به گزارش مشرق، عابدزاده با رایی نسبتا قاطع رقبایی مثل مرحوم حجازی، مهدی رحمتی و ابراهیم میرزاپور را پشت سر گذاشت. نکته این بود که اگرچه در برنامه دیشب این انتخاب به گلرهای پس از انقلاب محدود شده بود اما به نظر اگر قرار بود برای کل تاریخ ایران نیز نظرسنجی مشابهی صورت می‌ گرفت، عابدزاده و حجازی پله های اول و دوم را بین خود تقسیم می‌ کردند.

این دو دروازه‌بان که سمبل های دو تیم باشگاهی استقلال و پرسپولیس و چهره های ماندگار تاریخ فوتبال نیز به حساب می‌ آیند، دو جام‌جهانی را تجربه کرده اند و بخش مهمی از توفیق های ملی در دهه 1370 و البته 1350 شمسی مربوط به عملکرد درخشان این دو است. حجازی و عابدزاده هر دو کشف های دو مربی شجاع در عرصه ملی هستند و در اوج گمنامی پیراهن تیم‌ملی را برتن کردند. حجازی توسط رایکوف به تیم‌ملی اضافه شد تا پیراهن عزیز اصلی بزرگ را به تن کند و عابدزاده نیز در پی استعفای 14 بازیکن تیم‌ملی در سال 1365 توسط پرویز دهداری تبدیل به دروازه‌بان شماره یک تیم‌ملی شد.

این دو گلر با خصوصیات فردی درخشان و سال های طولانی بازیگری طرفداران بسیار زیادی را برای خود دست و پا کردند و به پستی که در آن به میدان رفته اند، هویتی تازه بخشیده اند. ناصر حجازی بعدها در عرصه مربیگری نیز موفق به هدایت استقلال و صعود تا فینال آسیا شد اما عابدزاده با وجود اینکه انتظار می‌ رفت مربی مهمی در فوتبال ایران شود به دلیل یک اتفاق تلخ و یک بیماری ادامه دار تنها به حضور در پست مربیگری دروازه‌بان ها اکتفا کرد.

آنها با کلاس متفاوت دروازه‌بانی و البته تیم و قیافه دوست داشتنی مورد احترام هواداران تیم رقیب نیز بوده اند. دو دروازه‌بانی که عکس های مشترکشان در روزهای صلابت حجازی و عابدزاده تیتر اول همه روزنامه های ورزشی بود. یاد هر دویشان بخیر و روح یکی شان شاد شاد.