بعد از اینکه میراسماعیلی در گفت وگو با برخی رسانه‌ها اعلام کرد که زارعیان دیگر سرمربی تیم ملی نیست، سرمربی تیم ملی بلافاصله درمورد این خبر جبهه گرفت و اعلام کرد که نایب رئیس فدراسیون و البته مدیر سازمان تیم‌های ملی در مورد عزل او اختیاری ندارد و او با حمایت محمد علی رستگار کماکان سرمربی تیم ملی است.
چند ساعت بعد از گفت‌وگوی زارعیان سایت فدراسیون جودو به صورت رسمی اعلام کرد که هر نوع تغییری در راس کادر فنی تیم ملی باید از سوی کمیته فنی و البته شخص رئیس فدراسیون باشد و با توجه به همین موضوع برکناری زارعیان وجاهت قانونی ندارد. با توجه به خبر درج شده در سایت فدراسیون جودو به این نتیجه می‌رسیم که نایب رئیس فدراسیون تنها و بدون مشورت با دیگر اعضای کمیته فنی و البته رئیس فدراسیون چنین تصمیمی گرفته و در ادامه تصمیمش را در رسانه‌ها به صورت علنی اعلام کرده است.
این خبر بدون توجه به این مطلب در رسانه‌ها اعلام شد که نایب رئیس فدراسیون شخصیت حقوقی دارد و هرگونه صحبت و اظهار نظر او به نوعی تصمیم فدراسیون تلقی می‌شود، البته به اعتقاد بسیاری به احتمال زیاد مدیر تیم‌های ملی با توجه به وضعیت فدراسیون در گذشته و اختیاراتش در آن برهه چنین تصمیمی گرفته و به قول معروف خیالش از سوی رئیس و دیگر اعضای فدراسیون راحت بوده است.
در چنین شرایطی وقتی سایت فدراسیون این موضوع را محکوم و البته تکذیب می‌کند به نوعی مهر تائیدی بر اختلافاتی که پیش از این نیز در جودو وجود داشته می‌زند و این سوال در ذهن متبادر می‌شود که در این فدراسیون چه خبر است؟! آیا مدیر تیم‌های ملی این قدر اختیار دارد که سرمربی تیم ملی را بدون هماهنگی با اعضای کمیته فنی یا رئیس فدراسیون عزل کند؟! آیا نمی‌توان این‌گونه تصور کرد که احتمالا در گذشته نائب رئیس فدراسیون آن قدر اختیار داشته که بدون مشورت با رئیس هر تصمیمی می‌گرفته و این بار هم با توجه به همین مسئله تا این حد تکروی کرده است؟!
شبیه این نوع ناهماهنگی و مدیریت جزیره‌ای را پیشتر در فدراسیون فوتبال دیده‌ایم و شاهد اثرات مخرب آن نیز بوده‌ایم. به هر صورت حرکت نائب رئیس فدراسیون جودو از جنبه‌های مختلفی قابل بررسی است اما مسئله‌ای که برای تمام اهالی ورزش مورد تأیید است غیراخلاقی و غیرحرفه‌ای بودن آخرین حرکت قهرمان سالهای نه چندان دور این رشته است. موضوع برکناری زارعیان بهانه‌ای بود تا زخم کهنه اختلافات در فدراسیون جودو سر باز کند و عیان شود.
به هر حال امیدواریم مسئولان فدراسیون و در گام بعدی مسئولان وزارت ورزش تصمیمی قاطع در این مورد بگیرند تا از این پس لااقل شاهد حواشی این‌چنینی در این رشته المپیکی نباشیم. جودو در چند سال اخیر به اندازه کافی با ناکامی‌های پیاپی در میادین مختلف نقل مجالس منتقدان بوده است و به نظر می‌رسد دیگر نیاز به سناریو‌های جدید ندارد.
دغدغه اصلی این است که فدراسیونی با این میزان اختلاف نظرها و تکروی‌ها آیا می‌تواند به موفقیت در آینده خصوصا راهیابی به المپیک حتی فکر هم بکند؟
