به گزارش مشرق، «طوارق» یا «آمازیگ‌های صحرا» که احیاناً به آنها «مردان آبی بیابان» هم اطلاق می‌شود، مردمانی بیابانگرد هستند که در صحرای بزرگ آفریقا و به ویژه در بیابان‌های الجزایر، مالی، نیجر، لیبی و بورکینافاسو می‌توان حضور آنها را مشاهده کرد.

طوارق مسلمانان اهل سنت مالکی با آمیزه‌ای از عقاید آفریقایی هستند و هویت آنها همان هویت ساکنان شمال آفریقاست و به زبان آمازیگ و عربی الجزایری و الجزایری بیابانی سخن می‌گویند.

طوراق ترجیح می‌دهند که آنها را «ایموهاگ» بنامند که به معنای «مردان شرافتمند آزاد» است و هم اکنون محل اصلی سکونت آنها را تونس، شمال مالی، نیجر، غرب لیبی، جنوب مصر و جنوب الجزایر تشکیل می‌دهد و خیمه‌ها و چادرها محل اصلی سکونت آنهاست، اگرچه در این میان دارای خانه‌های گلی نیز هستند.

از نکات بسیار جالب در میان عادات و آداب و رسوم طوارقی‌ها جایگاه «زن» در جوامع آنهاست. در حالی‌که بسیاری از جوامع جهان به سوی مردان و تمرکز و تکیه بر آنها توجه دارد و حتی برخی جوامع ارزشی برای زنان قائل نمی‌شوند، «زن» در جامعه طوارقی‌ها جایگاه بسیار ویژه و ارزشمندی دارد و از قدرت و استقلال بسیاری برخوردار است.

این مردمان بیابان‌گرد که به دلیل لباس رسمی آنها که به رنگ آبی است، «آبی پوشان» نیز می‌گویند با گله‌های شتر خود بدون توجه به مرزها و موانع موجود میان کشورها در دیگر کشورهای آفریقایی تردد می‌کنند و از گذشته‌های دور به جنگجو بودن مبارزات مسلحانه معروف و همواره مسلح بوده و با خود سلاح حمل می‌کنند.

حدود دو هزار تن از مسلمانان طوارق که از سالها پیش به ایتالیا مهاجرت کرده‌اند در شهر پوردنون این کشور زندگی می‌کنند.

با گذشت چندین سال طوارق‌ها هنوز هم آداب و رسوم و شیوه‌های لباس پوشیدن خود را حفظ کرده و به آنها پایبند هستند.

جمعیت طوارق در سال ۲۰۱۲ حدود ۲ تا ۳ میلیون نفر برآورد شده است و بیشترین جمعیت آن‌ها در مالی ساکن است که حدود ۱ میلیون نفر از جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهد.