به گزارش مشرق، تغییر و تحولات مدیران امری معمول و گریز ناپذیر است، اما جابجایی پی در پی مدیران در حوزه فرهنگ که نیاز به یک برنامه ریزی درازمدت و زیربنایی دارد امری نگران کننده و همچون سمی مهلک در بدنه فرهنگی مدیریت کشور است.

رفت و آمد مدیران فرهنگی و تغییر سیاست ها و برنامه ها در کوتاه مدت در شرایطی  که جامعه به شدت به کار فرهنگی کارشناسی شده نیاز دارد آسیبهای جبران ناپذیری به همراه دارد که لازم است به آن توجه بیشتری شود.

سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران که حالا از جمله سازمانهای مهم فرهنگی و تاثیر گذار به شمار می رود برای ششمین بار در 8 سال گذشته دستخوش تغییر می شود تا با احتساب ورود علی عسگری به عنوان اولین رئیس این سازمان در آغاز مدیریت شهری قالیباف(1384)  و شهاب مرادی به عنوان ششمین سکان دار، عمر متوسط مدیریت در این سازمان به یک سال و دوماه تقلیل یابد!

هر چند بخشی از این تغییرات بدلیل ناکارآمدی بوده و اتفاقا کاملا بجاصورت گرفته است و اجتناب ناپذیر هم بوده، اما متاسفانه ناپایدار بودن عمر مدیریتهای فرهنگی و آوردن و بردن آنها بدون نقشه و نگاه جامع فرهنگی، وقفه های جدی در مسیر ایجاد کرده و می کند و چیزی که فدا می شود بیت المال و عمر و انگیزه نیروی انسانی است.

 پرداختن به زيرساخت هاي فرهنگي و فراهم آوردن بسترهاي لازم براي مديريت راهبردي فرهنگي كشور در قبال هجمه‏ هايى كه امروز وجود دارد، بی شک نیاز به یک مدیریت پایدار، قدرتمند، با برنامه و بدور از هیجانات سیاسی دارد تا با برنامه ریزی دقیق و بلند مدت که لازمه آن نگاه ژرف و عمیق است شاهد پویایی فرهنگ جامعه باشیم.