به گزارش مشرق، کیهان در ویژه های خود نوشت:
یک توافق 6 ماهه دیگر برای محدودتر کردن برنامه هسته‌ای ایران !
اندیشکده
آمریکایی بلفر توافق نهایی با ایران برای برنامه غنی‌سازی را دشوار خواند و
پیش‌بینی کرد توافقنامه 6 ماهه فعلی به یک توافق موقت دیگر منتهی شود و
محدودیت‌های جدیدی را از ایران بخواهد.
گری سیمور (هماهنگ‌کننده
سابق تسلیحاتی کاخ سفید و مدیر اجرایی تحقیقات در اندیشکده بلفر هاروارد)
در تحلیل اندیشکده بلفر خاطرنشان کرد: هدف از توافق مقدماتی ژنو ایجاد زمان
و مجال سیاسی برای مذاکره بر سر یک توافق نهایی در مدت شش ماه است. اما
ایران و 1+5 همچنان در مورد موضوع اصلی مذاکرات بسیار دور از هم هستند.
موضوع اصلی عبارت از این است که آیا ایران به عنوان بخشی از برنامه هسته‌ای
«صلح‌آمیز» می‌تواند ظرفیت غنی‌سازی را داشته باشد یا خیر. از آنجا که این
موضوعی بسیار اختلاف‌برانگیز و بغرنج است، بعید است که حل و فصل نهایی
موضوع در شش ماه به دست آید.
وی می‌افزاید: در عوض، به منظور زنده
نگاه داشتن این فرایند و جلوگیری از پیامدهای بن‌بست یا شکست دیپلماسی،
گروه 1+5 و ایران احتمالا یک توافق موقتی دیگر را نهایی می‌کنند که مذاکرات
برای توافق نهایی را تمدید خواهد کرد و می‌توان امیدوار بود که این توافق
(موقتی) شامل محدودیت‌های بیشتر بر برنامه هسته‌ای ایران در ازای کاهش
بیشتر تحریم‌ها باشد. این احتمالا بهترین نتیجه‌ای است که دیپلماسی
می‌تواند عرضه کند.
سیمور در ادامه می‌نویسد: به هر حال برای غرب
توافقی موقتی که برخی جنبه‌های مهم برنامه هسته‌ای ایران را کند یا متوقف
می‌کند، به توافق نکردن ترجیح دارد. اما دورنمای ایجاد شرایط لازم برای
مذاکره بر سر یک توافق فراگیر در مدت شش‌ماه چیست؟ اگر سطح کنونی تحریم‌ها
برای مجبور کردن ایران به کنار گذاشتن برنامه هسته‌ای کافی نیست، به نظر
بعید می‌رسد که کاهش تحریم‌ها طبق توافق شش‌ماهه برای تغییر بنیادین
محاسبات ایران کافی باشد. اما اگر 1+5 قادر باشد تحریم‌های باقی مانده را
در مدت مذاکرات شش‌ماه حفظ کند و اگر ایران باور داشته باشد که 1+5 تمایل
دارد و قادر است تحریم‌های کاهش یافته را در صورت نرسیدن به توافق نهایی
مجددا برقرار سازد و تحریم‌های بیشتری نیز وضع کند، در این صورت بیشتر
محتمل است که ایران درخواست‌ها برای محدودیت بیشتر بر برنامه هسته‌ای خود
را بپذیرد.
وی ادامه می‌دهد: واشنگتن و شریکانش برای حفظ فشار باید
اثبات کنند که می‌توانند تحریم‌های باقی مانده را اجرا کنند از جمله اینکه
کشورها و شرکتهایی را که درصدد بهره‌برداری از سست شدن تحریم‌ها باشند
مورد تحریم قرار دهند. واشنگتن و شریکانش باید همچنین تهدید کنند که اگر
ایران خواسته‌های آنها را رد کند از مذاکرات خارج خواهند شد. کنگره آمریکا
می‌تواند با اعلام حمایت از تحریم‌های بیشتر پس از شش‌ماه در صورت عدم
پیشرفت کافی در مسیر توافق نهایی، به تقویت تهدید علیه ایران کمک کند.
سیمور
معتقد است: بعید است که توافق نهایی در مدت شش ماه به دست آید زیرا دو طرف
در خصوص مسئله مرکزی برچیدن بخش زیادی از برنامه غنی‌سازی، کنار گذاشتن
رآکتور اراک و پذیرش نظارت‌های سرزده، بسیار دور از هم هستند. نتیجه این
وضعیت احتمالا یک توافق موقتی دیگر است که شروط توافق جاری را برای مدت شش
ماه دیگر تمدید می‌کند و می‌توانیم امیدوار باشیم که شامل محدودیت‌های
بیشتر بر برنامه هسته‌ای ایران در ازای کاهش بیشتر تحریم‌ها باشد.
همه گزینه‌ها روی میز است به قداره‌بند آمریکایی تهمت نزنید!
رئیس‌جمهور در اظهارنظری قابل تأمل، باراک اوباما را فردی مؤدب توصیف کرد.
حسن
روحانی در مصاحبه با روزنامه فایننشال تایمز عبارتی را به کار برده که
تیتر نشریات زنجیره‌ای طرفدار آمریکا شده است. (به عنوان مثال روزنامه شرق
تیتر زد: اوباما را مودب و باهوش یافتم). وی در پاسخ این سؤال که آیا شما
آماده‌اید که مثلا در آینده اوباما را به تهران دعوت کنید و نظر شما در
مورد او به عنوان یک شخصیت سیاسی چیست، می‌گوید: «در مکالمه تلفنی‌ای که
داشتیم، من وی را فردی با ادبیاتی مودب و هوشمندانه دیدم. همانطور که پیش
از این گفتم، مسائل ایران و آمریکا بسیار پیچیده است و نمی‌توان آن را در
یک دوره زمانی کوتاه حل کرد. با وجود این پیچیدگی‌ها، در 100 روز گذشته
گشایش‌هایی رخ داده که بعدها می‌تواند افزایش یابد.»
گفتنی است دو
روز پس از مکالمه تلفنی آقای روحانی با اوباما- که یکی از مصادیق رفتار
نابجا در سفر نیویورک بود- رئیس‌جمهور آمریکا با بنیامین نتانیاهو ملاقات
کرد و ضمن تهدید بر تشدید فشار علیه ایران، با ادبیات چاقوکش‌ها و
قداره‌بندها مدعی شد همه گزینه‌ها از جمله گزینه نظامی علیه ایران روی میز
است. او همچنین حامی اصلی تحریم‌های غیرانسانی و خصمانه علیه ملت ایران
است. همچنین دولت اوباما در ترورها و خرابکاری‌های هسته‌ای علیه ایران
پیشگام بوده و از سوی دیگر بر اعتبار ارتکاب جنایت‌های متعدد علیه ملت‌های
افغانستان و پاکستان و عراق و سوریه و مصر و... یک جنایتکار جنگی تمام عیار
است که صرفا روی دست چدنی، دستکش مخملین کشیده و به عبارت دیگر فریبکار
نیز هست؛ چنان که توافق هسته‌ای سه سال پیش ایران و غرب- با وساطت ترکیه و
برزیل- را با وجود حمایت از اقدام مشترک اردوغان و داسیلوا، نقض کرد.
با
این اوصاف که شرح آن مثنوی هفتاد من کاغذ می‌شود، عجیب به نظر می‌رسد که
دکتر روحانی کارگزار ارشد جبهه شیطان بزرگ را مودب یافته اما یکی از این
ویژگی‌های منافقانه، جنایتکارانه، عهدشکنانه، متکبر و زورگویانه را بازگو
نکرده است.
تایم: تصور فروپاشی ایران خیال خام بود
«واقعیت
این است که ایران در یک دهه اخیر به کمک هزاران دانشمند و کارشناس خود به
فناوری هسته‌ای دست یافته و برنامه هسته‌ای این کشور قابل نابودشدنی نیست»
فرید
زکریا تحلیل‌گر ارشد مجله تایم معتقد است: ایران در سال 2003 نیز به دنبال
توافق هسته‌ای بود. اما دولت بوش توافق را پس زد زیرا معتقد بود که نظام
ایران، ضعیف است، بر اثر ضربه تحریم‌ها خرد شده است و در صورت ادامه
سخت‌گیری واشنگتن یا تسلیم می‌شود و یا فرو می‌پاشد. از این رو توافقی
انجام نشد. اما نتیجه چه بود؟ در سال 2003 ایران 160 سانتریفیوژ نصب کرد و
اکنون این کشور در حدود 19 هزار سانتریفیوژ دارد.
امروز هم اگر توافق نمی‌کردیم، ایران پیشبرد برنامه هسته‌ای خود را ادامه می‌داد.
وی
ادامه می‌دهد: واقعیت این است که ظرف یک دهه گذشته، ایران به فناوری
هسته‌ای جدی در زمینه انرژی هسته‌ای با کمک هزاران دانشمند و کارشناس دست
یافته است. همچنین برای یک کشور غنی از نفت، هزینه یک برنامه هسته‌ای
تقریبا ناچیز است. طبق برآورد اداره اطلاعات انرژی آمریکا، درآمد سالانه
نفت ایران حتی در زمان اعمال تحریم‌ها، حدود 69 میلیارد دلار است.
زکریا
می‌نویسد: توافق ژنو بخش اعظم این برنامه را متوقف می‌کند و تنها یک بخش
مهم را نگه می‌دارد. که ذخیره اورانیوم 20 درصدی است که تهران متعهد شده
است از غلظت آن بکاهد یا این مقدار اورانیوم را طوری تبدیل کند که جلوی غنی
سازی تا سطح 90 درصد موردنیاز برای ساخت یک بمب اتمی گرفته شود.
تایم
می‌افزاید: به نظر می‌رسد رویکرد نتانیاهو تکرار رویکرد بوش است. وی
می‌پندارد ایران به سوی فروپاشی یا تسلیم پیش می‌رود، در حالی که مدرکی دال
بر هیچ یک از این دو مورد وجود ندارد. (فراموش نکنید که جمهوری اسلامی هشت
سال جنگ خونبار با عراق را بدون تسلیم تاب آورد.) نتانیاهو همچنین معتقد
است که حمله نظامی، برنامه هسته‌ای ایران را به اندازه کافی به تعویق
می‌اندازد و آن گاه رژیم تغییر می‌کند. این یک خیال خام است نه راهبرد.
در
همین حال پایگاه خبری بلومبرگ از قول رابرت اینهورن مشاور سابق وزارت
خارجه آمریکا نوشت: توافقنامه کامل و بدون نقص با ایران آن‌چنان که
اسرائیلی‌ها از آمریکا می‌خواهند، قابل دستیابی نیست.
لس‌گلب
دیپلمات سابق آمریکایی و نویسنده نشریه «فارین‌پالیسی» در این زمینه به
بلومبرگ گفت: «فکر نکنید که تشدید تحریم‌ها به سرنگونی حکومت روحانیون در
ایران منتهی خواهد شد».
بلومبرگ در ادامه تفسیر خود نوشت: تغییر رژیم به نظر خوب می‌رسد اما به ندرت عملی است.
منتقدنوازی وزارت ارشاد
وزارت
ارشاد در نامه‌ای فاقد سند، از روزنامه وطن امروز خواست رویه خود را تغییر
دهد. پیش از این برخی اخبار از تکاپوی برخی مدیران وزارت ارشاد برای محدود
کردن روزنامه‌های منتقد دولت و ترویج روزنامه‌های حامی خبر داد.
وطن
امروز دراین زمینه گزارش داد: دیروز (پریروز) نامه‌ای رسمی به روزنامه
رسید از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی. در نامه خطاب به ما آمده بود:«به
آگاهی می‌رساند موضوع درج مطالب و تیترهای حاوی افترا و توهین به افراد که
موجب تشویش اذهان عمومی است در شماره‌های متعدد آن روزنامه در جلسه 4/9/92
هیات نظارت بر مطبوعات مورد رسیدگی قرار گرفت. هیات مذکور مصوب نمود، مستند
به بند 8 ماده 6 قانون مطبوعات به جنابعالی تذکر داده شود. ضروری است نسبت
به رعایت دقیق مفاد قانون مطبوعات دقت نموده، در انتشار مطالب انتقادی
حدود قانونی را مراعات نمایید.»
روزنامه مذکور می‌افزاید: «در متن
نامه به هیچ مصداق و مثال و شماره خاصی از روزنامه اشاره نشده. ظاهرا
دوستان وزارتخانه فرهنگ که خیلی تمایل ندارند با پسوند «ارشاد» شناخته
شوند، اساسا با خط‌مشی روزنامه مشکل دارند و در تلویحی نزدیک به تصریح از
ما می‌خواهند کلا رویه و روندمان را عوض کرده، آنگونه بنویسیم که ایشان
می‌خواهند.
وطن امروز نوشت: «خوب بود دوستان وزارت فرهنگ دقیقا
بگویند نسبت این تذکر با این دوجمله جناب روحانی چیست که اولا «دولت را نقد
کنید» و ثانیا «در عرصه فرهنگ، دولت اعتدال موفق شد نگاه امنیتی را کاملا
حذف کند و فضا را از حالت فضای امنیتی درآورد»؟! از قرار، مطلوب بعضی‌ها از
جامعه خبری، همان معدود خبرنگارانی هستند که در زنگ انشای یکصد روزه،
فراتر از نقش ضبط صوت به بله قربان‌گوهای این و آن بدل شده بودند!»
این
روزنامه می‌افزاید: «درنهایت دوباره باید تاکید کنیم ای کاش دوستان به جای
عباراتی مثل «درج مطالب و تیترهای حاوی افترا و توهین به افراد که موجب
تشویش اذهان عمومی است» به یک نمونه از این مطالب یا تیترها اشاره می‌کردند
تا ما متوجه شویم کدام حدود قانونی را باید رعایت کنیم!»
این قبیل
برخوردها با رسانه‌های منتقد درحالی است که برخی دست‌اندرکاران وزارت
ارشاد، حمایت از محافل قانون‌شکن در حوزه رسانه و کتاب و فیلم و موسیقی و
هنر را شروع کرده‌اند و گویا اگر توبیخ و تذکری هم هست، صرفا متوجه منتقدان
اصولگراست! و این درحالی است که رئيس‌جمهور در مصاحبه اخیر با تخطئه امر
نظارت ادعا کرده بود مردم خودشان می‌توانند انتخاب کنند و به محصولات
فرهنگی اقبال و ادبار نشان دهند!
