گروه فرهنگی مشرق - مریلا زارعی بازیگر فیلم "شیار 143" و برنده سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر در گفتگو با همشهری جوان می گوید:
خواهرم [ملیکا زارعی(خاله شادونه)] با وجود اینکه توصیه کردیم که فیلم را نبیند، باز طاقت نیاورد و تماشا کرد. و تاثیر فیلم را تا همین لحظه با خودش دارد. اما از همه جالب‌تر واکنش برادرم بود. برادری که سال‌هاست ایران زندگی نمی‌کند و استثنائا در این ایام اینجا بود. او اصلا فیلم ایرانی نمی‌بیند و بازیگران ایرانی را خیلی قبول ندارد. همیشه به من می‌گوید شما‌ها بازیگر نیستند، برای اینکه آن‌قدر که فیلم‌های خارجی ما را منقلب می‌کند، شما‌ها نمی‌توانید این کار را انجام بدهید.
به خاطر همین مخاطب سینمای ایران نیست. وقتی می‌خواستم به خانواده‌ام بلیت بدهم از او خواهش کردم شما این فیلم را نبین. اما خیلی اتفاقی ایشان فیلم را دید و بعد از ۲۰ سال کار حرفه‌ای من، برای اولین بار بود که با دسته گل برگشت خانه. من حیرت کردم. چون جوانی است که در ایران زندگی نمی‌کند و آدمی است با تفکرات و اعتقادات خاص خودش که در جهت فیلم و ماجرای آن نیست، اما برای اولین بار به من آفرین گفت. این آفرین از همه جوایز برای من بزرگ‌تر است. چرا که جوان است و آرمان‌ها و اعتقادات خودش را دارد، به خاطر همین احساس کردم وقتی این آدم از «شیار۱۴۳» متاثر می‌شود، من احتمالا کارم را درست انجام داده‌ام. به خاطر همین آفرینِ او و مادرم، برایم طعم دیگری داشت .
خواهرم [ملیکا زارعی(خاله شادونه)] با وجود اینکه توصیه کردیم که فیلم را نبیند، باز طاقت نیاورد و تماشا کرد. و تاثیر فیلم را تا همین لحظه با خودش دارد. اما از همه جالب‌تر واکنش برادرم بود. برادری که سال‌هاست ایران زندگی نمی‌کند و استثنائا در این ایام اینجا بود. او اصلا فیلم ایرانی نمی‌بیند و بازیگران ایرانی را خیلی قبول ندارد. همیشه به من می‌گوید شما‌ها بازیگر نیستند، برای اینکه آن‌قدر که فیلم‌های خارجی ما را منقلب می‌کند، شما‌ها نمی‌توانید این کار را انجام بدهید.
به خاطر همین مخاطب سینمای ایران نیست. وقتی می‌خواستم به خانواده‌ام بلیت بدهم از او خواهش کردم شما این فیلم را نبین. اما خیلی اتفاقی ایشان فیلم را دید و بعد از ۲۰ سال کار حرفه‌ای من، برای اولین بار بود که با دسته گل برگشت خانه. من حیرت کردم. چون جوانی است که در ایران زندگی نمی‌کند و آدمی است با تفکرات و اعتقادات خاص خودش که در جهت فیلم و ماجرای آن نیست، اما برای اولین بار به من آفرین گفت. این آفرین از همه جوایز برای من بزرگ‌تر است. چرا که جوان است و آرمان‌ها و اعتقادات خودش را دارد، به خاطر همین احساس کردم وقتی این آدم از «شیار۱۴۳» متاثر می‌شود، من احتمالا کارم را درست انجام داده‌ام. به خاطر همین آفرینِ او و مادرم، برایم طعم دیگری داشت .
