گروه فرهنگی مشرق - شکرخدا گودرزی جزو آن دسته از نویسندگان و کارگردانهای تئاتر ما است که در کارهایش همواره توجه خاصی نسبت به فرهنگ وهویت اصیل ایرانی داشته و در نمایشهایی که به روی صحنه آورده است نشانه های تکریم و احترامش به باورها و ارزشهای ایرانی و اسلامی قابل بازخوانی است. «خورشید بانو»، «سوگ مهر»، «ایران» و «بهرام چوبینه» از کارهای ماندگار گودرزی در این عرصه محسوب می شوند.
***مدیران مرکز هنرهای نمایشی بی توجه به علقه های اسلامی-ملی به فکر کارهای بفروش هستند
شکرخدا گودرزی در پاسخ به این پرسش مشرق که چرا در ماه های اخیر آن دسته از کارگردانان تئاتر که علقه های اسلامی-ملی دارند کم کار شده اند می گوید:«در سالهای اخیر این سیاستگذاری در مرکز هنرهای نمایشی وجود داشته که باید حتما نمایش هایی که روی صحنه می روند بفروش باشد و در نتیجه چنین سیاستگذاریهایی بوده که نگاه فرهنگ سازی و توجه به هویت ایرانی و اسلامی در تئاتر به حاشیه رانده شد و معیاراصلی، پرفروش بودن نمایشها به هر قیمت و با هرکیفیتی شده است.»
گودرزی ادامه می دهد:«موقعی که نگاه مدیریت کلان تئاتر اینگونه باشد طبیعی است که وضعیت تئاتر به سمت و سوی تجاری تمایل پیدا می کند. مدیران از این نکته غفلت کردند که تئاتر ویترین فرهنگ ما است و نباید این نوع نگاه کاسبکارانه در آن وجود داشته باشد و نتیجه آن هم وضعیت کنونی شده است که در آن برخی از کارگردان ها و گروههای تئاتری بی توجه به عاقبت این نگاه گیشه ای، زیر بار چنین خواسته ای می روند و کار می کنند و عده ای مثل من و گروهم تن به این خواسته نمی دهیم و حاشیه نشین می شویم.»
*** نه کسی به ما جواب درست و حسابی می دهد و نه گوش شنوایی هست
این کارگردان درباره حمایت نهادهای مسئول از طرحهای مذهبی-ملی برای روی صحنه بردن می افزاید:«سه متن برای تصویب به مرکز هنرهای نمایشی ارائه داده ام که دوتای آنها برگرفته از شاهنامه فردوسی و دیگری متمرکز است بر زندگی سهرودی دانشمند عالی قدر و سرشناس جهان اسلام اما بعد از گذشت مدتها از ارائه این کارها متاسفانه نه کسی به ما جواب درست و حسابی می دهد و نه گوش شنوایی هست و هر بار که مراجعه می کنیم با این پاسخ مواجه می شویم که صبر کنید تا بعد.»
گودرزی می افزاید:«کارنامه کاری من در این دو سه دهه اخیرروشن و مشخص است است ولی بعد از ملاقاتی که با مدیریت مرکز هنرهای نمایشی داشتم تازه ایشان از من تقاضای رزومه کاری کردند!»
*** مدیران تئاتر، مدیرانی بی ربط به حوزه کاریشان محسوب می شوند
گودرزی با ابراز ناراحتی از اثرات مهلک حضور چنین مدیران ناآشنایی در رأس کار به مشرق می گوید:«این دوستان بدون هیچ نگاه کارشناسی شده در رأس مدیریت تئاتر قرار گرفته اند و مدیرانی بی ربط به حوزه کاریشان محسوب می شوند. مدیریت ارشد تئاتر کشور از این حوزه هیچ شناختی ندارد و طبیعی است که مدیری که از اوضاع تئاتر خبر ندارد نمی تواند طرحی نو دراندازد.»
*** بودجه سالانه تئاتر به 12 میلیارد هم نمی رسد
شکرخدا گودرزی بحثی همیشگی مبنی بر بودجه اندک هنر تئاتر را دیگر معضل پیش روی آن دانسته و به مشرق اظهار می دارد:«مدیریت بی ربط با تئاتر را که کنار بگذاریم بحث بودجه چالش مهم دیگر تئاتر است که همه این سالها درگیرش بوده ایم و مستقلهایی مثل من نیز بیشترین ضربه را از آن می خورند.»
گودرزی سپس با ذکر مثالی می افزاید:«آقایان برای یک اجرای بیست نفره با کلی عوامل اجرایی، بودجه ای چند میلیون تومانی درنظرمی گیرند؛ بودجه ای که بیشتر به شوخی شبیه است و درمقایسه با هزینه چند میلیاردی تولید یک فیلم در سینما یک بی عدالتی آشکار است. بودجه سالیانه تئاتر به 12 میلیارد تومان هم نمی رسد و از این بودجه، هم برای برگزاری جشنواره های مختلف استفاده می شود هم برای انتشارات و آموزش و هم برای اجرای تئاتر.»
*** برای ساخت سالنهای استاندارد تئاتر، حداقل کار انجام شده است
این نویسنده و کارگردان تئاتر با اشاره به کمبود سالنهای استاندارد تئاتری در تهران و شهرستانها به مشرق اظهار می دارد:«در طی این سالها برای ساخت سالنهای استاندارد حداقل کار انجام شده است و همچنان تئاترشهر و ایرانشهر تنها سالنهای اجرای تئاتر هستند. در شهرستانها هم که اوضاع بدتر از این است. این یک واقعیت است که تعداد سالنهای موجود در ایران به هیچ وجه با جمعیت کشور و اهالی تئاتر متناسب و همگون نیست.»
*** مسئولین باید به این باور برسند که استفاده از هنری مانند تئاتر یکی از بهترین روشها برای ارتقای فرهنگی جامعه است
گودرزی در پایان صحبتهای خود خاطرنشان می سازد:«مسئولین باید به طور جدی بر استفاده از تئاتر به عنوان مجالی برای تبیین فرهنگ ایرانی-اسلامی بیندیشند و بعد از اندیشیدن به طور جدی برای استفاده از چهره های مستعد تئاتر برنامه ریزی کنند. اگر به این باور برسند که استفاده از هنری مانند تئاتر یکی از بهترین روشها برای ارتقای فرهنگی جامعه است مشکلات بعدی قابل حل است وگرنه درب بر همان پاشنه قبلی می چرخد.»
***مدیران مرکز هنرهای نمایشی بی توجه به علقه های اسلامی-ملی به فکر کارهای بفروش هستند
شکرخدا گودرزی در پاسخ به این پرسش مشرق که چرا در ماه های اخیر آن دسته از کارگردانان تئاتر که علقه های اسلامی-ملی دارند کم کار شده اند می گوید:«در سالهای اخیر این سیاستگذاری در مرکز هنرهای نمایشی وجود داشته که باید حتما نمایش هایی که روی صحنه می روند بفروش باشد و در نتیجه چنین سیاستگذاریهایی بوده که نگاه فرهنگ سازی و توجه به هویت ایرانی و اسلامی در تئاتر به حاشیه رانده شد و معیاراصلی، پرفروش بودن نمایشها به هر قیمت و با هرکیفیتی شده است.»
گودرزی ادامه می دهد:«موقعی که نگاه مدیریت کلان تئاتر اینگونه باشد طبیعی است که وضعیت تئاتر به سمت و سوی تجاری تمایل پیدا می کند. مدیران از این نکته غفلت کردند که تئاتر ویترین فرهنگ ما است و نباید این نوع نگاه کاسبکارانه در آن وجود داشته باشد و نتیجه آن هم وضعیت کنونی شده است که در آن برخی از کارگردان ها و گروههای تئاتری بی توجه به عاقبت این نگاه گیشه ای، زیر بار چنین خواسته ای می روند و کار می کنند و عده ای مثل من و گروهم تن به این خواسته نمی دهیم و حاشیه نشین می شویم.»
*** نه کسی به ما جواب درست و حسابی می دهد و نه گوش شنوایی هست
این کارگردان درباره حمایت نهادهای مسئول از طرحهای مذهبی-ملی برای روی صحنه بردن می افزاید:«سه متن برای تصویب به مرکز هنرهای نمایشی ارائه داده ام که دوتای آنها برگرفته از شاهنامه فردوسی و دیگری متمرکز است بر زندگی سهرودی دانشمند عالی قدر و سرشناس جهان اسلام اما بعد از گذشت مدتها از ارائه این کارها متاسفانه نه کسی به ما جواب درست و حسابی می دهد و نه گوش شنوایی هست و هر بار که مراجعه می کنیم با این پاسخ مواجه می شویم که صبر کنید تا بعد.»
گودرزی می افزاید:«کارنامه کاری من در این دو سه دهه اخیرروشن و مشخص است است ولی بعد از ملاقاتی که با مدیریت مرکز هنرهای نمایشی داشتم تازه ایشان از من تقاضای رزومه کاری کردند!»
*** مدیران تئاتر، مدیرانی بی ربط به حوزه کاریشان محسوب می شوند
گودرزی با ابراز ناراحتی از اثرات مهلک حضور چنین مدیران ناآشنایی در رأس کار به مشرق می گوید:«این دوستان بدون هیچ نگاه کارشناسی شده در رأس مدیریت تئاتر قرار گرفته اند و مدیرانی بی ربط به حوزه کاریشان محسوب می شوند. مدیریت ارشد تئاتر کشور از این حوزه هیچ شناختی ندارد و طبیعی است که مدیری که از اوضاع تئاتر خبر ندارد نمی تواند طرحی نو دراندازد.»
*** بودجه سالانه تئاتر به 12 میلیارد هم نمی رسد
شکرخدا گودرزی بحثی همیشگی مبنی بر بودجه اندک هنر تئاتر را دیگر معضل پیش روی آن دانسته و به مشرق اظهار می دارد:«مدیریت بی ربط با تئاتر را که کنار بگذاریم بحث بودجه چالش مهم دیگر تئاتر است که همه این سالها درگیرش بوده ایم و مستقلهایی مثل من نیز بیشترین ضربه را از آن می خورند.»
گودرزی سپس با ذکر مثالی می افزاید:«آقایان برای یک اجرای بیست نفره با کلی عوامل اجرایی، بودجه ای چند میلیون تومانی درنظرمی گیرند؛ بودجه ای که بیشتر به شوخی شبیه است و درمقایسه با هزینه چند میلیاردی تولید یک فیلم در سینما یک بی عدالتی آشکار است. بودجه سالیانه تئاتر به 12 میلیارد تومان هم نمی رسد و از این بودجه، هم برای برگزاری جشنواره های مختلف استفاده می شود هم برای انتشارات و آموزش و هم برای اجرای تئاتر.»
*** برای ساخت سالنهای استاندارد تئاتر، حداقل کار انجام شده است
این نویسنده و کارگردان تئاتر با اشاره به کمبود سالنهای استاندارد تئاتری در تهران و شهرستانها به مشرق اظهار می دارد:«در طی این سالها برای ساخت سالنهای استاندارد حداقل کار انجام شده است و همچنان تئاترشهر و ایرانشهر تنها سالنهای اجرای تئاتر هستند. در شهرستانها هم که اوضاع بدتر از این است. این یک واقعیت است که تعداد سالنهای موجود در ایران به هیچ وجه با جمعیت کشور و اهالی تئاتر متناسب و همگون نیست.»
*** مسئولین باید به این باور برسند که استفاده از هنری مانند تئاتر یکی از بهترین روشها برای ارتقای فرهنگی جامعه است
گودرزی در پایان صحبتهای خود خاطرنشان می سازد:«مسئولین باید به طور جدی بر استفاده از تئاتر به عنوان مجالی برای تبیین فرهنگ ایرانی-اسلامی بیندیشند و بعد از اندیشیدن به طور جدی برای استفاده از چهره های مستعد تئاتر برنامه ریزی کنند. اگر به این باور برسند که استفاده از هنری مانند تئاتر یکی از بهترین روشها برای ارتقای فرهنگی جامعه است مشکلات بعدی قابل حل است وگرنه درب بر همان پاشنه قبلی می چرخد.»
