به گزارش مشرق به نقل از مهر، در سال 1963 يک هواپيماي سري به دور از چشم رسانه ها و مردم دنيا در نزديکي پايگاه سري Area 51 سقوط کرد، اما "سيا" براي مخفي نگه داشتن عمليات هر ردي از حادثه اين پروژه فوق محرمانه را از بين برد.
اکنون براي اولين بار که بسياري از اسناد مربوط به جنگ سرد از حالت محرمانه خارج شده اند، نظامياني که در گذشته در پايگاه سري آمريکايي Area 51 خدمت مي کردند تصاويري از اين هواپيما را که هوشمندانه اما با فناوريهاي ابتدايي ساخته و سپس سقوط کرد را منتشر کرده اند.
"سيا" پايگاه Area 51 را در سال 1955 باهدف توسعه و آزمايش بعضي از پروژه هاي نظامي سري در بخشهاي دورافتاده بيابان نوادا ساخت.
درحالي که حتي امروز با گذشت بيش از 50 سال اين پايگاه هنوز رسما وجود ندارد و بر روي نقشه هاي جغرافيايي ديده نمي شود.
در دهه هاي 50 و 60 پاپگاه Area 51 مرکز اجراي پروژه OXCART ساخت يک هواپيماي جاسوسي بود که بايد جايگزين هواپيماهاي U2 مي شد.
U2 در اوليه سالهاي جنگ سرد به خاطر تصاويري که از مکانهاي استراتژيک دشمنان از ارتفاع بسيار بالا مي گرفت مشهور شده بود.
هواپيماي OXCART بايد در اتحاد جماهير شوروي سابق بدون اينکه توسط روسها شناسايي شود ماموريتهاي جاسوسي انجام مي داد، اين درحالي بود که نظاميان پايگاه Area 51 مسئله مخفي کردن هواپيما از چشم ماهواره هاي شوروي را مطرح کردند.
درحقيقت، شورويها مي دانستند که آمريکاييها درحال ساخت چيزي در بيابان نوادا هستند. بنابراين، تکنسينهاي آمريکايي يک بازي موش و گربه را با ماهواره هاي شوروي آغاز کردند. در اين عمليات، نمونه هاي آزمايشي اين هواپيما با هر عبور ماهواره هاي شوروي بايد در آشيانه ها مخفي مي شدند. اما اين تنها راه مخفي نگه داشتن نمونه هاي آزمايشي نبود. ماهواره هاي شوروي با استفاده از دوربينهاي مادون قرمز مي توانستند آثار و ردپاهاي محل عبور نمونه آزمايشي را شناسايي کنند.
يک نمونه آزمايشي از هواپيماي A-12 که در پايگاه Area 51 بر روي يک شاه تير حمل مي شود
به همين دليل، آمريکاييها شروع به توليد نمونه هاي آزمايشي جعلي با اشکال تخيلي تر کردند تا ذهن روسها را از هدف اصلي خود منحرف کنند. به اين ترتيب شورويها تا زماني که اين هواپيما در نيمه دهه 60 به انتشار عمومي رسيد موفق نشدند طرحهاي آمريکاييها را براي جانشين U2 کشف کنند.
در مدت انجام حدود 2 هزار و 850 پرواز آزمايشي فوق محرمانه، افراد بسياري توانستند اشکال عجيب هواپيماهاي آينده را به چشم خود ببينند.
از آنجا که به دليل استفاده از تيتان، کنترل کننده ها و خلبانهاي اين هواپيماها ديده نمي شدند مردمي که پرواز اين اشياي آسماني عجيب را مي ديدند تصور مي کردند که بشقاب پرنده ها را رويت کرده اند و به اين ترتيب شايعاتي در خصوص حضور فرضي "يوفوهاي" بيگانگان فضايي در بيابان نوادا قوت گرفت.
سرانجام، اين پروژه، هواپيماي Archangel-12 يا A-12 را توليد کرد که به گفته بسياري از کارشناسان، اولين هواپيماي نقطه کور و نامرئي براي رادارها بود.
A-12 قادر بود با سرعت 3 هزار و 220 کيلومتر بر ساعت پرواز کند و از سراسر قاره آمريکا در مدت 70 دقيقه بگذرد و در همان زمان از يک شيء 30 سانتيمتري از ارتفاع 27 هزار متري يک عکس با دقت بالا تهيه کند.
حادثه اي که منجر به عمليات پاکسازي شد
باوجود تلاشهاي زياد آمريکاييها اين پروژه ناموفق بود. زماني که خلبان "کن کالينز" که با رمز "کن کولمار" شناخته مي شد مشغول آزمايش هواپيما در ارتفاع پايين بود کنترل خود را در ارتفاع 7 هزار و 620 متري از دست داد، اما توانست با استفاده از سيستم "پرتاب صندلي" (اجکت) جان خود را نجات دهد.
اين خلبان به تازگي اين ماجرا را در يک فيلم مستند بر روي شبکه "نشنال جغرافي" آمريکا تعريف کرده است. دولت آمريکا کالينز را با دستگاه دروغ سنج آزمايش کرد تا مطمئن شود که خلبان درباره اين حادثه کاملا حقيقت را گفته است.
پس از اينکه کالينز با چتر نجات به روي زمين فرود آمد سه شهروند عادي را سوار بر يک خودروي "پيک آپ" ملاقات کرد. اين سه نفر پيشنهاد دادند که وي را تا محل سقوط هواپيما همراهي کنند.
اما کالينز از آنها خواست که درخلاف جهت لاشه هواپيما حرکت کنند و به آنها گفت که اين هواپيما محتوي يک بمب اتمي است. در پي اين حادثه، يکي از مخفي ترين و محرمانه ترين عملياتهاي پاکسازي سيا آغاز شد.
پاکسازي تمام ردپاهاي هواپيماي فوق محرمانه
پس از سقوط اين هواپيما تيمي از ماموران دولتي وارد عمل شدند و صبح روز بعد بقاياي لاشه هواپيما را با يک کاميون به پايگاه Area 51 در نوادا بازگرداندند.
از آن زمان تا 50 سال بعد ديگر هيچکس به Area 51 نزديک نشد و حتي کسي نمي دانست که چنين محلي وجود دارد.
اين عکس يک هواپيماي "پرنده سياه SR-71" را نشان مي دهد که از 1966 تا 1990 در خدمت بود. SR-71نسخه تکامل يافته A-12بود که در سال 1968 بازنشسته شد
"ديويد رابارگ"، مورخ سيا با توضيح اينکه چرا امروز پس از گذشت بيش از 50 سال اين عکسها از حالت محرمانه خارج شده اند، گفت: "امروز ديگر اين راز معني ندارد. به اعتقاد کارشناسان سيا، عکسهاي حادثه 1963 ديگر آنقدر براي امنيت ملي مهم نيستند که بخواهند همچنان محرمانه باقي بمانند."
وي افزود: "در سال 2007 سيا حدود يک هزار مدرک و سند مربوط به برنامه OXCART را از حالت محرمانه خارج کرد."
"رابارگ" اظهار داشت: "اگر دشمنان آمريکا موفق مي شدند محتواي برنامه OXCART را کشف کنند مي توانستند يک اقدام مقابله به مثل را طراحي کنند و به همين علت اين پروژه کاملا محرمانه بود. دولت بايد مطمئن مي شد که هيچ ردي از اين هواپيما باقي نمانده است تا بتواند اطلاعاتي فني را به قدرتهاي دشمن ارائه کند."
براساس گزارش نشنال جغرافي، 93 درصد از اين هواپيما از تيتان ساخته شده بود و خود اتحاد جماهير شوروي اين ماده معدني را توليد و به آمريکا صادر مي کرد بدون آنکه بداند ماده اوليه هواپيماي فوق محرمانه آمريکا را عرضه مي کند.
