به گزارش مشرق به نقل از مهر، وقتي يک نوجوان دانش آموز، بردارهاي ارزشي در کشورمان را برانداز مي‌کند ممکن است به اين نتيجه برسد که ورزش قهرماني از ساختن ماهواره اميد بهتر است. چون مي‌بيند مدال‌آوران طلاي گوانگجو يکباره 150 سکه طلا پاداش مي‌گيرند اما طراح ماهواره اميد تنها در يک صورت مي‌تواند 150 سکه دريافت کند.
بيشترين تعداد سکه‌اي که يک منتخب جشنواره سالانه تجليل از پژوهشگران برگزيده مي‌تواند دريافت کند 5 سکه است. بنابراين طراح ماهواره اميد نه يکباره بلکه طي 30 سال و آن هم در شرايطي که خيلي خوش اقبال باشد مي‌تواند 150 سکه کسب کند. آن شرايط چنين است که داوران جشنواره سالانه تجليل از پژوهشگران برگزيده، طراح ماهواره اميد را براي 30 دوره به عنوان منتخب منتخبان جشنواره معرفي کنند.
وقتي اين فاصله بين جوايزي که براي تقدير از برجستگان پژوهش اعطا مي‌شود با جوايزي که به برجستگان ورزش تعلق مي‌گيرد وجود دارد، جامعه هم تقصيري نخواهد داشت که بپرسد ارزش ورزش براي کشور بيشتر است يا پژوهش؟ بالاخره جامعه پرسشگر، سوال مي‌کند که چطور قهرمان طلايي المپيک 500 سکه طلا مي‌گيرد اما به يک مدير پژوهشي برگزيده در کشور که مي‌خواهد توسط رئيس‌جمهور تقدير شود تعداد سکه کمتر از انگشتان دست اعطا مي‌شود.
ممکن است در ذهن پژوهشگري که سالها در اين راه حرکت کرده و ارزش کار خود را مي‌داند اصلا فضاي دلسردي بخاطر اين همه فاصله، غالب نشود اما با اين وضعيت ظاهري حاکم بر تقدير از پژوهشگران نمي‌توان به يک دانشجو يا دانش آموز که مي‌خواهد تصويري کلي از مسير آينده‌اش را تصور کند، اطمينان داد که حوزه پژوهش مي‌تواند معاش دنيوي را فراهم سازد.
اگر موضوع انشاء يک دانش آموز که در حال شکل گيري است و تازه مي‌خواهد نظر خود درباره اينکه چه چيز برايش ارزش دارد و چه راهي برايش مهم است را به صورت جسته و گريخته ابراز کند، اين باشد که "ارزش ورزش براي کشور بيشتر است يا پژوهش؟" او چگونه اين انشاء را مي‌پروراند. اگر دچار تعارفات مرسومي نشود که موقع پاسخ به سوال "علم بهتر است يا ثروت؟" دچار مي‌شويم، ممکن است بدون تعارف بگويد ورزش!
بحث اصلي اين گفتار اين نيست که 150 سکه‌اي که مدال آور طلاي بازيهاي آسيايي گوانگجو دريافت مي‌کنند، چند برابر 5 سکه‌اي است که به متتخب منتخبان جشنواره تجليل از پژوهشگران برگزيده اعطا مي‌شود بلکه نقطه‌اي که اين گزارش نشانه مي‌رود ناظر بر اين است که سياستگذاران اينگونه جوايز و پاداش‌ها حداقل به اين سوال پاسخ دهند که خط دهي جوايز اينچنيني به جامعه و جوانان چگونه بايد باشد.
