رسول اکرم(ص)می فرماید: یَخرُجُ رَجُلٌ یُقالُ لَهُ: السُّفیانِیُّ فِی عُمقِ دِمَشقٍ،وَعامَّهُ مَن یَتبُعُهُ مِن کَلبٍ.فَیَقتُلُ حَتَی یَبقُرَبُطُونَ النِّساءِ،وَیَقتُلُ الصِّبیانَ.فَیَجتَمِعُ لَهُم قَیسٌ فَیَقتُلُها حَتی لا یَمنَعُ ذَنَبَ تَلعَهٍ،وَیَخرُجُ رَجُلٌ مِن اهلٍ بَیتِی فِی الحَرَمِ،فَیَبلُقُ ذلِکَ السُّفیانِی فَیَبعَثُ إلَیهِم جُنداً مِن جُندِهِ.فَیَسیرُ حتَّی إذا جاءَ بِبَیداءَ مِنَ اَلارضِ خُسِفَ بِهِم،فَلا یَنجُومِنهُم إلَّآ المُخبِرُ. مردی ازدل دمشق خروج می کند که به او سفیانی می گویند وهمه پیروانش ازنژاد کلب هستند.به قدری خون می ریزد که نوبت به شکافتن شکم زنان وسربریدن کودکان می رسد. تیره قیس (مصری ها و مراکشی ها)در برابرش قیام می کنند وهمه انها را طعمه شیطان می سازد وکسی نمی تواند ازخودش دفاع کند.انگاه مردی از تبار من درحرم خروج می کند. این خبر به سفیانی می رسد.سفیانی سپاهی برای رو درروئی با او می فرستد، چون سپاهیان به سرزمین بیداء می رسند، زمین انها را در کام خود فرو می برد که جز گزارشگری از انها زنده نمی ماند.(۲)