به گزارش مشرق، هر بار او برای ماندن این‌قدر اشتیاق داشت که سرانجام دوباره روی نیمکت ایران می‌نشست. او همیشه می‌گفت اشتیاقش را از مردم ایران گرفته است و از بازیکنانش که حاضرند سرشان را در زمین بدهند. این بار اما قضیه فرق دارد. دیگر کروش اشتیاقی برای ماندن نشان نمی‌دهد.
وقتی رودرروی دستیارانش می‌نشیند، حرف از رفتن می‌زند؛ اینکه مأموریتش در ایران تمام شده است: «شما می‌توانید به کارتان ادامه بدهید ولی من با این شرایط، دیگر نه.» کروش ظاهراً ناامید است و حتی وقتی هوادارانش با اشتیاق در فرودگاه از او می‌پرسند؛ «مربی همه شما را دوست دارند و برگردید» پاسخ می‌دهد: «به ایران برمی‌گردم اما نه به عنوان سرمربی تیم‌ملی.» برای او بازگشت دوباره به ایران، مسیر «جدایی» است.
کفاشیان همیشه در جلساتی که با کروش داشت امیدوارانه چنین جملاتی را می‌گفت: «امکانات را مهیا میکنیم... پول جور می‌شود و...» این بار اما در جلسه کفاشیان و کروش، همه چیز به «بن‌بست» رسید. رئیس فدراسیون فوتبال گفت نمی‌تواند امکانات را مهیا سازد چون پول ندارد. درخواست‌های کروش در جلسه روشن بود؛ اینکه زمین کمپ را بسازند - با هزینه حدوداً دو میلیارد تومان - تمام اردوها را مشخص کنند، از تیم حمایت کنند و... کفاشیان اما یک پاسخ داشت: «پول نداریم و از هر جا هم کمک خواسته‌ایم، گفته‌اند نه.»
وزیر ورزش هم شنبه شب حرف‌های کفاشیان را تأیید کرد و گفت: «رفتن یا ماندن کروش به ما ربطی ندارد.» و این یعنی آنها کوچکترین مسئولیتی را در قبال تأمین هزینه‌های این مربی یا پیشبرد برنامه‌های تیم‌ملی، قبول نمی‌کنند. کروش در این شرایط رفتن را به ماندن ترجیح می‌دهد چرا که اعتقاد دارد عزمی برای موفقیت و صعود ایران به جام‌جهانی وجود ندارد. اگر تا قبل از جام ملت‌ها مشکل کروش بود که به تیم‌ملی کمک نکنند، حالا مشکل کفاشیان است. ظاهراً تا زمانی که او باشد، وضعیت به همین شکل خواهد بود. تمام منابع مالی فدراسیون قطع شده است. کمک‌های دولتی و البته پول‌های بین‌المللی که به دلیل تحریم، به دست فدراسیون نمی‌رسد.
کروش که می‌گوید: «اگر ایران حذف شد جواب مردم را چطور باید بدهم؟!» ترجیح می‌دهد آبروی خود را بردارد و جلوی مردم ایران «شرمنده» نشود. جنگجوی نیمکت تیم‌ملی ظاهراً به آخر قصه رسیده است.
او آخرین پیغام خود را برای رئیس در یک جمله خلاصه کرده است: «منتظر خبرهای خوب‌‌تان هستم؛ اینکه بتوانید امکانات را مهیا کنید تا دوباره ادامه همکاری دهیم.» اما فعلاً هیچ خبر خوبی در کار نیست و گویا این بار باید جدایی او را از تیم‌ملی، جدی‌تر از همیشه بدانیم.
کارلوس کروش، ایران را ترک کرده و خیلی‌ها نگران هستند که او دیگر به همکاری‌‌اش با تیم‌ملی ادامه ندهد. او در مصاحبه‌ای معروف گفته بود: «وزیر ورزش و کفاشیان حرف‌های خود را یکی کنند و سپس سراغ من بیایند.» نقل است وزیر قبل از جام ملت‌ها وقتی به تمرین تیم‌ملی رفت، به خاطر همین مصاحبه از کروش گلایه کرد و گفت: «من از این مصاحبه دلخور شدم.» ظاهراً این بار هم داستان همین است. کروش این شرایط را نمی‌پذیرد که تیم‌ملی بار دیگر قربانی اختلاف‌ها شود. او می‌گوید باید این اختلاف‌ها کنار گذاشته شود تا تیم‌ملی بتواند موفق باشد.
وقتی رودرروی دستیارانش می‌نشیند، حرف از رفتن می‌زند؛ اینکه مأموریتش در ایران تمام شده است: «شما می‌توانید به کارتان ادامه بدهید ولی من با این شرایط، دیگر نه.» کروش ظاهراً ناامید است و حتی وقتی هوادارانش با اشتیاق در فرودگاه از او می‌پرسند؛ «مربی همه شما را دوست دارند و برگردید» پاسخ می‌دهد: «به ایران برمی‌گردم اما نه به عنوان سرمربی تیم‌ملی.» برای او بازگشت دوباره به ایران، مسیر «جدایی» است.
کفاشیان همیشه در جلساتی که با کروش داشت امیدوارانه چنین جملاتی را می‌گفت: «امکانات را مهیا میکنیم... پول جور می‌شود و...» این بار اما در جلسه کفاشیان و کروش، همه چیز به «بن‌بست» رسید. رئیس فدراسیون فوتبال گفت نمی‌تواند امکانات را مهیا سازد چون پول ندارد. درخواست‌های کروش در جلسه روشن بود؛ اینکه زمین کمپ را بسازند - با هزینه حدوداً دو میلیارد تومان - تمام اردوها را مشخص کنند، از تیم حمایت کنند و... کفاشیان اما یک پاسخ داشت: «پول نداریم و از هر جا هم کمک خواسته‌ایم، گفته‌اند نه.»
وزیر ورزش هم شنبه شب حرف‌های کفاشیان را تأیید کرد و گفت: «رفتن یا ماندن کروش به ما ربطی ندارد.» و این یعنی آنها کوچکترین مسئولیتی را در قبال تأمین هزینه‌های این مربی یا پیشبرد برنامه‌های تیم‌ملی، قبول نمی‌کنند. کروش در این شرایط رفتن را به ماندن ترجیح می‌دهد چرا که اعتقاد دارد عزمی برای موفقیت و صعود ایران به جام‌جهانی وجود ندارد. اگر تا قبل از جام ملت‌ها مشکل کروش بود که به تیم‌ملی کمک نکنند، حالا مشکل کفاشیان است. ظاهراً تا زمانی که او باشد، وضعیت به همین شکل خواهد بود. تمام منابع مالی فدراسیون قطع شده است. کمک‌های دولتی و البته پول‌های بین‌المللی که به دلیل تحریم، به دست فدراسیون نمی‌رسد.
کروش که می‌گوید: «اگر ایران حذف شد جواب مردم را چطور باید بدهم؟!» ترجیح می‌دهد آبروی خود را بردارد و جلوی مردم ایران «شرمنده» نشود. جنگجوی نیمکت تیم‌ملی ظاهراً به آخر قصه رسیده است.
او آخرین پیغام خود را برای رئیس در یک جمله خلاصه کرده است: «منتظر خبرهای خوب‌‌تان هستم؛ اینکه بتوانید امکانات را مهیا کنید تا دوباره ادامه همکاری دهیم.» اما فعلاً هیچ خبر خوبی در کار نیست و گویا این بار باید جدایی او را از تیم‌ملی، جدی‌تر از همیشه بدانیم.
کارلوس کروش، ایران را ترک کرده و خیلی‌ها نگران هستند که او دیگر به همکاری‌‌اش با تیم‌ملی ادامه ندهد. او در مصاحبه‌ای معروف گفته بود: «وزیر ورزش و کفاشیان حرف‌های خود را یکی کنند و سپس سراغ من بیایند.» نقل است وزیر قبل از جام ملت‌ها وقتی به تمرین تیم‌ملی رفت، به خاطر همین مصاحبه از کروش گلایه کرد و گفت: «من از این مصاحبه دلخور شدم.» ظاهراً این بار هم داستان همین است. کروش این شرایط را نمی‌پذیرد که تیم‌ملی بار دیگر قربانی اختلاف‌ها شود. او می‌گوید باید این اختلاف‌ها کنار گذاشته شود تا تیم‌ملی بتواند موفق باشد.
