تحلیلگر و عضو ارشد شرکت بیمه مرکزی رژیم اشغالگر قدس اینگونه در اتاق فکر هاآرتص، شرایط کنونی جام جهانی 2014 برزیل را تحلیل می‌کند:
قرار بر این بوده که دولت برآمده از حزب کار برزیل در سال 2014 با حمایت مطلق از تولید داخلی و نگاه تخصصی به بخش مالیات، انبوهی از مشکلات عموم مردم را حل کند اما کدام حمایت و اصولا کدام تولید داخلی؟
این کارشناس بیمه و مشاور عالی اقتصاد در کابینه بر این باور است که برزیل به وسیله جام جهانی به هیچ کدام از مشکلات مالی خود غلبه نخواهد کرد چرا که با رشد روز افزون تورم و همزمان با آن با کاهش رشد اقتصادی همراه خواهد بود.


نگاه معنی دار روزنامه وابسته و تبلیغاتی رژیم صهیونیستی به فضای منفی و مسموم اقتصادی در برزیل البته قابل تامل است و این که چرا این کارشناس با این همه اشتیاق به نیمه خالی لیوان اقتصاد برزیل چشم دوخته نشان از تخاصم و کینه قدیمی نسبت به رشد توده مردم و بالا رفتن سطح رفاه عمومی در آمریکای جنوبی دارد. به هر ترتیب در ادامه این گزارش آمده است:


دیوید میلگروم، مدیر عامل شرکت بیمه اعتباری رژیم اشغالگر قدس می‌گوید: در سه ماهه نخست سال جاری میلادی صادرات رژیم صهیونیستی به برزیل معادل 279 میلیون دلار بوده که نسبت به همین زمان در سال گذشته 10 درصد کاهش داشته است. این گزاره خبری در نگاه نخست نشان از کاهش وابستگی برزیل به خاور میانه دارد اما حقیقت این است که بسیاری از شرکتهای برزیلی به مرز ورشکستگی کامل رسیده اند و دولت برزیل از ترس افشای این واقعیت تلخ اقتصادی و از دست رفتن اعتبار جهانی اجازه انتشار این آمار را نمی‌دهد.


از طرفی علاقه مندان به اخبار و حواشی جام جهانی تصور نکنند که ناآرامی‌های اخیر در برزیل تنها به بهانه جام جهانی شدت گرفته و بعد از آن دیگر خاموش خواهد شد، مدت مدیدی است که این ناآرامی‌ها دولت برزیل را نگران کرده است.


در ادامه این گزارش آمده است: کمپانی بیمه گر Euler Hermes که تابلویی بین المللی داشته و سهامدار اصلی شرکت بیمه مرکزی رژیم اشغالگر قدس محسوب می‌شود این اطلاعات را تایید کرده و حتی اوضاع اقتصادی برزیل را از آنچه ذکر شد، نگران کننده و سیاه تر ارزیابی می‌کند.


در سراسر جهان میزبانی از یک تورنمنت بزرگ باعث خوشحالی مردم آن منطقه می‌شود چرا که اطمینان دارند حکام و سیاستمداران کشورشان از این فرصت بین المللی برای پیشرفت مردم استفاده مناسب خواهند کرد، مثالهای بسیار خوب در این باره کشورهای ژاپن و آمریکا هستند.


(البته نویسنده این گزارش به این نکته اشاره نمی‌کند که میزبانی جام جهانی در آمریکا چه سودی برای بی خانمانها، مردم ساکن در مناطق غرق در فساد و مافیا، جمعیت انبوه جوانان بیکار و مهاجران مبهوت و مانده در خیابانهای شلوغ این کشور داشت!)


در پایان گزارش آمده است: دولت برزیل به بهانه جام جهانی امیدوار بود اشتغال زایی تاریخی داشته باشد اما وقتی نزدیک به 85 درصد از کارگران تاسیسات ورزشی، استادیومها، جاده ها، برجها و حمل و نقل مهاجران هندی، بنگلادشی، پاکستانی و سنگالی هستند چه سهمی از اشتغال زایی به جوانان برزیلی خواهد رسید؟