به گزارش مشرق به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی آثار حضرت آیت‌الله مصباح یزدی، رئیس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) در دیدار با رییس شورای معارف سیما، مدیر شبکه قرآن و معارف، و جمعی از همراهان آنان گفت: در سیستم فرهنگی کشور یک تضاد کاملاً مشهود است. از یک‌سو، نظام اسلامی اقتضائاتی دارد که بسیار گسترده است و شرایط موجود به خصوص در مقایسه با شرایط قبل و حتی اوایل انقلاب بسیار تفاوت دارد. توقعات بسیار است؛ اما شرایط عینی جامعه برای تحقق بخشیدن به آن‌ها کاملاً مساعد نیست. از سوی دیگر، توقع این است که افرادی باید تحت آموزش قرار بگیرند؛ چراکه رسوبات و بقایایی که از دوران قبل از انقلاب وجود دارد یا کسانی که تحت تأثیر افکار الحادی غرب هستند، می‌خواهند به دلخواه خود عمل کنند و شبیه دستگاه‌های خارجی باشند.
ایشان ادامه داد: اگر اسلام و اقتضائات نظام اسلامی را نادیده بگیرند، بزرگ‌ترین وظیفه‌ای را که به عنوان دستگاه فرهنگ‌ساز بر دوششان است فراموش شده است. و به یک معنا خون شهدا پایمال شده است، و اگر بخواهند این دستگاه، اسلامی و خالی از هرگونه نقص، عیب و قصوری باشد، شرایط فراهم نمی‌شود و بخش عظیمی از جامعه را ارضا نمی‌کند. بنابراین، هنر مدیران این است که با توجه به آرمان‌ها و در نظر گرفتن شرایط جامعه سعی کنند هر روز قدمی به سوی قله‌ها بردارند.
آیت‌الله مصباح یزدی گفت: برنامه‌ها و کارهای صداوسیما در سالهای اخیر و در دوره مدیریت آقای مهندس ضرغامی بسیار بهتر از دوره‌های سابق شده و هنری که باید مسئول این دستگاه داشته باشد تا به تدریج به سوی آرمان‌ها حرکت شود، با مدیریت ایشان محقق شده است.
آیت‌الله مصباح یزدی با تأکید بر جایگاه بی‌بدیل رسانه ملی در جامعه افزود: هم‌اکنون صداوسیمای جهموری اسلامی منحصر در پخش اخبار و انتشار اطلاعات ساده و روزمره نیست؛ بلکه به فرموده امام یک دانشگاه است. عمده آنچه که باید مردم یاد بگیرند از طریق صداوسیما است. نسبت مطالبی که مردم از این رسانه دریافت می‌کنند با سایر رسانه‌ها (روزنامه‌ها و کتاب) قابل مقایسه نیست.
ایشان مسئولیت بخش رسانه را تنها یک مسئولیت ساده ندانست و آن را وظیفه‌ای بسیار حساس و بزرگ که باید روزی درباره آن پاسخ‌گو بود، شمرد و خاطرنشان کرد: پیش از پیدایش تکنولوژی‌های جدید رسانه‌ای، عمده راه انتقال فرهنگ به مردم از راه گفت‌وگوهای شفاهی، وعظ و مجالس عزاداری بود؛ اما در عصر جدید، چه از آن وقتی که رسانه‌های نوشتاری فراگیر شد و چه از زمانی که رادیو و تلویزیون در دسترس قرار گرفت و جای خود را باز کرد، وظیفه فرهنگ‌سازی و تحقق اهدف فرهنگی بر دوش رسانه‌هاست. نقشی که رسانه‌های دیداری و شنیداری در فرهنگ‌سازی و ساختن جامعه ایفا می‌کنند، هیچ دستگاه فرهنگی دیگری ندارند. این رسانه بزرگ‌ترین دستگاه سازنده فرهنگ کشور است.
وی تأکید کرد: همکاری دستگاه‌های فرهنگی باید با رسانه ملی روزبه‌روز بیشتر شود؛ چراکه تولیدکننده بدون توزیع‌کننده امکان عرضه محصولات خویش را ندارد. به طور طبیعی هرچه ارتباط مولَد و موزَع بیشتر باشد، هر دو طرف از نتایج آن بیشتر بهره‌مند می‌شوند و بهتر می‌توانند به وظایف خود عمل کنند.
ایشان ارتباط دلسوزانه و منطقی بین تولیدکننده محصولات دینی و فرهنگی و توزیع‌کننده را حایز اهمیت دانست و از عواملی چون عدم شناخت از یکدیگر و گرایشات سیاسی به عنوان مانع و مخل ایجاد ارتباط صحیح میان مولد و موزع یاد کرد.
استاد حوزه علمیه بیان کرد: برای تولید برنامه‌ای که اساس فرهنگ کشور و انقلاب و آینده اسلام را تحت تأثیر قرار می‌دهد، نمی‌توان تصمیم نسنجیده گرفت؛ بلکه باید با برنامه‌ریزی درست و ارایه طرحی کلان و با در نظر گرفتن نیروهای مناسب و تعیین ویژگی‌های آنان، کار شود و حتی‌المقدور از میان د‌ه‌ها رشته دینی، آن‌هایی که قریب به فعل هستند شناسایی و در کمترین فرصت از آن‌ها استفاده کرد.
وی تأکید کرد: اینکه بگوییم صداوسیما با حوزه ارتباط برقرار کند و بعد جلسه‌ای برگزار کنیم، راه به جایی نمی‌برد. تصور اینکه همچون انبار گندم که برای مصرف، مشتی از آن را برمی‌داریم، برای تولید برنامه دینی فرهنگ‌ساز نیز چند طلبه را از حوزه انتخاب می‌کنیم، تصور اشتباهی است.
ایشان ادامه داد: وقتی با توجه به اینکه با این نوع کارها تا چه اندازه می‌توان فرهنگ فعلی و آینده کشور را ساخت، در ما احساس مسؤولیت ایجاد شد، آن‌گاه باید برنامه‌ریزی کرد تا در چه رشته‌هایی از علوم دینی کار شود، ضمن اینکه باید تعیین کرد چه کسانی انتخاب شوند و نیز چه افرادی به آن‌ها آموزش دهند؛ اما اگر تصور ما تصور برداشت مشتی از انبار گندم باشد، کار درست نمی‌شود، و نتیجه نمی‌دهد.
آیت‌الله مصباح یزدی با اشاره به تجربه اسلامی کردن دانشگاه‌ها در اوایل انقلاب، گفت: اینکه بخواهیم فرهنگ یک جامعه را با پخش چند نوار سخنرانی تغییر بدهیم و اصلاح کنیم شبیه شوخی است.
وی افزود: عاملی که حاکم بر همه مشکلات است و مردم پابرهنه و دست‌خالی را بر دنیایی از تکنولوژی، ثروت و صنعت پیروز کرد، اخلاص، احساس وظیفه و توکل بر خداست.
استاد اخلاق حوزه در پایان توصیه کرد: به مسأله فرهنگ‌سازی دینی به عنوان وظیفه‌ای الهی، واجب، متعین و جانشین‌ناپذیر بنگریم و بدانیم نقشی را که دست‌اندرکاران آن مهم ایفا می‌کنند، کمتر از فداکاری فداکاران در جبهه‌های نظامی نیست. شهدا بدن جامعه را حفظ می‌کنند و آنان روح جامعه را محافظت می‌کنند. بنابراین، ما باید کار در مسیر فرهنگ دینی را به عنوان جهاد تلقی کنیم و هیچ‌گاه خود را در قالب مادی و دنیوی محدود نکنیم.
ایشان ادامه داد: اگر اسلام و اقتضائات نظام اسلامی را نادیده بگیرند، بزرگ‌ترین وظیفه‌ای را که به عنوان دستگاه فرهنگ‌ساز بر دوششان است فراموش شده است. و به یک معنا خون شهدا پایمال شده است، و اگر بخواهند این دستگاه، اسلامی و خالی از هرگونه نقص، عیب و قصوری باشد، شرایط فراهم نمی‌شود و بخش عظیمی از جامعه را ارضا نمی‌کند. بنابراین، هنر مدیران این است که با توجه به آرمان‌ها و در نظر گرفتن شرایط جامعه سعی کنند هر روز قدمی به سوی قله‌ها بردارند.
آیت‌الله مصباح یزدی گفت: برنامه‌ها و کارهای صداوسیما در سالهای اخیر و در دوره مدیریت آقای مهندس ضرغامی بسیار بهتر از دوره‌های سابق شده و هنری که باید مسئول این دستگاه داشته باشد تا به تدریج به سوی آرمان‌ها حرکت شود، با مدیریت ایشان محقق شده است.
آیت‌الله مصباح یزدی با تأکید بر جایگاه بی‌بدیل رسانه ملی در جامعه افزود: هم‌اکنون صداوسیمای جهموری اسلامی منحصر در پخش اخبار و انتشار اطلاعات ساده و روزمره نیست؛ بلکه به فرموده امام یک دانشگاه است. عمده آنچه که باید مردم یاد بگیرند از طریق صداوسیما است. نسبت مطالبی که مردم از این رسانه دریافت می‌کنند با سایر رسانه‌ها (روزنامه‌ها و کتاب) قابل مقایسه نیست.
ایشان مسئولیت بخش رسانه را تنها یک مسئولیت ساده ندانست و آن را وظیفه‌ای بسیار حساس و بزرگ که باید روزی درباره آن پاسخ‌گو بود، شمرد و خاطرنشان کرد: پیش از پیدایش تکنولوژی‌های جدید رسانه‌ای، عمده راه انتقال فرهنگ به مردم از راه گفت‌وگوهای شفاهی، وعظ و مجالس عزاداری بود؛ اما در عصر جدید، چه از آن وقتی که رسانه‌های نوشتاری فراگیر شد و چه از زمانی که رادیو و تلویزیون در دسترس قرار گرفت و جای خود را باز کرد، وظیفه فرهنگ‌سازی و تحقق اهدف فرهنگی بر دوش رسانه‌هاست. نقشی که رسانه‌های دیداری و شنیداری در فرهنگ‌سازی و ساختن جامعه ایفا می‌کنند، هیچ دستگاه فرهنگی دیگری ندارند. این رسانه بزرگ‌ترین دستگاه سازنده فرهنگ کشور است.
وی تأکید کرد: همکاری دستگاه‌های فرهنگی باید با رسانه ملی روزبه‌روز بیشتر شود؛ چراکه تولیدکننده بدون توزیع‌کننده امکان عرضه محصولات خویش را ندارد. به طور طبیعی هرچه ارتباط مولَد و موزَع بیشتر باشد، هر دو طرف از نتایج آن بیشتر بهره‌مند می‌شوند و بهتر می‌توانند به وظایف خود عمل کنند.
ایشان ارتباط دلسوزانه و منطقی بین تولیدکننده محصولات دینی و فرهنگی و توزیع‌کننده را حایز اهمیت دانست و از عواملی چون عدم شناخت از یکدیگر و گرایشات سیاسی به عنوان مانع و مخل ایجاد ارتباط صحیح میان مولد و موزع یاد کرد.
استاد حوزه علمیه بیان کرد: برای تولید برنامه‌ای که اساس فرهنگ کشور و انقلاب و آینده اسلام را تحت تأثیر قرار می‌دهد، نمی‌توان تصمیم نسنجیده گرفت؛ بلکه باید با برنامه‌ریزی درست و ارایه طرحی کلان و با در نظر گرفتن نیروهای مناسب و تعیین ویژگی‌های آنان، کار شود و حتی‌المقدور از میان د‌ه‌ها رشته دینی، آن‌هایی که قریب به فعل هستند شناسایی و در کمترین فرصت از آن‌ها استفاده کرد.
وی تأکید کرد: اینکه بگوییم صداوسیما با حوزه ارتباط برقرار کند و بعد جلسه‌ای برگزار کنیم، راه به جایی نمی‌برد. تصور اینکه همچون انبار گندم که برای مصرف، مشتی از آن را برمی‌داریم، برای تولید برنامه دینی فرهنگ‌ساز نیز چند طلبه را از حوزه انتخاب می‌کنیم، تصور اشتباهی است.
ایشان ادامه داد: وقتی با توجه به اینکه با این نوع کارها تا چه اندازه می‌توان فرهنگ فعلی و آینده کشور را ساخت، در ما احساس مسؤولیت ایجاد شد، آن‌گاه باید برنامه‌ریزی کرد تا در چه رشته‌هایی از علوم دینی کار شود، ضمن اینکه باید تعیین کرد چه کسانی انتخاب شوند و نیز چه افرادی به آن‌ها آموزش دهند؛ اما اگر تصور ما تصور برداشت مشتی از انبار گندم باشد، کار درست نمی‌شود، و نتیجه نمی‌دهد.
آیت‌الله مصباح یزدی با اشاره به تجربه اسلامی کردن دانشگاه‌ها در اوایل انقلاب، گفت: اینکه بخواهیم فرهنگ یک جامعه را با پخش چند نوار سخنرانی تغییر بدهیم و اصلاح کنیم شبیه شوخی است.
وی افزود: عاملی که حاکم بر همه مشکلات است و مردم پابرهنه و دست‌خالی را بر دنیایی از تکنولوژی، ثروت و صنعت پیروز کرد، اخلاص، احساس وظیفه و توکل بر خداست.
استاد اخلاق حوزه در پایان توصیه کرد: به مسأله فرهنگ‌سازی دینی به عنوان وظیفه‌ای الهی، واجب، متعین و جانشین‌ناپذیر بنگریم و بدانیم نقشی را که دست‌اندرکاران آن مهم ایفا می‌کنند، کمتر از فداکاری فداکاران در جبهه‌های نظامی نیست. شهدا بدن جامعه را حفظ می‌کنند و آنان روح جامعه را محافظت می‌کنند. بنابراین، ما باید کار در مسیر فرهنگ دینی را به عنوان جهاد تلقی کنیم و هیچ‌گاه خود را در قالب مادی و دنیوی محدود نکنیم.
