غيبت نداشتم. تعدادي کار پشت سر هم انجام دادم که يا در نوبت پخش است يا در بلاتکليفي به سر مي‌برند. مثلا در فيلمي به نام «دوازده روي هشت» به کارگرداني کامران قدکچيان بازي کردم که اصلا از سرنوشت آن خبري ندارم. همين طور شهر دقيانوس را با مهرداد خوشبخت کار کردم که متاسفانه وسط کار متوقف شد. به هر حال خيلي هم کم‌کار نبودم.

بله. مدت‌هاست که اين کار را انجام نداده‌ام. البته پيشنهاداتي داشته‌ام، اما تا حد زيادي رغبتي براي انجام اين کار نداشتم. البته تازگي اجراي يک برنامه مستند را به عهده گرفته‌ام که موضوع آن درباره نفت است. حدود 220 قسمت است که تا به حال 140 قسمت از آن ضبط شده است. اين را هم بگويم حضور من در اين برنامه بيشتر به شکل راوي است تا مجري.

اين حرفه را دوست دارم، اما ترجيح مي‌دهم تفنني آن را انجام دهم. چون من يک بازيگرم و دلم نمي‌خواهد که به عنوان يک مجري شناخته شوم، اما اجرا اين فرصت را به من مي‌دهد که ارتباط مستقيم‌تري با مردم داشته باشم که اين مساله برايم لذتبخش است.

قطعا تاثيرگذار خواهد بود و اين تاثير را قبلا تجربه کرده‌ام، اما من بارها و بارها در اين مسير رفت و آمد داشته‌ام. به اين معنا که هرگاه دوست داشتم دوباره بازي کنم راه برايم بسته نبوده است. ولي اعتراف مي‌کنم که يک جاهايي ضرر ديده‌ام.

خيلي زياد. هر روز هم حساسيتم بيشتر مي‌شود و معتقدم بازيگر هر چه کارهاي بهتري انجام دهد، انتخاب کارهاي آتي‌اش سخت‌تر هم مي‌شود.

من الان انتخاب مي‌کنم. چون مي‌خواهم بعد از آن که مخاطب کارم را ديد بتوانم از خودم دفاع کنم.

اين ديگر بدشانسي من است که نقش‌هاي متفاوت به من پيشنهاد نمي‌شود.

چرا. براي همين يک بار، يک سال و نيم بازي نکردم و بعد مشق عشق را بازي کردم که نقشي متفاوت بود. به هر حال هميشه تلاش کرده‌ام که از نقش‌هاي تکراري رهايي پيدا کنم.

نه. من فقط بين کارهايي که پيشنهاد مي‌شود سعي مي‌کنم بهترين را انتخاب کنم، بنابراين نمي‌توانم خيلي هم آرماني بينديشم. به هر حال خيلي دوست دارم روزي نقشي را به من بدهند که تا به حال تجربه‌اش نکرده‌ام مثل يک قاتل يا يک روان‌پريش.

بله. دي ماه سال گذشته سهيلي‌زاده با من تماس گرفت و در مورد اين کار با من حرف زد و با توجه به اعتمادي که به او داشتم همان روز قرارداد بستم. من قبلا پيله‌هاي پرواز را با سهيلي‌زاده کار کرده بودم و از اعتمادي که به او کرده بودم پشيمان نشدم.

وقتي جاي او قرار مي‌گيرم طبيعتا حق را به او مي‌دهم ضمن اين که من بايد اول جاي او بنشينم تا بتوانم حرف‌هايش را به درستي ادا کنم و از فيلتر ذهن خودم رد کنم. ولي وقتي به عنوان يک بيننده به او نگاه مي‌کنم خب ناراحت مي‌شوم و حتي شايد حرص هم بخورم.

به نظرم گاهي اوقات شوک وارد کردن به مخاطبان بد نيست. ما به عنوان بازيگر، شخصيت‌ها را تحليل مي‌کنيم و بعد آنها را بازي مي‌کنيم. در مورد فرهاد فکر کرديم که بهتر است او انفجاري وارد قصه شود. تا قبل از ورود فرهاد همه چيز خوب بود و زندگي اعضاي خانواده خيلي بالا و پايين نداشت، اما بعد از آمدن فرهاد اختلاف سليقه‌ها شروع شد. درواقع همان شوک به مخاطب وارد مي‌شود که از نظر من خوب است.

هميشه هم اين طور نيست. مثلا گريم من در سريال‌هاي غريبانه، مشق عشق و فاکتور 8 خيلي متفاوت بود. ضمن اين که سر و شکل من در تلويزيون دست خودم نيست به هر حال گريمور بهتر مي‌داند که صورت من با چه نوع گريمي واقعي‌تر به نظر مي‌رسد.

ببينيد اگر من با گريمم ارتباط برقرار کنم مخاطب هم او را مي‌پذيرد. بنابراين فکر مي‌کنم اين گريم با شخصيت فرهاد هماهنگ است.

هيچ‌وقت دخالت نمي‌کنم. اما معتقدم هرچه بازيگر مقابل من قوي‌تر باشد طبيعتا بازي من هم بهتر و قوي‌تر خواهد بود. ولي هيچ وقت براي کارگردان و تهيه‌کننده تعيين تکليف نمي‌کنم که مثلا فلاني باشد يا نباشد. من هر وقت خودم کارگردان شدم آن موقع بازيگرانم را انتخاب مي‌کنم. پس تا وقتي که فقط بازيگرم در اين مورد دخالت نمي‌کنم.

به دليل تفاوتش در درجه اول دوستش دارم. بهترين کارم نيست، اما با او بخوبي ارتباط برقرار کرده‌ام.

صددرصد، ما سکانس‌هاي عجيب و غريبي با دانيال حکيمي بازي کرده‌ايم که شايد باورنکردني باشد.

به نظر من هر شخصيتي 30 درصد متعلق به بازيگر، 30 درصد متعلق به نويسنده و 30 درصد متعلق به کارگردان است. در واقع نويسنده، کارگردان و بازيگر يک شخصيت را جلوي دوربين مي‌برند و آن 10 درصد باقيمانده بين اين سه نفر بنا به شرايط تقسيم مي‌شود. در مورد فرهاد، سهم حسن جوهرچي بيشتر بوده است.

فرهاد کيان نماينده نسلي است که شايد اصل جريان دفاع مقدس را درک نکرده است و تنها مدعي است که سال‌هاي زيادي را جنگيده است و از اين نظر از ارزش واقعي اين کار دور مانده است، اما در طول کار شاهد تحولات ديگري خواهيم بود.