به گزارش مشرق، حضرت آيت الله خامنه اي در بخشي از بياناتشان فرمودند: هنوز ذهنيت جامعه‏ى ما، تحليل درستى از شعر سپيد و شعر آزاد ندارد. البته براى من خيلى روشن نيست که اين کار چه‏قدر ضرورت دارد. مى‏دانيد که شعر نو و همين شعرهاى نيمايى را ما با ضرورتى قبول کرده‏ايم؛ والّا بى‏خودى که نمى‏آييم يک قالب مطلوب را بشکنيم. قالب شعر کلاسيک، قالب مطلوبى است. اگر کسى بگويد نامطلوب است، حرف درستى نزده است. اين وزن و قافيه، چيز خوب و مثبتى است؛ يک چيز منفى که نيست.

اگر آدم بيايد به خاطر سنت‏شکنى، چيز مثبتى را بشکند و چيز ديگرى دربياورد، براى اين کار علتى لازم دارد. اصلاً نفس سنت‏شکنى، هيچ ايده‏ى مطلوبى نيست. سنت‏شکنى، حرفى است که هيچ پشتوانه‏ى منطقى ندارد؛ مگر اين‏که سنت غلط باشد، يا چيز بهترى در پيش باشد؛ آن‏وقت آدم سنت را مى‏شکند. حالا که مى‏خواهيم اين وزن و قافيه را بشکنيم، آن چيز بهتر چيست؟ يا ضرورت کدام است؟

شعر نيمايى، آن ضرورت را بيان مى‏کرد و مى‏گفت من مى‏خواهم مطالب و مفاهيمى را که جديد است، بيان کنم؛ ولى اينها در آن قالبها نمى‏گنجد. بنابراين، من مجبورم که اين افاعيل را کم يا زياد کنم. يعنى به کمک کم و زياد کردن افاعيل، هم مقصود خودم را بيان کنم و هم اصلاً دستم باز باشد و يک وقت وزن و قافيه، من را محدود نکند. بنابراين، آن درست است؛ اما اين شعر سپيد - که البته ما اسم آن را شعر آزاد مى‏گذاريم، زيرا شعر سپيد وزن دارد؛ يعنى همان شعر نيمايى - چه ضرورتى را ايجاب مى‏کند که ما بکلى وزن را بشکنيم؟ شما مى‏توانيد همين مضمون را در يک چيز موزون بياوريد.

اين مسأله، براى بنده‏ى حقير که با شما صحبت مى‏کنم، حل نشده است. البته سالهاست که اين فکر وجود دارد و متعلق به حالا هم نيست. حدود سال 40 در اين فکر بوديم و روى آن، بحث و مطالعه و صحبت کرديم؛ ولى به نتيجه‏يى دست پيدا نکرديم. درعين‏حال، چون شعر و عروض نيمايى وزن دارد، آن را قبول داريم.