به گزارش وبلاگستان مشرق، بهمن عزيزي در جديدترين مطلب وبلاگ "حريم" نوشت: ايکاش رئيس دفتر رئيس جمهور اسبق ، محمد علي ابطحي، اندکي صبر مي کرد تا جوهر « توبه نامه » اش خشک مي شد و پس از آن با چرنديات خنده آور خود ، خاک بر چشم حقيقت مي پاشيد. هنوز از خاطره ملت ايران چهره ژوليده و تب آلود ابطحي زدوده نشده است ، آن زمان که بر سيماي جمهوري اسلامي ايران ظاهر شد و آشکارا ريخت و رخت اربابان اصلاح طلب خود را به هم ريخت .
چهره اش در قاب " تي وي " سيما نشان از آن داشت که دمش لاي درهاي تحقير گرفتار آمده .با اين حال ابايي نداشت از اينکه بزرگان اصلاح طلب را به خيانت متهم سازد و اعتراف کند که : « پس از انتخابات در جلسه مشترکي هاشمي ، موسوي و خاتمي هم قسم شدند که پشت يکديگر را خالي نکنند و بنده نمي‌دانم که اين تنها نگذاشتن و ياري کردن يکديگر پس از 11 ميليون فاصله راي براي چه بود. » و در ادامه مي افزايد : « شايد خاتمي دليل خود را داشت، موسوي شايد کشور را نمي‌شناخت ولي خاتمي با همه ارادتي که به وي دارم اتفاقا برعکس همه مسائل را مي‌دانست، توانايي و اقتدار مقام معظم رهبري را مي‌شناخت اما موسوي را همراهي کرد که اين همراهي خائنانه بود ... من خودم را اصلاح‌طلب مي‌دانم؛ لذا مي‌گويم که خاتمي حق نداشت ظرفيت اصلاحات را به پاي موسوي بريزد حتي موسوي هم اين ظرفيت را نداشت. البته بنده طرفدار رياست جمهوري احمدي‌نژاد نبودم ولي زماني که 11 ميليون در انتخابات فاصله ايجاد شد به عنوان کسي که طرفدار مردم‌سالاري هستم اين مسئله را نپذيرفتم و با اين موضوع جلوي فضاي رشد مدني را گرفته و به فرهنگ و تاريخ ايران خيانت کرده‌ام. »
راست گفته اند که « مار پوست مي اندازد ، خوي نمي اندازد » محمد علي ابطحي هم در تازه‌ترين افاضات خود در وبلاگ شخصي‌اش، نشان مي دهد که با اعترافات خود ، تنها پوست انداخته است و اما خوي خيانت هم چنان در رگ هاي تنش جاريست . او مي گويد : « يکي از اتهامات هميشگي دولت اصلاحات حاکميت دوگانه بود. مي گفتند از داخل ايران و از درون حکومت به دنيا پالس داده ميشود که مواضع رهبري و رئيس جمهور و دولت متفاوت است و اين را بزرگترين حفره براي رخنه دشمنان و عامل طمع آنان معرفي ميکردند. » چنانچه ملاحظه مي فرمائيد ، ابطحي با نشان دادن گوش هاي دراز خود ، آشکارا سمت گيري متفاوتي را با شيوه اي کاملا مودبانه به نمايش مي گذارد و بر سر اعترافات خيانت آميز خود و نيز اصلاح طلبان آب توبه مي ريزد.
حافظه فعالان سياسي به ياد دارد که پس از دوم خرداد 1376 آنگاه که سيد محمد خاتمي به کاخ سعد آباد راه يافت . تئوري پردازان دوم خرداد ، با علم کردن صدها نشريه ، چون طوس و جامعه و نشاط و خرداد و بهمن و ... به جنگ قرآن و نهج البلاغه و صحيفه نور و امام و هر آن چيزي را که رنگ و بوي دين و مذهب داشت ، رفتند و علنا به ريسمان ليبرال‌هايي چون جان راولز ، رونالد دوورکين ، آمارتيا سن ، هيلري پاتنام ، مارتا نسبام و ... چنگ انداختند و مرجع تقليدشان شد جان استوارت ميل و قرآن شان کتاب « ملاحظاتي در باره حکومت انتخابي » ميل و اگر شماتت خلق نبود به يقين بر سر مزار مردگان خود نيز به جاي آيات خدا ، تئوري هاي کارل پوپر را تلاوت مي کردند. حال با چه رويي ابطحي همه اين ها را انکار مي کند. فقط خدا مي داند !
جان استوارت ميل ، در تحليل نظريه حکومت به دو اصل تکيه مي کند . "شايستگي و مشارکت" . انصار خاتمي و ابطحي هم در نشريات قارچ گونه خود تا توانستند بر روي اين دو اصل مانور دادند و از اعماق آن تئوري «حاکميت دوگانه» را بيرون کشيدند و تئوري ولايت فقيه و رهبري و هر چه را که به اين سو تعلق داشت و مورد نفرت دشمنان انقلاب بود از سپاه پاسداران گرفته تا قوه قضائيه و صدا و سيما و شوراي نگهبان و ... شدند حاکميت انتصابي و مورد نفرت اصلاح طلبان و از سوي ديگر خاتمي شد فردي شايسته و انتخابي که با مشارکت مردم به روي کار آمده و با تاسيس جبهه مشارکت عملا وارد فاز براندازي و تخريب بي امان تئوري ولايت فقيه شدند.
اين اما همه ماجرا نبود. اندک اندک جمع مستان،جبهه مشارکت چنين القاء کردند که «جمهوري اسلامي يک ترکيب موهوم بيش نيست و. . . مگر جمع اين دو – جمهوريت و اسلاميت- ممکن است؟ » و پس از آن تئوريسين جبهه مشارکت طي مصاحبه اي فرمودند : « سوال اين است که نيروهاي سياسي با ولايت انتصابي مطلقه فقيه چه بر خوردي مي کنند ؟ طرفداران يگانه کردن حاکميت به نفع بخش انتخابي . نمي توانند اين قرائت رسمي اسلامي کردن نظام را بپذيرند .» ( مصاحبه مشترک حجاريان و علوي تبار ، روزنامه آفتاب يزد ، اسفند 80 ) اينگونه بود که تئوري «حاکميت دوگانه» از اعماق اين تحليلها سرباز کرد و سرانجام کار به جايي رسيد که اعلام کردند « در شرايط کنوني جدال بر سر دو نگرش حکومت انتصابي و کشف ولي فقيه از بالا و حکومت انتخابي و مشروعيت از مردم است . » ( عباس عبدي ، نشريه راه نو ، 14/6/77 )
محمد علي ابطحي چشمان خيانت بار خود را بر روي همه اين واقعيت ها مي بندد و حتي يادش مي رود آن زمان را که با سرکشيدن جرعه اي از خم « حاکميت دوگانه » مست گرديده و خطاب به آقاي روح الله حسينيان گفته بود : « فلانى ببين ، آقاى خامنه اى غير از امام است و آقاى خاتمى بيست ميليون نفر پشت سر دارد ، آقاى خامنه اى 8 ميليون رأى آورد و اگر درگيرى به وجود بيايد ، شما مطمئن باشيد که آقاى خامنه اى پيروز نخواهد شد ».(سخنراني روح الله حسينيان در جمع طلاب مدرسه حقاني )
باري جناب ابطحي در ادامه افاضات کذايي خود مي افزايد : « حداقل در مواضع علني آقاي خاتمي هيچگاه چنين اتفاقي صورت نگرفته بود که نشان دهد روياروي رهبري، تصميم و نظر مغايري دارد.» ( خنده حضار ) و اما بعد : « در ماجراي تغيير وزير اطلاعات و پذيرش استعفاي وزير توسط رئيس جمهور و مخالفت رهبري، مقاومت علني و رسمي صورت گرفت و ... بيش از هر زماني اعلام حاکميت دوگانه است.( باز هم خنده حضار ) آن هم از سوي دولتي که با شعار حمايت رهبري به قدرت رسيده است .» به به ! چه اکتشاف عظيمي ! چه فرزانگي شگرفي ! ابطحي تير را در چشمان خود نمي بيند و اما گير مي دهد به سوزن چشمان احمدي نژاد. احمدي نژادي که طي شش سال رياست خود نشان داده است که « حاکميت دوگانه » را " لولو "برده است .
و اما در پايان فرازي از بيانات مقام معظم رهبري را مي آورم « تا سيه روي شود هر که در او غش باشد » : « در همين پنج شش روز گذشته سر يک قضيه اي که آنچنان هم از اهميت بالائي برخوردار نبود - سر مسئله اطلاعات و امثال اينها - چه جنجالي در دنيا راه انداختند. تحليلها را بردند به اين سمت که بله، در داخل نظام جمهوري اسلامي شکاف ايجاد شده است، حاکميت دوگانه شده است، رئيس جمهور حرف رهبري را گوش نکرده است! دستگاه هاي تبليغاتي خودشان را از اين حرفهاي سست و بي پايه پر کردند. ببينيد چطور منتظر بهانه اند. ببينيد چطور مثل گرگ در کمين نشسته اند که يک بهانه اي پيدا کنند، هر جور ميتوانند، حمله کنند.»
