در ابتدای این یادداشت آمده است: «ما گروهی از سفیرهای اروپایی هستیم که همگی طی دهه گذشته چندین سال در ایران زندگی کرده‌ایم. ما متقاعد شده‌ایم که مذاکرات هسته‌ای فعلی بین تهران و 6 کشور نماینده جامعه بین‌الملل می‌توانند نه تنها نهضت عدم اشاعه سلاح‌های اتمی و ثبات در خاورمیانه بلکه بهزیستی هر روزه تمامی افراد منطقه را پیشرفت دهد.»
7 سفیر اروپایی در ادامه این یادداشت به بی‌اعتمادی‌های موجود بین دو طرف در این مذاکرات اشاره کرده و می‌افزاید طرفین برای از بین بردن این فضا کار سختی پیش رو دارند.
سفیران کشورهای انگلیس، سوئد، آلمان، بلژیک، فرانسه، اسپانیا و ایتالیا در توافق خوب بین ایران و کشورهای 1+5 را از جمله عواملی دانسته‌اند که می‌تواند این فضای بی‌اعتمادی را از بین ببرد.
آنها می‌نویسند: «توافق خوب مبتنی بر مصالحه است. اما این توافق باید موارد ضروری را هم حفظ کند. برای جامعه بین‌المللی مسأله اصلی موضوع ایران این است که موانع غیر قابل عبوری در مسیر اشاعه سلاح‌های هسته‌ای ایران گذاشته شود. برای ایران، مسأله اصلی این است که کشورهای بین‌الملل حق این کشور برای استفاده از فناوری‌های اصلی یک برنامه هسته‌ای غیرنظامی را به رسمیت بشناسند. این دو هدف، قانونی هستند.»
این گزارش ضمن تأکید بر وظیفه‌ای که مذاکره‌کنندگان برای موفقیت درباره برنامه هسته‌ای به عهده دارند تصریح کرد مذاکره‌کنندگان بایستی به سرعت به چنین توافقی دست یابند تا «جلوتر از کسانی حرکت کنند که به دلایل مختلف اما با انگیزه‌های مشترک برای عدم توافق با ایران بسیج شده‌اند.»
ریچارد دالتون (سفیر انگلیس در ایران از 2002 تا 2006)، کریستوفر گیلنشتیرنا (سفیر سوئد از 2003 تا 2007)، پائول ون مالتزان (سفیر آلمان، 2003 تا 2006)، گوئیلام متن (سفیر بلژیک از 1999 تا 2003)، فرانسوا نیکولاند (سفیر فرانسه از 2001 تا 2005)، لئوپولدو استامپا (سفیر اسپانیا از 2000 تا 2004 و 2008 تا 2011) و روبرتو توسکانو (سفیر ایتالیا از 2003 تا 2008) نویسندگان این یادداشت در روزنامه هاآرتص بودند.
