گروه تاریخ مشرق- مرحوم آیت الله میرسید محمد بهبهانی، فرزند مرحوم آیت الله سید عبدالله بهبهانی – از زعمای شهیر مشروطیت- از علمای طراز اول و پرآوازه تهران بود. وی به رغم تبلیغات برخی مخالفان، که او را از علمای متمایل به دربار معرفی می‌کردند دارای شخصیت و وجاهتی مستقل بود و نیاز به چنین ارتباطی نداشت. چیزی که موجب گشت در آن دوره از تاریخ، به ویژه در مقطع نهضت ملی، چنین استنباطی از رفتارهای او صورت گیرد، بیم شدید وی از رشد و توسعه چپ گرایی در ایران بود که توسط دولت مصدق بدان دامن زده می شد. او محمد مصدق را به مراتب مستبدتر و بی دین تر از شاه می‌دانست و بر اساس این باور، به شدت از نزدیک شدن به وی پرهیز داشت.
با آغاز نهضت امام خمینی(قده) در سال 41، آیت الله بهبهانی به حمایت از مطالبات ایشان پرداخت و مغضوب دربار و حاکمیت گشت و بنابر برخی منقولات تاریخی، پیغام جالبی نیز میان او و شاه رد و بدل گردید. آیت الله بهبهانی در 23 آبان 1342 دارفانی را وداع گفت و پس از تشییع در تهران و نجف، در جوار حرم امیرمومنان(ع) مدفون گشت.