هدف اصلی ورزش بدون تردید، صلح و دوستی و آرامش جهانی است، چندین و چند مثال می‌شود در این خصوص ذکر کرد، آشتی تاریخی آمریکا و چین در یک رقابت ساده تنیس روی میز، نقش انکار ناپذیر المپیک در آواربرداری از سیاهی های دو جنگ جهانی از این دست موارد هستند.
ورزش، عامل دوستی و برابری است و جام جهانی به عنوان یک تورنمنت بزرگ و جذاب یکی از بهترین ویترینها برای نمایش انسانیت، اثبات برابری و مبارزه با موارد شومی چون نژادپرستی است. محیطی عاری از رقابتهای ناسالم، محیطی پاک و جدا شده از کژی و بدی. مطمئنا ورزش و به خصوص فوتبال آن هم در میدان بزرگی چون جام جهانی می تواند در ایجاد صلح پایدار جهانی نقشی تامل برانگیز و بسیار مهم داشته باشد.
باید در طول برگزاری جام جهانی به فکر برپایی چندین نمایشگاه بزرگ فرهنگی باشیم، نمی‌دانم مقامات تا کنون چه کرده اند، فرصت کم است و باید دست به کار شده باشند، حیف است که چنین میدان بزرگی را برای شناساندن ایران به جهان به این راحتی از دست بدهیم، به جای این که به فکر جنس لباسمان باشیم بد نیست برای برپایی چند نمایشگاه بزرگ فرهنگی در برزیل رایزنی کنیم. این یک موقعیت ایده آل است که تنها در اختیار 32 کشور جهان قرار گرفته و باید قدر آن را بدانیم. آرزوی هر کشوری است که در چنین میدانی از سوی سازمان بزرگی مثل فیفا به رسمیت شناخته شود و بتواند برای امور فرهنگی و هنری خود به راحتی مجوز بگیرد. درباره ایران عزیزمان در دنیا، تبلیغات بسیار منفی و بدی صورت می گیرد، باید به همین بهانه ایران را، واقعیت ایران را به جهان نشان دهیم. وقت، وقت صلح است و دوستی و نباید چنین فرصت نابی را از دست بدهیم.
