به گزارش مشرق، کيهان نوشت: جرس که توسط مهاجراني و کديور و م- هاشمي مديريت مي شود، نوشت: چرايي عدم دستگيري رهبران جنبش سبز در روزهاي ابتدايي و همچنين پس از وقايع روزهاي عاشورا ]9دي[ و 22بهمن مي باشد. تيم هاي امنيتي و اطلاعاتي مدت بسيار مديدي است که با مطالعه حوادث بلوک شرق تدارک وسيعي براي برخورد با مخالفان ديده است.
جرس مي افزايد: بسياري معتقدند دستگيري اين عده موجب فشارهاي خارجي مي شود. ]اما[ سابقه جمهوري اسلامي در 3 دهه گذشته نشان داده که نظام، نه تنها با جنگ فيزيکي بلکه با جنگ رواني نيز به زانو درنمي آيد و همواره از اين کارزار فرصتي براي حذف مخالفان ساخته است. تجربه سال گذشته نشان مي دهد که حاکميت در قلع و قمع اپوزيسيون ترديدي به خود راه نمي دهد و هيچ هراسي ندارد که با تمام نيرو زهر چشم بگيرد. هرچند دولت ترجيح مي دهد آزادي سران مخالفان را نشانه صبر و تحمل خود بداند اما حاکميت معتقد است بايد مرکز اصلي فرماندهي و کنترل مخالفان را تا حدودي آزاد بگذارد تا در هنگام اتفاقات خاص بتواند از طريق فشار بر آنها مسير جنبش را به کنترل درآورد.
اين سايت ضدانقلابي تکثر اپوزيسيون را نقطه قوت خواند اما نوشت: شايد همين نقطه قوت در صورت عدم شفافيت و بحث و بررسي دقيق و روشن بتواند بزرگ ترين نقطه ضعف و پاشنه آشيل جنبش به حساب آيد. از نگاه آنها موسوي بايد در بيرون زندان به فرسايش درآيد تا اينکه در زندان از او يک قهرمان ساخته شود. موضوع جنگ 8 ساله، اعدام هاي سال 67، قانون اساسي و آيت الله خميني، مهم ترين دامي است که سران جنبش را در مقابل برخي از هواداران قرار مي دهد.
جرس نوشت: اينکه ]گفته شود[ موسوي رهبر نمادين جنبش سبز است و هواداران بايد بدون درنظر گرفتن بيانيه ها و منشور جنبش سبز دست به اقدام بزنند در واقع نشان از هدايت موج مخالفان به بيراهه است. ترديدي نيست که بسياري از ايرادات وارده به جنبش به خصوص موسوي، ناشي از عدم درک صحيح از وضعيت مکاني و زماني رهبران جنبش است.
فراز اخير انتقاد جرس احتمالا ناظر به سخنان ديروز موسوي است که مدعي شده بود سبزها براي راهپيمايي و تظاهرات منتظر من و امثال من نخواهند بود. اين اظهارات در حالي عنوان شد که موسوي پيش از اين در آستانه 22خرداد مدعي شده بود حاکميت از طريق ميدان دادن به تظاهرات خياباني دنبال دام گستري و تشديد خشونت و سرکوب است بنابراين راهپيمايي 22خرداد لغو مي شود. ظاهرا با سپري شدن 2 ماه از ماجرا و انبوه ملامت هايي که متوجه کروبي و موسوي شد، حيرت اين دو شدت گرفته و هوس «خياباني شدن» به سرشان زده است و البته به خيال خودشان، بدون هزينه و يا گم و گور کردن رد پاي خود.