مرحوم «مرتضايي‌فر» از نخستين نمازجمعه‌ي پس از انقلاب به امامت آيت‌الله طالقاني تا سال 86، يگانه تكبيرگوي نمازجمعه‌هاي تهران بود. وی در آستانه‌ي 73 سالگی با تریبون نماز جمعه وداع كرد، اما «لقب وزير شعار» براي او تا هميشه به يادگار ماند. وي در سال 86، در مورد چگونگي انتساب اين لقب به او در گفتگويي با روزنامه‌ي جام‌جم چنين گفته بود: «آیت‌الله توسلی یک بار مرا دیدند و فرمودند آقای مرتضایی‌فر خبر داری وزیر شعار شده‌ای؟ با تعجب پرسیدم چطور؟ گفتند دیروز امام (ره) از حاج احمد آقا حال شما را پرسیدند که حاج احمد آقا فرمودند وزیر شعار را می‌فرمایید که امام خندیدند و از آنجا بود که این موضوع سراسری شد و به خاطر نفس گرم امام (ره)، بدون این که کسی تبلیغ کند، همه جا به من وزیر شعار می‌گویند.»

 

جالب آنكه او حتي از پيش از انقلاب مجري‌گري و اداره‌ي مراسم سخنراني بزرگان انقلاب را بر عهده داشته است: «به قرآن علاقه‏مند بودم و در کلاس‌هایی شرکت می‌کردم. استاد قرآنم آقای شریفی بودند که مرا با تجوید و کلاسهای قرائت آشنا کردند. بعدها در مجالسی که در مسجد هدایت و لاله زار تشکیل می‌شد، پیش از سخنرانی آیت‌الله طالقانی، آیت‌الله مطهری و برخی دیگر از بزرگان، چند آیه قرآن می‌خواندم و گاه جلسه را اداره می‌کردم. این سابقه‌ای که آیت‌الله طالقانی از من در مجری‌گری سراغ داشتند، زمینه‌ساز حضورم به عنوان مجری نماز جمعه شد.»

علاوه بر اين، مرتضایی‎فر همان کسی است که نخستین بار در مراسم سخنرانی امام(ره) در بهشت زهرا تکبیر گفت و بعد از آن به «بلال انقلاب» نيز معروف شد؛  او خود خاطره‌ي اين روز به ياد‌ماندني را در گفتگويي با فارس اين‌چنين بيان كرده بود: «حضرت امام با شور و هيجاني بي نظير در حال صحبت بودند كه فرمودند، من دولت تعيين مي كنم، من تو دهن اين دولت مي‌زنم... در همين حال، مردم هم كه به اشتياق آمده بودند، شروع كردند به دست زدن، من متوجه شدم كه دست زدن معنايي ندارد، براي همين فرياد زدم الله اكبر كه به يادماندني شد...» او همچنين در بيست و يك‌بار اعزام به حج، اجراي مراسم برائت از مشركين را به عهده داشت.

 

{$sepehr_album_12630}