به گزارش مشرق به نقل از فارس، روزنامه آمريکايي "نيويورک‌تايمز " گزارش خود را درباره شکاف در واشنگتن بر سر مسئله مصر اينگونه آغاز کرد: بعدازظهر شنبه گذشته، "باراک اوباما " رئيس‌جمهور آمريکا توسط گروه امنيت ملي خود مطلع شد که " "فرانک ويزنر " فرستاده ارشد اوباما به قاهره در کنفرانس امنيتي مونيخ اعلام کرده است که با وجود جمعيت سرسخت جوانان مصري که خواستار استعفاي فوري "حسني مبارک " رئيس‌جمهور مصر هستند، مبارک براي تغيير دموکراتيک مصر ضروري است.
اين گزارش افزود: اوباما از شنيدن اين خبر بسيار خشمگين شد و حتي هشدار "هيلاري کلينتون " وزير امورخارجه آمريکا که از حاميان مهم ويزنر به حساب مي‌آيد، در خصوص اينکه انتقال واقعي قدرت در مصر زمان مي‌برد، نيز نتوانست اوباما را از خواسته خود براي آغاز سريع تغيير در مصر منصرف کند. با توجه به اينکه چنين رويکردي اين برداشت را بوجود مي‌آورد که گويا دولت آمريکا از يک ديکتاتور حمايت مي‌کند و درخواست جوانان قاهره را ناديده مي‌گيرد، از همين رو باراک اوباما بلافاصله اعلام کرد که اين پيامي نيست که ما بايد منتقل کنيم.
بنا بر اين گزارش، يکي از مقامات حاضر جلسه توجيهي اوباما با گروه امنيت ملي کاخ‌سفيد اعلام کرد، اوباما در آن روز بلافاصله از "جوزف بايدن " معاون خود خواست تا سياستي سرسختانه در قبال همتاي مصري وي اتخاذ کند. وي همچنين از سناتور "جان کري " خواست تا در گفت‌وگوي تلويزيوني روز يکشنبه گذشته خود که فرداي روز جلسه برگزار شد، در مقابل پيام کلينتون و ويزنر بايستد و مقاومت کند.
اين نشريه آمريکايي در ادامه تأکيد کرد: در هفته‌هاي گذشته، دولت آمريکا به نظر مي‌رسيد که در رويکرد خود در قبال تحولات مصر در مسيري زيگزاگ مانند به سمت جلو و عقب در حال حرکت است؛ يک بار مبارک را به عنوان متحدي با ثبات و قدرتمند توصيف مي‌کرد و باري ديگر تصوير يک دشمن تغيير سياسي معنادار را از وي ترسيم مي‌کرد. دوازده روز پيش اوباما اعلام کرد که مبارک بايد تغيير را هم‌اکنون آغاز کند، اما هفته گذشته، ديپلمات عاليرتبه وي به خبرنگاران گفت که حذف مبارک بسيار عجولانه است و انتقال قدرت در مصر را تضعيف خواهد کرد.
اين گزارش همچنين افزود: اين اختلاف در دولت اوباما تنها مربوط به اظهارات کلينتون و ويزنر درباره مصر نبود، بلکه بايدن نيز در مصاحبه خود اعلام کرد که معتقد است مبارک يک ديکتاتور نيست؛ کلماتي که وي به سرعت از مطرح کردن آنها پشيمان شد. به هر طريق درحالي که دولت آمريکا تلاش مي‌کرد تا پيامي را ابلاغ کند، بايد مخاطبان گوناگوني را نيز مد نظر قرار مي‌داد؛ از جمعيت تظاهرات‌کننده در ميدان التحرير گرفته تا کشورهاي متحد همسايه مصر که نگران گسترش ناآرامي‌ها به کشورهاي خود بودند و همچنين مخاطبان در داخل کشور که هم دموکرات‌ها را شامل مي‌شود و هم جمهوريخواهان را.
در ادامه اين گزارش آمده است: در حقيقت برخي از اختلافات در رابطه با رويکرد آمريکا در قبال تحولات مصر از تعصبات نهادينه وزارت خارجه آمريکا در مقايسه با تعصبات کاخ سفيد ناشي مي‌شود. ديپلمات‌هاي وزارت خارجه آمريکا به بحران مصر از ديد منافع راهبردي آمريکا در منطقه ، تهديد اين بحران براي پيمان صلح 1979 ميان مصر و اسرائيل و همچنين تأثيرات آن بر روند صلح خاورميانه مي‌نگرند. کاخ‌سفيد نيز اين نگراني‌ها را دارد، اما مقامات کاخ‌سفيد همچنين نگران هستند که اگر اوباما از جوانان مصري در خيابان‌هاي قاهره نيز حمايت نکند، به ناديده گرفتن ايده‌آل‌هاي مطرح شده در سخنراني‌اش در سال 2009 در قاهره متهم شود.
