به گزارش مشرق، نشریه «شارلی ابدو با انتشار کاریکاتورهای موهن، به حضرت محمد (ص) توهین می‌کند و اسم آن را طنز و فکاهی می‌نامد. این نشریه مورد حمله قرار می‌گیرد و بعد از این حمله مسئله «آزادی مطبوعات» و «آزادی بیان» ناگهان مطرح می‌شود. به‌نظر می‌رسد رسانه‌ها، برخی کاریکاتوریست‌ها، دولت‌ها و بسیاری دیگر در پاسخ به این مسئله آزادی مطبوعات، معیارهای متناقض و استانداردهای دوگانه‌ای دارند.

در حالی‌که جهان حادثه حمله به نشریه فکاهی «شارلی ابدو» را محکوم کرد و بسیاری از مقامات غربی گفتند که حمله به این نشریه در واقع حمله به آزادی مطبوعات بود، «موریس سینِ» یکی از کاریکاتوریست‌های معروف نشریه شارلی ابدو به دلیل کشیدن کاریکاتور پسر سارکوزی که به دلایل مالی به یهودیت گرویده بود، اخراج شد.

او بعد از حادثه حمله به نشریه شارلی ابدو اینگونه نوشت: «من شارلی نیستم...من سین هستم. من قبلاً بعنوان کاریکاتوریست برای نشریه شارلی ابدو کار می‌کردم. در سال 2009، کاریکاتوری را کشیدم در خصوص پسر سارکوزی در حالیکه به دلایل مالی به یهودیت تغییر دین داده بود، و اخراج شدم. شارلی از من خواست تا عذرخواهی کنم ولی من نپذیرفتم. شارلی مرا به خاطر به سخره گرفتن یهودیت اخراج کرد.»

«کلودی آسکولوویچ» یکی از خبرنگاران سیاسی، موریس سین را بعد از انتشار کاریکاتور پسر «نیکلا سارکوزی» رئیس‌جمهور سابق فرانسه، ضدیهودی خواند و «فیلیپه وال» که در سال 2006 به نام «آزادی مطبوعات» کاریکاتورهای موهن به پیامبر اکرم (ص) را منتشر کرد، قبول کرد که کاریکاتورهایی که سین کشیده است، کاملاً زشت بوده است و از کاریکاتوریست خود خواست عذرخواهی کند.

سین حاضر به عذرخواهی نشد و در نهایت اخراج شد و توسط انجمن بین‌المللی ضد نژادپرستی و یهودستیزی (LICRA) به دادگاه کشیده شد.

شارلی ابدو با انتشار کاریکاتورهایی به اسلام و مسلمانان و مسیح و مسیحیت توهین می‌کند و تمامی آنها را آزادی مطبوعات می‌نامد اما در مورد پرونده سین، نتوانست از موضع آزادی مطبوعات خود در مقابل یهودیت دفاع کند.

«کارلوس لاتوف» یک کاریکاتوریست معروف برزیلی به «دیلی صباح» اینگونه گفت: «این یک بحث تمام نشدنی است، تعریف آزادی مطبوعات چیست و در قبال آن سخنان توهین آمیز چیست؟ به چه دلیل برخی موضوعات مشمول آزادی مطبوعات قلمداد می‌شوند و برخی دیگر اینطور نیستند؟ به چه دلیل ما می‌توانیم برخی موضوعات را به سخره بگیریم و برخی دیگر را نمی‌توانیم به مسخره بگیریم؟ آیا برای مثال، نفی هولوکاست، آزادی مطبوعات است یا اینکه یک نفرت نژادی به حساب می‌آید؟ برای مثال نوع برخورد رسانه‌های جریان اصلی با کاریکاتور محمد (ص) و کاریکاتورهای هولوکاست را در نظر بگیرید.»

این کاریکاتوریست برزیلی می‌گوید که انگیزه پشت پرده به سخره گرفتن اسلام هنوز نامشخص است و کمیته یهودیان آمریکا بسیاری از رسانه‌های مهم انگلیس و آمریکا از جمله «دیلی‌تلگراف»، «نیویورک‌تایمز»، «سی ان ان» و «ان بی سی» را به دلیل حذف و یا محو بسیاری از کاریکاتورهای نشریه «شارلی ابدو» مورد مواخذه قرار گرفته‌اند.

در ژوئیه 2008 نیز 20 نویسنده و سیاتمدار فرانسوی در نامه‌ای سرگشاده به «لوموند» از اخراج سین به دلیل انتشار کاریکاتورهایی که توهین به یهودیت خوانده شده بود، حمایت کردند و گفتند: «یک بار دیگر، سین از خط بین شوخی و توهین، کاریکاتور و نفرت عبور کرد.»

این گزارش در پایان اینگونه در خصوص معیارهای متناقض غرب و مسوولان نشریه شارلی ابدو نوشت که آنچه که آنها نادیده گرفتند این بود که شارلی خواستار «آزادی انتقادکردن» از اسلام است اما انتقاد از یهودیت را سرکوب می‌کند.