گروه فرهنگی مشرق - سید محمد مهدی سیار در شعر "راه" بر خود نهیب می‌زند تا مبادا امور ساده دنیوی او را از هدف اصلی باز دارد.
 
چشم می‌بندم نباید جاده سرگرمم کند
 
چند کوه و آبشار ساده سرگمم کند
 
راه را در شهرهای پر خیابان گم کند
 
یا دهی آرام و دور افتاده سر گرمم کند
 
هم نباید کنج مسجد‌های دنج بین راه
 
سجده سرگمم کند سجاده سرگرمم کند
 
دل به راهی داده‌ام چون رود و شرمم باد اگر
 
برکه‌ای که دل به ماهی داده سر گرمم کند
 
می‌روم، چون آهوان از مردمان، ترسیده‌ام
 
چشم آهویی کنار جاده سرگمم کند