به گزارش مشرق به نقل از الف، محمود واعظي وزير جديد ارتباطات در سخنراني هاي خود در جريان بررسي صلاحيت ها در مجلس گفته بود قصد دارد سازمان فضايي ايران را دوباره به وزارت ارتباطات بازگرداند. وي در اين زمينه گفت: با مشورتی که با رئیس ‌جمهور داشتم، نظر ایشان این بود که جدایی سازمان فضایی از وزارت ارتباطات با تصویب شورای عالی اداری، غیرقانونی بوده و باید بازگردد.

سازمان فضايي در جريان تغيير و تحولات سال 89 از وزارت ارتباطات جدا شده و ذيل نهاد رياست جمهوري قرار گرفت. گرچه شنيده ها حاكي از آن است كه بنا بر طرحي كه سال 86 به دست رييس جمهور رسيده بود پيشنهاد شده بود پژوهشگاه هوافضا از وزارت علوم منفک شده و زیر نظرسازمان فضایی قرارگرفته و در نهایت این سازمان از وزارت ارتباطات جدا شده و زیرنظر نهاد ریاست جمهوری قرار گيرد و درفاز دوم نيز چندين پژوهشکده‌ی محصول محور تشکیل شود. البته بنا به نظر ستاد کل نیروهای مسلح لزومي به تشكيل ساختار جديد نبوده و طرح از "تشكيل ساختار جديد" به "ارتقا سازمان فضايي" منجر شد.

يكي از بخش هاي اين طرح كه طي پروسه اي چند ساله باعث سرعت بخشيدن به پروژه هاي فضايي كشور شد جدا شدن سازمان فضايي كشور از وزارت ارتباطات و پيوستن آن به نهاد رياست جمهوري بود كه اين بخش طرح در 89/7/7 با تصويب شوراي عالي اداري صورت پذيرفت و سازمان فضايي از وزارت ارتباطات جدا شد. پس از ارتقاء جایگاه سازمان فضایی ایران، با مصوبه شورای گسترش آموزش عالی وزارت علوم، تحقيقات و فناوری، پژوهشگاه هوافضا نيز با توسعه قابل توجه با نام جدید «پژوهشگاه فضایی ایران» و چند پژوهشكده جديد تغيير ساختار داد.

با بررسي روند پرتاب ماهواره برها و ماهواره هايي كه اين سازمان انجام داده است اين نكته روشن مي شود كه با شروع تغيير و تحولات از سال 86 اولين ماهواره بر اين سازمان نيز ارسال شده و با تغيير ساختاري پژوهشگاه هوافضا و سازمان فضايي ايران در سال 89 اولين ماهواره بر سازمان فضايي با قابليت ارسال محموله زيستي ـ که گام آغازين ارسال انسان به فضاست ـ در اين سال رخ مي دهد.
 
سال    پيشرفت هاي سازمان فضايي ايران
82       تشكيل سازمان فضايي
86       ماهواره بر سفير اميد / كاوشگر 1
87       ماهواره اميد / كاوشگر 2/ كاوشگر 3
88      ماهواره نويد
89      كاوشگر 4
90      ماهواره رصد 1
91      كاوشگر پيشگام


نكته حائز اهميت اين است كه اصولاً از بعضي از صنايع پيشرفته به عنوان صنايع استراتژيك ياد مي شود كه انرژي هسته اي، فناوري نانو و هوافضا از جمله اين صنايع هستند. دولتها معمولاً در بسياري از صنايع به طور مستقيم به عنوان تصدي گر وارد عمل نمي شوند و بيشتر نقش رگولاتور و ناظر را اجرا مي كنند اما در صنايع استراتژيك با ايجاد سازمان هايي ويژه خود به عنوان تصدي گر وارد حوزه اجرا مي شوند.

چرا كه پرتاب ماهواره يا ايجاد راكتورهاي هسته اي از عهده بخش خصوصي خارج است و سرمايه گذاري در آن باعث سود دهي در كوتاه مدت نخواهد شد.

حتي در صورتي كه سازمان فضايي به وزارت ارتباطات برگردد امكان دارد تحريم هايي كه متوجه مسائل فضايي ايران است به وزارت ارتباطات نيز تسري يابد. وزارتخانه اي كه تمامي زيرساخت هاي ارتباطي كشور را در بر مي گيرد.

بنابراين همانطور كه سازمان انرژي اتمي به جاي فعاليت ذيل وزارت نيرو، به طور مستقيم زير نظر نهاد رياست جمهوري فعاليت مي كند، سازمان فضايي كشور نيز به درستي در سال 89 از ساختار وزارت ارتباطات جدا و به نهاد رياست جمهوري پيوست (چنانچه ناسا نيز مستقيما زير نظر دولت آمريكا فعاليت مي كند).

اما در حاليكه روند رو به رشد تغيير و تحولات ساختاري در سازمان فضايي كشور منجر به دستاوردهاي عظيمي براي كشور شده و ميوه هاي اين تحولات، ارسال ماهواره ها و ماهواره برهايي بود كه آخرين مورد آن به ارسال موجود زنده به فضا ختم شد، به نظر مي رسد صحبت اخير وزير ارتباطات درباره بازگشت سازمان فضايي به وزارت ارتباطات نه تنها به ارتقا سازمان فضايي و پيشرفت هاي بيشتر در اين حوزه منجر نخواهد شد بلكه باعث بازگشت به عقب و از بين رفتن فرصت هاي تازه و پيشرفت هاي نوين خواهد شد .