به گزارش مشرق به نقل از تابناک، هنوز چند روزي از شکايت دفتر رئيس جمهور از مداح مشهور اهل بيت در پايتخت نگذشته است که گروه هاي گوناگوني ـ که اتفاقا از هواداران دولت در اين دو دوره بوده اند ـ به شدت به اين مسأله انتقاد کرده و برخي ديگر از مداحان نيز به انتقاد از سياست هاي بخشي از ارکان دولت و به ويژه رئيس دفتر رئيس جمهور پرداخته و او را به دليل برخي اظهارات و رفتارهايش نکوهش کردند.

اين در حالي است که انتقادات کنترل شده اين افراد و گروه ها، عمدتا کنترل شده و ضمن تفکيک شخص دکتر احمدي نژاد از برخي رفتارها و تفکرات خاص حاشيه ايشان بوده و در بيشتر اين انتقادات، عموما تلاش شده که شخصيت وي تطهير شده و اصل انتقادات به سمت ديگري جهت داده شود و دقيقا همين مسأله است که نشان مي دهد، آستانه تحمل اين جريان تا چه ميزان پايين است که حتي انتقاد نزديکترين حاميان دولت را نيز برنمي تابند!

بنا بر اين گزارش، افرادي چون حاج منصور ارضي ـ که قطعا به عنوان يک مرجع سياسي براي برخي از گروه هاي اجتماعي به شمار مي رود ـ در حيطه توان خود؛ چه در انتخابات سال 84 و چه در انتخابات سال 88، به حمايت از آقاي احمدي نژاد پرداخته و دست کم در يک جبهه به عنوان سرباز انجام وظيفه کردند، ولي اينک دفتر رئيس جمهور، گويا به دنبال تسويه حساب با چنين افرادي است؛ تسويه حسابي که حکايت از نگاه کلانتر دفتر رئيس جمهور دارد، چرا که به نظر مي رسد، دفتر رئيس جمهور با مواضع اخير خود و با نشست و برخاست هاي خود در محافل خاص، به دنبال تغيير دادن گروه هاي اجتماعي حامي دولت است.

اين جريان خاص در دولت به شکل هاي گوناگون تلاش مي کند تا دولت را از بدنه متدين و مومن جامعه جدا کرده و به نوعي، دولت را با تفکرات خاص شوونيستي و عرفان هاي انحرافي و البته سکولار پيوند دهد؛ مسأله اي که البته تنها از ناحيه دفتر رئيس جمهور نيست و از سوي بالاترين مقامات دولت نيز مورد تأييد است.

چنين رفتاري از سوي دفتر رئيس جمهور با فعالان رسانه اي همسو با رئيس جمهور نيز در جريان است و زماني که آنان از حسين شريعتمداري که پرچمدار حاميان رسانه اي دولت بود، شکايت مي کنند، اين تغيير آشکار هدايت شده از دفتر رئيس جمهور، بيشتر خود را نمايان مي سازد.

بدين ترتيب، برخي جريانات دولتي، هنگامي که مي کوشند به تلويح و صراحت بگويند که مخالف شريعتمداري و حاج منصورها هستند، يعني اينکه آنان ديگر نمي خواهند، اين افراد در زمره حاميان آنان باقي بمانند و همان دگرگوني است که به تدريج در حال شکل گيري است؛ شاهد مثال هاي بسياري در اين باره هست و هر روز نيز از اين باغ بري مي رسد.

البته اين هشدار و تحذير بدان معنا نيست که هر مداح، روزنامه نگار يا صاحب تريبوني، اخلاقا مجاز به استفاده از هر لحن و ادبياتي براي ابراز مخالفت يا بيان انتقادات خود باشد؛ چه، همان گونه که بارها تأکيد شده، در چهارچوب گفتمان مذهبي و اخلاقي مسلمانان، برگزيدن نيکوترين واژگان و استفاده از متين ترين ادبيات براي بيان انتقادات و ديدگاه ها توصيه شده است.

اين تذکر از آنجا اهميت پيدا مي کند که قطعا با توهين و بيان سخنان رکيک، نه تنها نمي توان کمکي به بهبود اوضاع کرد، بلکه تنها معضلي به معضلات و مشکلي بر مشکلات جامعه افزوده خواهد شد و اتفاقا فرد يا جريان مورد انتقاد را در موضع مظلوم نمايي قرار خواهد داد؛ همان رخدادي که درباره نقد بخشي از جريانات چپ در کشور روي داد و دهان منتقدين منصف را نيز بست.