به گزارش مشرق، در برنامه ققنوس شب گذشته که با حضور نرگس آبیار نویسنده و کارگردان برگزار شد، فیلم «شیار 143» مورد نقد و بررسی قرار گرفت. نرگس آبیار با اشاره به اینکه در ابتدا نویسنده بوده و سپس به دنیای سینما علاقه مند شده است گفت: من همیشه پیگیر مسائل سینما بودم و فیلم های روز دنیا را می دیدم ولی هیچ وقت فکر نمی کردم فیلم بسازم. در سال 75 اولین نوشته هایم چاپ شد. بعد از آن سینمای جنگ را دنبال کردم و متوجه شدم که سینما مخاطبان بیشتری دارد و می توان حرف های جهانی زد.
وی افزود: من اوایل خیلی غریزی سینما را پیگیری کردم و هیچ دوره یا آموزشی ندیده بودم. البته هنوز هم غریزی کار می کنم و ممکن است سر صحنه فیلمبرداری فیلمنامه را عوض کنم.
این کارگردان سینما با اشاره به این مطلب که در سال های اخیر نویسندگان حوزه ادبیات بیشتر به سراغ فرم می روند گفت: نویسندگان بیشتر علاقه مند هستند که فرم ها و ساختارهای جدید را تجربه کنند و گاهی اوقات سعی می کنند از نثرهای پیچیده استفاده کنند که این موجب گنگ شدن فضای داستان برای مخاطب می شود، بنابر این با توجه به این مسئله سینماگر هم سعی می کند از این ادبیات دوری کند.
داشتن دغدغه اولویت فیلم ساز دفاع مقدسی
آبیار در پاسخ به این سوال که علت بی توجهی سینما گران به ادبیات دفاع مقدس را چه می‌دانید، گفت: ساخت فیلم با موضوع دفاع مقدس در درجه اول هزینه بسیار زیادی نیاز دارد. به نظرم دلیل دیگری که کارگردانان به دنبال این موضوع نمی روند این است که در گذشته آثار ضعیفی با نگاه های تک بعدی در این حوزه ساخته شده و فیلم ساز ترجیح می دهد سراغ موضوعات دیگری برود. البته باید تاکید کنم که ساخت که فیلم با در حوزه دفاع مقدس نیازمند داشتن دغدغه پیرامون این موضوعات است و آن فضا را درک کرده باشد.
وی افزود: من در فیلم «شیار 143» فضای پشت صحنه جنگ را نشان دادم، آدم هایی که برایم باورپذیر و قابل درک بودند را به نمایش گذاشتم. به نظرم فیلم ساز باید به سراغ موضوعاتی برود که با آن ها آشناست.
کارگردان فیلم «شیار 143» با بیان اینکه دوران دفاع مقدس انکار ناپذیر است
گفت: جنگ پتانسیل بسیار خوبی برای پرداخت داستان نویسان و سینماگران کشور
ما دارد چون در جنگ دائما با مقوله مرگ همراه هستید و در اینجاست که نگاه
انسان عمق پیدا می کند. آدم های زمان جنگ خاص می شوند و کارکردن درباره
زندگی این آدم ها بسیار مهم است. به نظر من رنج، انسان را شکوهمند می کند.
رنج می تواند درون را پالایش دهد و موجب بالارفتن روح می شود و این بستگی
به نگاه انسان به رنج دارد.
عدم انتخاب فیلم در ابتدا بسیار عجیب بود.
آبیار در ادامه گفت: من سعی می کنم در ژانری فیلم بسازم که نسبت به آن احاطه دارم و با فضای آن آشنا هستم. فیلم سازی در حوزه دفاع مقدس نیاز به دیدن مناطق جنگی و آشنا شدن با آن فضا را دارد در غیر این صورت فیلمی که ساخته می شود تصنعی و به دور از واقعیت خواهد بود و صرفا با مطالعه به دست نمی آید.
نرگس آبیار در پاسخ به این سوال که چرا هیئت انتخاب جشنواره فجر در ابتدا فیلم «شیار 143» را انتخاب نکردند، گفت: برای بنده هم عجیب بود که چرا این اتفاق افتاد و شاید ناشی از سلیقه متفاوت هیئت انتخاب باشد. افرادی که فیلم را دیده بودند از فیلم تمجید می کردند و نمی دانم چرا مورد استقبال قرار نگرفت. البته بعد از این ماجرا ما اکران های محدودی را داشتیم که منتقدین فیلم را دیدند و یادداشت هایی نوشتند همچنین آقای رضا داد، دبیر جشنواره زمانی که فیلم را دیدند، پسندیدند و فیلم وارد بخش مسابقه سودای سیمرغ شد و من این اتفاق را میمون و مبارک می دانم.
تقدیم «چ» به «شیار 143» توسط حاتمی کیا
وی افزود: آقای حاتمی کیا «چ» را به «شیار 143» تقدیم کرد که برای من بسیار شگفت انگیز و شوک آور بود و هیچ وقت فکر نمیکردم این افتخار نصیب من بشود. من بخش زیادی از زندگیم را تحت تاثیر فیلم های آقای حاتمی کیا گذراندم. این نشان دهنده آن است که آقای حاتمی کیا دغدغه دفاع مقدس دارند. بزرگترین هدیه ای که در این جشنواره گرفتم حضور حاتمی کیا در نمایش «شیار 143» است.
