور مصر تنها هم درد شاه مخلوع بود که مدتي بعد به تير انتقام خالداسلامبولي به هلاکت رسيد.