به گزارش مشرق به نقل از مهر، پس از آنکه تعدادي از مراجع تقليد و علماي مطرح قم، از جمله حضرات آيات مکارم شيرازي، صافي گلپايگاني و... پخش سي دي ظهور نزديک است را اقدامي شيطنت آميز و مشکوک و انحرافي تعبير کردند، اين بار آيت الله العظمي عبدالله جوادي آملي در پيامي به همايش کانونهاي فرهنگي مساجد تعيين کنندگان زمان ظهور امام زمان(عج) را دجالان روز خواند و بر لزوم پرهيز از اين سي دي تاکيد کرد.

در اين پيام آمده است: حمد ازلي خداي را سزاست که آفريدن ويژه اوست؛ تحيّت ابدي، پيامبران الهي(ع) خصوصاً حضرت ختمي‌نبوّت(ص) را رواست که همراهي قرآنِ بي‌همتا مخصوص اوست و درود بيکران، دودة طاها و اُسرة ياسين را بجاست که ولايت آنان ماية کمال دين و پاية تمام نعمت است؛ انتظار جهانيان، نثار مقدم حضرت ختمي‌امامت، مهدي موجودِ موعود(عج) است که تعيين‌کنندگان زمان ظهورِ وي، دجّالان روزند! به عترت اطهار، تولّي داريم و از معاندانِ لَدود آن ذوات قدسي، تبرّي مي‌نماييم!

در ادامه اين پيام آمده است: مقدم صحابه کتاب خدا، قاريان، اساتيد تلاوت و تفسير، ائمه محترم اقامة جماعت مساجد و مهمانان بزرگوار را گرامي مي‌داريم و از سعي بليغ ستاد عالي کانونهاي فرهنگي ـ هنريِ کشور، تشکّر و اجرِ وافرِ همگان از خداوند سبحان مسئلت مي‌شود!

در اين پيام تاکيد شده است: قرآن حکيم، حيات‌بخشِ دلهاي آمادة دريافتِ آبِ زندگاني و شفادهنده بيماران اعتقادي، اخلاقي و رفتاري است. بهره‌وري از کوثر حيات و شفا، مرهون تلاوت، معرفتِ معارف، عَرضة هويّت خود بر آن مجلاي فيض الهي و توزين کالاي وجودي خويش با آن ميزان قِسط است، لذا چند نکته کوتاه پيرامونِ ضرورت عَرضة مسائل فردي و جمعي بر آن و کيفيّت پاسخ‌يابي بعد از اين درخواست، ارائه مي‌شود:

يکم. انسان، در معرض رخدادهاي تلخ تاريخي است و براي صيانت از سقوط، لازم است به حبل متين خدا يعني قرآن حکيم، اعتصام نمايد تا ماية عصمت وي از هر لغزش گردد. اعتصام به کتاب الهي، متوقف بر معرفت آن به عنوان ميزان حق و باطل، معيار صدق و کذب، مدار حُسن و قبح، محور خير و شرّ و بالأخره مناط صواب و خطا در عقايد، اخلاق و اعمال خواهد بود. حضرت محمدبن‌عليٍ‌الباقر(عليه السلام) فرمود: «... اِعْرِض نَفْسَکَ علي کتاب الله فإن کنتُ سالکاً سبيلَه زاهِداً في تزهيده راغباً في ترغيبه خائفاً من تخويفِه فاثْبُت و أبْشِر فانه لا يَضُرّک ما قيل فيک و إن کنت مبايناً للقرآن فماذا الذي يغرّک مِن نَفْسِک...».
قرآن کريم مصون از آسيب تحريف و محفوظ از گزند زوال است

در پيام آيت الله جوادي آملي تاکيد شده است: چون قرآن کريم، مصون از آسيب تحريف و محفوظ از گزند زوال است، اعتصام آگاهانه بشر در مسائل فردي و جمعي به آن، سبب صيانت وي از غوايت و حفظ او از ضلالت خواهد بود.

در اين پيام آمده است: دوم. عترتِ اطهار(ع) که قرآن ناطق‌اند و کلام آنان نور است، کيفيت عرضه بر حقيقت وحي که به صورت قرآن مجيد تجلّي نمود را بيان فرمودند. نموداري از اين تبيين را مي‌توان در جريان عَرضه حديث بر قرآن مشاهده نمود که خلاصه آن اين است: آنچه عِدل قرآن کريم است انسان کامل معصوم(ع) يعني اهل بيت عصمت و طهارت(ع) هستند که هرگز کسي همتاي آ‌نان نخواهد بود، هر چند به صورت اجتماع متظاهرانه و متعاضدانة جنّ و انس باشد، چه اينکه هيچ کتابي، همسان قرآن نخواهد بود ?لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنسُ وَالْجِنُّ?؛ اما حديث، هرگز معادل قرآن نيست زيرا امامان معصوم(ع) فرمودند کسي نمي‌تواند مانند قرآن، آيه‌اي جعل کند ولي مي‌تواند شبيه حديثِ مأثورِ ما روايتي را جعل نمايد، لذا هر روايتي بايد بر قرآن کريم عرضه شود خواه معارض داشته باشد ـ چنانکه نُصوص عِلاجيه در فنّ اصول فقه ناظر به آن است ـ و خواه معارض نداشته باشد که لزوم عرضه هر دو صنف بر قرآن، در جوامع روايي ما نيز آمده است.

لزوم عرضة عقايد، اخلاق و اعمال بر قرآن، مطلق است

در پيام آيت الله جوادي آملي تصريح شده است: لزوم عرضة عقايد، اخلاق و اعمال بر قرآن، مطلق است؛ خواه کسي بين دو عقيدة متطارد يا دو خُلق متخالف يا دو عمل متضاد واقع شود و در انتخاب يکي و ترک ديگري مردّد باشد يا دربارة عقيدة خاص، خُلق مخصوص و عمل معيّن، ترديد داشته باشد، در هر دو صورت بايد آن را بر ميزانِ قِسط و زبان عَدلِ بي‌عِدل الهي يعني قرآن، معروض دارد و بعد از معرفت، باور نمايد و بعد از تديّن، به آن عمل کند و اگر توفيق يافت سبب انتشار آن را فراهم نمايد.

در اين پيام تاکيد شده است: سوم. قرآن حکيم نه تنها ميزان حق و عَدل است بلکه مباني علمي و مبادي ورودي و عمليِ در ساحت حق را ارائه مي‌کند و مآثرِ عيني و آثار پربرکت خروجي آن را نيز بيان مي‌نمايد. دستورهاي ايجابي و تحريمي و يا ترجيحي و تنزيهيِ آن از يک سو و تبشير پرهيزکاران و انذار تبهکاران از سوي ديگر و نقل نمونه‌هاي اجرا شدن آن در ضمن داستان پيامبران و مردمي که با قبول يا نکول، به اصحاب ميمنه يا صحابه مشئمه تقسيم شده و به فلاح يا طلاح رسيدند از سوي سوم، همگي بيانگر تمام و کمال اين ميزان الهي و ضرورت عَرضه خود بر آن و دريافت نسخه شفابخش از چنين کتابي است که نداي ?وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ? را از بارگاه ملکوتِ اعلاي عرشيان به کارگاه فرش‌نشينان رسانده است و عده‌اي را که دلمايه‌اي به عنوان کلمه طيّب فراهم کردند، به سوي ثواب خدا صعود مي‌دهد.

لزوم عرضه خود بر قرآن، معناي جامعي دارد

چهارم. لزوم عرضه خود بر قرآن، معناي جامعي دارد که بايد ملحوظ گردد: 1ـ چون قرآن و عترت(ع) عديل بي‌مَثيلِ هم‌اند، عرضة بر هر کدام بايد عرضه بر ديگري را همراه داشته باشد وگرنه عرضة حقيقي نخواهد بود. 2ـ عرضه بر حديث، بعد از عرضه آن بر قرآن حکيم است، تا مخالف آن نباشد زيرا گرچه موافقت قرآن، شرط حجيّت نيست ولي مخالفت با آن، کاشف از بطلان و کذب و مانع از اعتبار است. 3ـ بعد از دريافت معناي قرآن به عنوان اولين ترازو و بعد از عرضة حديث بر آن به عنوان متمّم و مکمّل حجّت خدا، نوبت به عرضه معارفِ متعارف و اخلاق متداول و اعمال متناوب بشري به آنها مي‌رسد تا غَثّ و سمين و صحيح و مَعيب آن روشن گردد، بنابراين هماره روايتهاي معتبر، در کنار آيات الهي، به عنوان هماهنگي ثَقَل کبير با اکبر مطرح‌اند وگرنه تنها عرضه بر قرآن مجيد، ناتمام خواهد بود، زيرا خود قرآ‌ن، جامعه بشري را به پذيرش رهنمود حضرت ختمي‌نبوّت(ص) فرا خواند: ?مَا آتَاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ? و يکي از برجسته‌ترين آثارِ متواتر آن حضرت، فرمان اعتصام به اين دو وزنة وزين و پرهيز از غوايتِ ناشي از ترک آن و دوري از هلاکت حاصل از رهايي و عدم اعتصام به اين دو ثَقل الهي است.

هيچ فسون و فسانه‌اي در قرآن راه ندارد

در پيام اين مرجع تقليد آمده است: پنجم. چون قرآ‌ن کريم کتابي است حق و هيچ فسون و فسانه در آن راه ندارد، جامعه بشري، به ويژه امّت اسلامي و بالأخص حوزويان عزيز و دانشگاهيان گرامي را توصيه مي‌کند که هيچ‌گاه در تصديق و قبول مطلبي و در تکذيب و نکول مطلب ديگر، بدون تحقيق و دليل سخن نگويند؛ اين رهنمودِ ناب، ضامنِ رشد فرهنگي يک ملّتِ زنده و بيدار است. حضرت امام صادق(ع) فرمود: «إنّ الله خَصَّ عبادَه بآيتين مِن کتابه: أنْ لا يقولوا حتي يعلَموا و لا يَردّوا ما لم يَعلَموا و قال عزّ وجلّ ?أَلَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِمْ مِيثَاقُ الْکِتَابِ أَن لاَيَقُولُوا عَلَي اللّهِ إِلاّ الْحَقَّ? و قال: ?بَلْ کَذَّبُوا بِمَا لَمْ يُحِيطُوا بِعِلْمِهِ وَلَمَّا يَأْتِهِمْ تَأْوِيلُهُ?». وقتي تعهّد ارباب بَنان و قلم، بر پژوهش محقّقانه استوار بود و هنگامي که مبناي اصحاب بيان و کلام، بر نزاهت از گفتار غيرعالمانه برابر بود و اين سفارش ويژه اهل بيت(ع) که برگرفته از دو آيه يادشده است، تدبير شد، جامعه از گزند خواب و آسيب خيال و خرافة وهم مي‌رَهد و به صفاي بيداري و خردمداري مي‌رسد، آن‌گاه تنفّس در چنين جامعة دانش‌محور آسان خواهد بود وگرنه مرزي براي گزافه‌نويسي و افسانه‌سرايي نيست که در اين حال، نَفَسهاي محقّقان، در سينه حبس و زندگي دشوار و کتاب خدا نزد بدانديشان، مهجور (که از هُجْر و هذيان است) و نزد دگرانديشان، محجور (که از حَجْر و منع است) و نسبت به تودة مردم، مهجور (که از هِجر و ترک است) خواهد بود و منشأ همه اين خطرها، عَرضه نکردنِ هويّت فردي و جمعيِ جامعه بر قرآن و عدم دريافت ميزان قبول و ردّ و آگاه نبودن از معيار خواب و بيداري است.

در ادامه اين پيام تاکيد شده است: ششم. محصول عرضه هويت انسان بر قرآن اين است که فتواي کتاب الهي درباره جامعه بشري، چند عنصر محوري است که سه بخش آن عبارت است از 1ـ لزوم جهان‌داني؛ 2ـ لزوم جهان‌باني؛ 3ـ لزوم جهان‌آرايي. به استناد اصل اول بايد آغاز و انجام جهان هستي را شناخت و به آن ايمان آورد و به اعتبار اصل دوم بايد نظام کيهاني را که خداوند، آن را مسخّر انديشه ناب قرار داد، از تباهي حفظ کرد و از رفتار غيرعاقلانة تخريب، پرهيز نمود و جلوي تجاوز طاغياني را که ?إِذَا دَخَلُوا قَرْيَةً أَفْسَدُوهَا وَجَعَلُوا أَعِزَّةَ أَهْلِهَا أَذِلَّةً? گرفت و به اتّکال اصل سوم بايد بر زيبايي و آرايش سنّتي آن، جمال صنعتي را افزود و تمام نيازهاي بشري را هنرمندانه برآورد تا کسي کمبودي را احساس نکند و لکّة فقر اقتصادي، چهره زيباي نظام اجتماعي را زشت نکند و غبار غربت و محروميّت، روي آئينه شفاف جامعه را نگيرد و زيبايي عدل و داد، به زشتي جور و بيداد مبدّل نشود و حکومت عقل به حاکميت جهل، دگرگون نگردد.

محکوميت اهانت به قرآن کريم

آيت الله جوادي آملي همچنين تصريح کرد: هفتم. نتيجه عَرضه حيات فردي و جمعي بر قرآنِ حکيم اموري است که برخي از آنها را مي‌توان در لزوم احترام متقابل به مقدّساتِ ملل دانست. همان طور که قرآن کريم تمام کتابهاي آسماني را محترم شمرده است و ارج نهادن به آنها را براي پيروان خود لازم و براي ديگران وظيفه مي‌داند، نگهداري حرمت قرآن کريم را بر همگان واجب کرده است و اگر کسي خود را يهودي يا ترسا مي‌داند بايد همه کتابهاي آسماني را که در رأس همه آ‌نها قرآن مجيد است محترم بشمرد و اگر استکبار جهاني و صهيونيسم بين‌الملل، ماية به‌هم‌ريختگي نظام کنوني و تعدّي مستکبران عَنود بر مستضعفان وَدود شدند و زمينه بيداري مردم مسلمان ستم‌سوز و ظلم‌ستيز را فراهم کردند، نبايد چنين نهضتي را گناه پنداشت و نبايد قرآن حکيم را که حق‌مدار و عدل‌محور است محکوم نمود و به حريم مقدس آ‌ن اهانت روا داشت و نداي آسماني اين کتاب الهي را بايد شنيد که ?إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ?.

لزوم زندگي خردمندانه و پرهيز از افسانه نظير سي‌دي خرافة نزديکي ظهور امام زمان(عج)

در اين پيام آمده است: خلاصة آنچه در اين پيام کوتاه آمد، عبارت است از: 1ـ لزوم عرضه هويّت انسان بر قرآ‌ن حکيم. 2ـ همتايي قرآن و عترت ايجاب مي‌کند که عَرضه جامعه بشري بر رهنمودهاي اهل بيت وحي(ع)، در کنار عرضه بر قرآن ملحوظ گردد. 3ـ قرآنِ حق‌مدار، بيانگر مباني و مبادي علمي و عملي طغواي دوزخيان و تقواي بهشتيان است. 4ـ لزوم عَرضه خود بر حديث مأثور، بعد از عَرضه حديث بر قرآ‌ن مجيد است تا مخالف آن نباشد، زيرا احتمال تحريف در روايت، بجاست، هر چند دربارة قرآن، مجالي ندارد. 5ـ لزوم زندگي خردمندانه و پرهيز از افسانه نظير سي‌دي خرافة «نزديکي ظهور امام زمان(عج)» و مانند آن. 6ـ لزوم جهان‌داني، جهان‌باني و جهان‌آراييِ دولت و ملت مسلمان. 7ـ لزوم احترام به مقدساتِ آسماني و اِجلال و تکريم کتابهاي انبيا(ص) به ويژه آخرين کتاب پروردگار جهان.

در پايان مجدداً مقدم همگان را گرامي مي‌داريم و از کوشش ستاد عالي کانونهاي فرهنگي ـ هنري مساجدِ کشور، حق‌شناسي نموده و اجر آنان از خداوند مسئلت مي‌شود!