او اکنون در مصاحبه با روزنامه آرمان- حامی دو آتشه هاشمی
رفسنجانی- دولت موسوم به اعتدال و تدبیر و امید را آماج حملات خود قرار داده است.
خرم درباره عملکرد 70 روزه دولت جدید گفت: شعار اعتدال شعار قشنگی است، اما اعتدال
در بعد سیاسی فقط معنا میدهد و در مسائل اجرایی کشور اصلاً معنا ندارد.(!) مدیران
اجرایی کشور و نمایندگان دولت در استانها باید حد بالا و سقف را در خدمتگزاری به
مردم در برنامهریزیها لحاظ کنند. اگر دولت بخواهد در مسائل اجرایی با میانهروی
تصمیمات را اتخاذ کند که البته اکنون میشود و اکثر مدیران دولت یازدهم در این وادی
دارند حرکت میکنند، دولت حتماً لطمه خواهد خورد.
وی میافزاید: شما که خبرنگار
محسوب میشوید میدانید که در برنامه 100 روزه در هر بخشی چه کار باید کرد؟ دولت چه
تصمیماتی گرفته است؟ اولین مسئلهای که دولت باید به آن توجه کند چیست؟ در امور
زیربنایی، سیاست خارجی، صنعت، معدن و تجارت و... در کمیسیونهایی که توسط آقای
رئيسجمهور قبل از معرفی کردن دولت مسائل و مشکلات کشور مطرح شد من هم عضو یکی از
این کمیسیونها بودم. مردم باید بدانند چه مواردی در این کمیسیونها مطرح شده است
که 100 روزه میشود برخی از مسائل کشور و مشکلات را حل کرد؟ دولت اگر میخواهد مسیر
چهارسالهای را که در پیش دارد درست طی کند، این صد روزه یک شاخص محسوب میشود.
خرم اظهار داشت: من یک نمونه برای شما از این مسائل را ذکر میکنم. قبل از تشکیل
دولت کمیسیونهایی برای تعیین وزرا و تدوین برنامه صد روزه در کمیسیون زیربنایی
دولت تشکیل شد که من هم عضو آن محسوب میشدم؛ به دلیل آنکه ورود ریز در مسکن مهر
دارم، بحثی را در مورد مسکن مهر در این کمیسیون مطرح کردم و با بررسیای که انجام
دادم، حدود هفت تا هشت هزار میلیارد تومان آورده متقاضی در حساب دولت است. الان که
دارم با شما صحبت میکنم و وارد آبان ماه شدهایم، میشود گفت 70 روز از شروع کار
دولت یازدهم گذشته است. یعنی هفتاد درصد زمان دولت برای انجام وعدههایش سپری شده
است. هنوز در مورد این 8 هزار میلیارد تومان آورده متقاضی در مسکن مهر تصمیم گرفته
نشده است.
وزیر راه دولت اصلاحات ادامه داد: دیروز و امروز من شنیدهام که یک
حساب مشترک بین پیمانکاران و کارفرما دارد شکل میگیرد که این سرمایه به این
حسابها واریز شود. این اقدام؛ کاری بود که هفتاد روز پیش باید انجام میشد، یک روز
تا حداکثر دو روز باید این کار انجام میشد. دولتمردان اکنون یک تلقی خاصی از تدبیر
و امید دارند؛ تدبیر معنای احتیاط شده است؛ آدم احساس میکند که یک نوع عافیتطلبی
توسط برخی از دوستان معنا شده است. وزیری که قبلاً کار وزارت را انجام داده است و
تجربهای در دورههای قبلی دارد در 10 الی 15 روز ابتدای مسئولیتش باید تکلیف تمام
پروژهها و طرحها را روشن کند. شخصی هم که تجربه وزارت ندارد، حداکثر یک ماهه
میتواند با مسائل حوزه مسئولیت خود آشنا شود. وزیر باید روی محورهای فعالیتش و
وضعیت موجود تصمیمگیری کند؛ منابعش را ببیند و براساس این منابع تصمیمگیری کند.
این قضیه 8 هزار میلیارد تومان یک نمونه کوچکی بود که من ذکر کردم.
وی با بیان
اینکه «در این برنامه صد روزه به شدت عقب هستیم» گفت: لازم است که آقای رئيسجمهور
هفتهای دو روزشان را بگذارند برای دیدار با وزرا. ایشان باید تکتک وزرا را
بخواهند و از آنها بپرسند که در برنامه صد روزه به کجا رسیدهاید. برنامه صد روزه
یکسری پروژههاست که انجام میشود و ادامه پیدا نمیکند، در این فرصت صد روزه
امکانی فراهم میشود که برنامه اجرایی چهار ساله را هر وزیری برای وزارتخانه خود
تدوین کند.
خرم آنگاه به سیاق طیفی از اصلاحطلبان که علیه روند انتخاب و معرفی
برخی استانداران فضاسازی میکنند، به وزارت کشور حمله کرد وگفت: اکنون یک اتفاق
خاصی در کشور ما رخ داده است؛ اتفاق خاص این است که اشتیاق به تکیه زدن بر پستهای
دولتی زیاد شده است. اگر این اشتیاق در عمل هم به اشتیاق در حل مشکلات مردم منجر
شود مطلوب است؛ اما اکنون من چنین تصوری از اشتیاق فعالان سیاسی در تکیه زدن به
پستهای دولتی ندارم. در استانها افرادی که در ستادهای انتخاباتی دکتر روحانی حضور
جدی داشتند الان گلهمند هستند.
وی همچنین از تعامل دولت با نمایندگان مجلس
انتقاد کرد.
مشخص نیست چه میزان از انتقادهای وزیر دولت خاتمی از سر دلسوزی و چه
میزان از آن به خاطر عقدهها و ناکامیهای افراطیون مدعی اصلاحات- با وجود اخذ
امتیازات بزرگ و بیزحمت از دولت جدید- است.
تعارض اصلاحطلبان با دولت جدید با اظهارات اعتراضی وزیر راه دولت خاتمی وارد فاز تازهای شد.
به گزارش مشرق به نقل از کیهان، احمد خرم وزیر راه دولت اصلاحات بود که عملکرد وی از جمله در
زمینه برخی سوءمدیریتها و ریخت و پاشها مورد اعتراض کارشناسان و رسانهها قرار
داشت. او پس از انتخاب دکتر روحانی، ریاست جمهوری، به عضویت یکی از کارگروههای
انتخاب وزرا درآمد و برخی خبرها نیز حاکی از احتمال وزارت وی بود. با این همه وی از
وزارت باز ماند.